ଝିଅର ବିବେକ

ସମସ୍ତଙ୍କ ସବୁ କଥା ଶୁଣି ସେ ପିଲାଟି ତା’ ଆଖି ପୋଛି କହିଲା “ଆପଣମାନେ ମୋତେ ଏମିତି ଅବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ । ମୁଁ ତ ଏଇଠି ଅଛି ଆପଣମାନେ ଘର ଭିତରକୁ ଯାଇ ଦେଖନ୍ତୁ । ମୁ ମିଛ କହୁଥିଲେ ଆପଣମାନେ ମୋତେ ଯାହା କିଛି ବି ଶାସ୍ତି ଦେବେ, ସେସବୁ ମୁଁ ମାନି ନେବି ।”

“ସତେ? ଆଚ୍ଛା ଦେଖିବା ।” ଏହା କହି ଗଙ୍ଗାଧର ତା’ ଘର ଖୋଲିଲା । ତା’ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସେ ଗାଁର ଦୁଇ ତିନିଜଣ ମୁଖିଆ ଲୋକ ବି ସେ ଘର ଭିତରେ ପଶିଲେ । ଦେଖିବା ବେଳକୁ ସତରେ ଝରକା ତଳେ ଗୋଟିଏ ଥଳି ପଡିଛି । ତା’ପରେ ସେମାନେ ସେ ଥଳି ଖୋଲି ଦେଖିଲେ, ତହିଁ ଭିତରେ ଟଙ୍କା ଅଛି – ପାଂଚଶହ ସରିକି ହେବ ।

ଏସବୁ ଘଟଣା ଦେଖି ସମସ୍ତେ ହଠାତ୍ ନୀରବ ହୋଇଗଲେ । ତତ୍ସହିତ କାହାରି କାହାରି ମୁହଁରେ ଅନୁତାପର ଭାବ ମଧ୍ୟ ଫୁଟି ଉଠିଲା । ସବୁଠାରୁ ବେଶି ଅନୁତପ୍ତ ଗଙ୍ଗାଧର ହିଁ ହେଲା । ସେ କହିଲା, “ବାସ୍ତବିକ, ସବୁ କଥା ନ ବୁଝି ଜଣକୁ ହଠାତ୍ ଚୋର ବୋଲି କହିବା ମୋର ବଡ ଅନ୍ୟାୟ ହୋଇଛି ।” ତା’ପରେ ସେ ପିଲାଟିକୁ ଗଙ୍ଗାଧର କହିଲେ, “ଆଚ୍ଛା, ବାପା, ତମେ ଆମ ଘରକୁ ଆସ ।” କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳକୁ ସେ ପିଲାଟି ସେଠାରୁ ଦୂରେଇ ଗଲାଣି । ତାକୁ ଆଉ କେହି ବି ଅଟକାଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ ।

ଏଥୁଅନ୍ତେ ଲୋକେ ଯିଏ ଯାହା ବାଟରେ ଚାଲିଗଲେ । ଖାଲି ତା’ ସ୍ତ୍ରୀ ଓ କୁମଦିନୀ ଆସି ସେଠାରେ ଠିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି ।

ଗଙ୍ଗାଧର ହସି ଉଠି କହିଲା, “ଆଉ ମାତ୍ର ଦୁଇଦିନ ପରେ କୁମଦିନୀର ଜନ୍ମଦିନ । ମୋର ବଡ ଇଚ୍ଛାଥିଲା ତା’ ଜନ୍ମଦିନ ଭଲ ଭାବରେ ପାଳନ କରିବି । କାରଣ ତାକୁ ଏଥର ଦଶବର୍ଷ ପୁରିବ । ଆଉ ପୁଣି ମୋ ଭାଗ୍ୟକୁ ଦେଖ ଏଣେ ଟଙ୍କା ବି ମିଳିଗଲା । ଭାରି ଭଲ ହେଲା । କେବେ ମୋ ଅଂଟିରୁ ସୁନା ମୁଦି ଖସି ପଡିଥିଲା, ମୋର କିନ୍ତୁ ତାହା ମନେ ନାହିଁ ।”

ହଠାତ୍ କୁମଦିନୀ ସେହି ଟଙ୍କା ଥଳିଟି ଗଙ୍ଗାଧର ହାତରୁ ଛଡାଇ ନେଇ କହିଲା, “ବାପା, ଏ ଥଳି ତ ତମର ନୁହେଁ ।”

ଏସବୁ ଦେଖି ଗଙ୍ଗାଧର ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କୁମଦିନୀକୁ ଅନାଇଲା । ତା’ପରେ ସେ କୁମଦିନୀ ପୁଣି କହିଲା, “ବାପା! ବାରବର୍ଷ ତଳେ ତମେ ତ ଏ ଘରେ ନଥିଲ । କାହିଁକିନା ମୁଁ ଯେତିକି ଜାଣେ ଯେ ମୋ ଜନ୍ମର ଠିକ୍ ବର୍ଷକ ପୂର୍ବରୁ ତମେ ଏ ଘର କିଣିଲ ବୋଲି । ବାରବର୍ଷ ତଳେ ଏ ଘରର ମାଲିକ ରଘୁଜେଜେ ଥିଲେ । ଆଉ ସେ ତ ବର୍ତ୍ତମାନ ବଡ ଦୁସ୍ଥ ଅବସ୍ଥାରେ ଅଛନ୍ତି । ମୁଁ ଯାଉଛି, ଏ ଟଙ୍କାଥଳିଟି ତାଙ୍କୁ ଦେବି ।” ଏତିକି କହି କୁମଦିନୀ ସେଠାରୁ ଚାଲିଯିବାକୁ ଉଦ୍ୟତ ହେଲା ।

ବାପା କହିଲେ “ଆରେ ଝିଅ, ତୋ ଜନ୍ମଦିନ…”

                ବାପା କଥା ଶୁଣି କୁମଦିନୀ କହିଲା “ବାପା! ରଘୁ ଜେଜେଙ୍କ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଓ ଆଶୀର୍ବାଦ କ’ଣ ମୋ ଜନ୍ମଦିନ ପାଇଁ ବଡ କଥା ନୁହେଁ? ଖାଲି ଗୁଡିଏ ଲୋକଙ୍କୁ ଭୋଜି ଦେଇଦେଲେ କ’ଣ ହେବ?” ଏକଥା କହି କୁମଦିନୀ ତା’ ବାପାଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଅନାଇ ରହିଲା । ଯେମିତି ସେ କୁମଦିନୀ ଗଙ୍ଗାଧର ମୁହଁରେ ପ୍ରଶଂସାର ଭାବ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି, ସେମିତି ସେ ହସି ହସି ରଘୁ ଜେଜେଙ୍କ ଘରଆଡେ ଦୌଡି ଚାଲିଗଲା ।

                ଏସବୁ ଦେଖି ଗଙ୍ଗାଧର କହିଲା “ମୋ ଝିଅର ବିବେକ୍ ଆମଠାରୁ କେଡେ ମହତ୍!”

                ଏହା ଶୁଣି କୁମଦିନୀର ବୋଉ ବି ହସି ଦେଇ କହିଲା “ସେ ମୋର ବି ଝିଅଟି? ମୋ ବିବେକ୍ କ’ଣ କମ୍ ମହତ୍?”


ଗପ ସାରଣୀ

ତାଲିକାଭୁକ୍ତ ଗପ