ସିଂହ ଏପରି ଚିନ୍ତାକରି ବିଲୁଆକୁ ଡାକ ପକାଇଲା । ଆରେ ମିତ ଆଜି ତ ଏତେ ଗୁଡାଏ ବେଳ ହେଲାଣି । ତୁମେ ଏତେବେଳ ଯାଏ କେଉଁଠାରେ କ’ଣ କରୁଥିଲ । ଯଥା ଶୀଘ୍ର ଭିତରକୁ ପଳାଇ ଆସ । ହେ ମିତ ଶିଘ୍ର ମୋତେ କ୍ଷୁଧା ହେଲାଣି । ସାଥି ହୋଇ ଭୋଜନ କରିବାକୁ ମୁଁ ତୁମକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ।
ଏଥର ସିଂହର କଣ୍ଠସ୍ୱର ବିଲୁଆ ଜାଣିପାରି ମନେ ମନେ ଖୁବ୍ ହସିଲା । ଆରେ ଚାଲାଖି କରି ସିଂହ ଆସି ଗୁମ୍ଫା ମଧ୍ୟରେ ବସିଛୁ । ଆଚ୍ଛା ଠିକ୍ ଅଛି । ବସିଥାରେ ସିଂହ । ସେହିପରି ରାତି ସାରା ବସିଥିବୁ ହେଲେ ବିଲୁଆକୁ ତୁ ଆଉ ତୋ ଆଖିରେ ଦେଖିବୁ ନାହିଁ । ଏକଥା ଭାବି ବିଲୁଆ ସେଦିନ ସେଠାରୁ ଚମ୍ପଟ ମାରି ଅନ୍ୟସ୍ଥାନକୁ ଚାଲିଗଲା । ବିଲୁଆ ଚାଲିଯିବା ପରେ ବିଚରା ସିଂହ ସେହି ରାତ୍ରଟି ସାରା ଉପାସରେ ଗୁମ୍ଫା ମଧ୍ୟରେ ଶୋଇପଡ଼ିଲା ।
