ଏହା ପରେ ସେହି ଲୋକଟିକୁ ବିରବଲଙ୍କର ଭାବିଥିବାର କଥାକୁ କହି ବିରବଲ ସେ ସ୍ଥାନ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ ।
ଏବେ ତା’ପରଦିନ ଦରବାର ଚାଲିଥିବାର ସମୟରେ ଏହି ଦୁଇ ମୂର୍ଖ ତରବର ହୋଇ ମନ ମଧ୍ୟରେ ଖୁବ୍ ଭୟ ରଖି ଯାଇ ସମ୍ରାଟଙ୍କର ରାଜଦରବାରରେ ପଁହଚି ଯାଇ ସମ୍ରାଟଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ ଜଣାଇ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଲେ । ସେହି ସଭାରେ ବିରବଲ ମଧ୍ୟ ଉପସ୍ଥିତ ଥା’ନ୍ତି । ସମ୍ରାଟ୍ ସେମାନଙ୍କର ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରକୃତ କାରଣ ପଚାରନ୍ତେ, ସେ ସମସ୍ତ କଥାକୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ବର୍ଣ୍ଣନା କରନ୍ତେ ରାଜଦରବାରରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ପାରିଷଦଗଣ ଠୋ ଠୋ ହୋଇ ହସିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ସମସ୍ତଙ୍କ ମୁଖରେ ଖାଲି ଶୁଣାଗଲା ଯେ, ଆରେ ଏ ଦୁଇଟା ତ ଏ ସଂସାରର ପରମ ମୂର୍ଖ ।
ସମ୍ରାଟ୍ ଏଥର ସଂସାରରେ ଏପରି ମୂର୍ଖ ଦୁଇଜଣଙ୍କୁ ଦେଖିବା ପରେ ବିରବଲଙ୍କ ଆଡେ ଚାହିଁ କହିଲେ – ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଆଦେଶ ହୋଇଥିଲା ଯେ ତୁମ୍ଭେ ଚାରିଜଣ ମୂର୍ଖ ଆଣି ମୋ ପାଖରେ ପହଁଚାଇବ । ହେଲେ ଦୁଇଜଣ ମୂର୍ଖକୁ ଦେଇପାରିଛ ହେଲେ ଆଉ ଦୁଇଜଣ ମୂର୍ଖ କୁଆଡେ ଗଲେ?
ଏହାପରେ ସମ୍ରାଟଙ୍କୁ ଚାହିଁ ବିରବଲ କହିଲେ – ଛାମୁ, ଆପଣଙ୍କୁ ତ ମୋତେ ଆଉ ଦୁଇଜଣ ମୂର୍ଖ ଦେବା କଥା । ଦୁଇଜଣଙ୍କୁ ପଠାଇବା ପରେଆଉ ଦୁଇଜଣ ମୂର୍ଖ ଦେଖିବାକୁ ଆପଣ ବର୍ତ୍ତମାନ ବ୍ୟଗ୍ର ହୋଇ ପଡିଛନ୍ତି । ହେଲେ ମୁଁ ଯଦି ସେହି ଦୁଇଜଣ ମୂର୍ଖଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ତୁଣ୍ଡ ଖୋଲିବି ତାହା ହେଲେ ଆପଣ ମୋର ମୁଣ୍ଡ ରଖିବେ ତ? କାରଣ ଆଉ ଦୁଇଜଣ ମୂର୍ଖ ଏହି ଦରବାରରେ ଉପସ୍ଥିତ ଅଛନ୍ତି ।
ବିରବଲ ସମ୍ରାଟଙ୍କୁ ଏହା କହନ୍ତେ ସମ୍ରାଟ୍ ତାଙ୍କୁ ଅଭୟ ବର ପ୍ରଦାନ କରି କହିଲେ – ଶୁଣ ବୀରବଲ! ଯେଉଁ କଥା ସତ୍ୟତାର ପ୍ରମାଣ ନେଇପାରେ ସେଥିପାଇଁ ଦୋଷୀକୁ ଦଣ୍ଡ ଦେବା କଥା ମୋ ବିଚାରର ବାହାରେ, ତେଣୁ ତୁମେ ମୋତେ ଆଉ ଦୁଇଜଣ ମୂର୍ଖକୁ ଦେଇ ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସମାପ୍ତ କର ।
ସମ୍ରାଟଙ୍କଠାରୁ ଅଭୟବର ପାଇ ସାରିବାପରେ ବିରବଲ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ଆଗରେ ନତମସ୍ତକ ପୂର୍ବକ କହିଲେ – ଆଜ୍ଞା ମୁଁ ହେଉଛି ହତଭାଗ୍ୟ ତୃତୀୟ ମୂର୍ଖ । ଆଉ ଏହି ମୂର୍ଖମାନଙ୍କୁ ଯେ ଆଣି ଆପଣଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ କରାଇଛି, ସେ ହେଉଛି ଏ ଦରବାରରେ ଚତୁର୍ଥ ମୂର୍ଖ ।
ବିରବଲଙ୍କଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ସମସ୍ତେ ଚାତକପ୍ରାୟ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ମୁଖକୁ ଚାହିଁ ରହିଥିଲେ । ସମ୍ରାଟ୍ ଯେତେବେଳେ ବିରବଲଙ୍କଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣିଲେ ସେତେବେଳେ ସେ କିଛି ସମୟ ଲାଗି ନୀରବ ରହିଗଲେ । ତା’ପରେ ଠୋ ଠୋ ହୋଇ ହସିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଦିଅନ୍ତେ ସଭାରେ ବସିଥିବା ଅନ୍ୟ ପାରିଷଦବର୍ଗ ଏହାପରେ ଠୋ ଠୋ ହୋଇ ହସିଲେ ।
ତା’ପରେ ସମ୍ରାଟ୍ ଆକବର ସିଂହାସନରୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସି ବିରବଲଙ୍କୁ ନିଜର ମନମୁତାବକ ପୁରସ୍କାର ଦେଇ ବିଦାୟ ଦେଲେ ।
