ବାମଦେବ ବାବା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଜଣାଇ ନିଜ ପାଦୁକା ମନ୍ତ୍ର ବଳରେ ସାରା ନଅର ଓ ରାଜ୍ୟ ବୁଲି ଖବର ଏବଂ ମନ୍ତ୍ର ବଳରେ ସବୁ ରଜା ମାନଙ୍କୁ ଉଡାଇ ଆଣିଲେ ସେହି ଗୋଦାବରୀ ନଦୀ ତୀରକୁ । ସେହି ରାଜକନ୍ୟା ମାନଙ୍କର ବିଭାଘର ହେଲା । କିଶୋର ପ୍ରତାପର ଆଉ ଏତେ ପ୍ରଶଂସା ମୁଣ୍ଡାଇବାକୁ କ୍ଷମତା ପାଇଲାନି । ବାମଦେବ ବାବା ହେଲେ ଘଟକ । ସେହି ଝିଅ ମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ରାଣୀ ଓ ରାଜାମାନେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆନନ୍ଦ ହେଲେ । ତାପରେ ମନଲାଖି ଜୋଇଁ । ଏଭଳି ଭାଗ୍ୟ ଖୋଜିଲେ ବି ସହଜେ ମିଳେନି । ଆଠ ରଜାଯାକ ନିଜ ଝିଅ ଜ୍ୱାଇଁ ଓ ପୁଅ ବୋହୁ ପାଇ ଯେତେ ଖୁସି ହେଲେନି ସେତେ ଖୁସି ହେଲେ ଢେଙ୍କାନାଳ ରଜା । କାହିଁକି ନା ତାଙ୍କ ପୁଅ କିଶୋର ପ୍ରତାପ ଏଡେ ବଡ ବିଚ୍ଛେଦ କଥାଟାକୁ ସମାଧାନ କରାଇ ପାରିଛି । ଏହି ତାଙ୍କର ଯଥେଷ୍ଟ ।
ପ୍ରବୀର ଓ ତା’ର ଦଳବଳଙ୍କ ଅନ୍ୟାୟ ଅତ୍ୟାଚାର ବିଚାରରେ ଆସି ଆଦେଶ ହେଲା ଶୂଳୀ ଦଣ୍ଡ । କୁଜଙ୍ଗଠାରେ ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଶୂଳୀ ପାଇଲେ । ଏଣେ ମନଲାଖି ବର ଓ ମନଲାଖି ଘର ପାଇ ଗୀତା, ବନଲତା, ନନ୍ଦିତା ଓ ପୁଷ୍ପା କୁମାରୀ ଖୁବ୍ ଆନନ୍ଦରେ ମସଗୁଲ୍ ହୋଇଗଲେ । ଏବେ ଆଉ କାହାଣୀକାରକୁ ପଚାରେ ବା କିଏ? ତା ମୁଣ୍ଡ ଗରମ ହୋଇଯିବାରୁ……. …. ସେ କହିଲା –
ଏକଥା ଗଲା ଏଇଠି ସରି କଖାରୁ ଧଇଲା ବସି
ବିଲୁଆ ନନାଟି ବାହା ହେଉଥିଲା କିଆଘୋଡି ପରେ ବସି ।
ହୁଳହୁଳି ଦେଇ କୋକୀ ଭାରିଯା ପଶି ଯାଉଥିଲା ଗାତେ
ପୂରୁବ ଦିଗରୁ ପ୍ରକାଶିଲା ଚାନ୍ଦ ବାଙ୍କ ଚୂଡୀ ପିନ୍ଧି ହାତେ ।
ରମା ବୋଉ କଲା ମଙ୍ଗଳବାର
ଶାମା କଲା କଲିକତାରୁ ତାର
କଟକେ ଲାଗିଛି ଗୋଳ
ଗୁଲିଖାଇ ଟୋକା ହେଲାଣି ଅଭେକା
ଖାଲି ତ ନିଶାରେ ଭୋଳ ।
ଓଡିଆ ଦେଶର ଓଡିଆ ପୁଅ
ଖଣ୍ଡାଧାରେ ବାହି ରକତ ସୁଅ ।
ହାତେ ଧରି ଜୟ ନିଶାଣଚାଣ୍ଡେ
ଚାଲୁଥିଲା ଯେବେ ଓଡିଆ ଦାଣ୍ଡେ ।
ଏ ବାରବାଟି ବୀର ମାଟି
କମ୍ପି ଉଠୁଥିଲା ଦଲ ଦଲ ହୋଇ
ଶତ୍ରୁ ପଡୁଥିଲେ ଫାଟି ।
ଏକ, ଦୁଇ, ତିନି, ଚାଆରି ଗଲା
ପାଂଚ ପାଇଁ ପାଂଚି କରିବା ସଲା ।
ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ବିଚିତ୍ର କଥା
ଶୁଣି ଶୁଣି ଯିବ ମନରୁ ବ୍ୟଥା ମୋ
ପାଠକ ପାଠିକାମାନେ ।
ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ନୀଳାଦ୍ରି ନାଥଙ୍କୁ
ଡାକ ଭକ୍ତି ତାନ ମାନେ ।
ସୁଚିତ୍ରା କୁମାରୀ ଓ କଢଙ୍ଗ କୁମାରୀ କାହାଣୀ
ଓଡିଶା ପ୍ରଦେଶରେ ଅନୁଗୁଳ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ରାଜ୍ୟ । ଧନ ଜନ ଗୋପଲକ୍ଷ୍ମୀରେ ଖାଲି ହସି ଉଠୁ ଥାଏ ସେହି ରାଜ୍ୟ । ସେ ରାଜ୍ୟର ରାଜାଙ୍କ ନାମ ଦିବ୍ୟସିଂହ ଜଗଦେବ । ତାଙ୍କ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନାମ ମନୋହର ସିଂହ । ରାଜା ଓ ମନ୍ତ୍ରୀ ଦୁହିଁଙ୍କର ମନଟା ଭଲ ମିଳେ । ସବୁ କଥାକୁ ଠିକ୍ ଭାବରେ ବୁଝି ସୁଝି ସେମାନେ ଦୁହେଁ ତାଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ଶାସନ କରନ୍ତି । ପ୍ରଜାପାଟକର କିଛିବି ଅସୁବିଧା ପଡିଲେ ସେ ରାଜା ଓ ମନ୍ତ୍ରୀ ଦୁହେଁ ହଠାତ୍ ଦଉଡି ଯାଆନ୍ତି ତାଙ୍କ ପ୍ରଜାମାନଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ । ସେ ରାଜା ଓ ତାଙ୍କ ମନ୍ତ୍ରୀ ଦୁହେଁ ଖୁବ୍ ନ୍ୟାୟବାନ୍, ଧାର୍ମିକ, ପରଦୁଃଖକାତର, ପ୍ରଜାବତ୍ସଳ ହେତୁ ଲୋକେ କେବଳ ତାଙ୍କର ହିଁ ଦିନରାତି ସବୁବେଳେ ଯଶ ଗାଉଥାନ୍ତି ।
ସେହି ଧର୍ମଶୀଳ ମହାରାଜଙ୍କର ଥିଲେ ଚାରି ପୁଅ । ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଏକୁ ଏକ ବଳିଷ୍ଠ, ବୁଦ୍ଧିମାନ ଏବଂ ବିଦ୍ୱାନ ମଧ୍ୟ । କେବଳ ଝିଅଟିଏ ନ ଥାଏ ବୋଲି ସେହି ରାଣୀଙ୍କ ମନ ଯମାରୁ ଭଲ ରହେନି । ସେ ସବୁବେଳେ ଭାବନ୍ତି ତାଙ୍କର ଝିଅଟିଏ ହେବା ପାଇଁ । ତେଣୁ ସେ ନୀତି ଦିଅଁ ଦେବତାଙ୍କୁ ଖାଲି ଡାକନ୍ତି । ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ଓଷା, ପୁନେଇ, ବାରବ୍ରତ କରନ୍ତି ସେହି ରାଣୀ ଜଣକ । ଅତିଥି, ଅଭ୍ୟାଗତ, ଯୋଗୀ, ଭିକାରୀଙ୍କୁ ସେହି ରାଣୀ ପେଟ ପୁରାଇ ସବୁ କିଛି ଦିଆ ନିଆ କରନ୍ତି । ଯେତେ ଯାହା କଲେ ବି ସେହି ରାଣୀଙ୍କର ମନବାଂଛା ଆଦୌ ସିଦ୍ଧି ହୁଏନି ।
ସେହି ରାଣୀଙ୍କ ମନର ଗତିକୁ ଅନୁମାନ କରି ରାଜା ଦିନେ ଏକାନ୍ତରେ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, ସତ କହିବ ରାଣୀ! ତୁମର ଏଠାରେ କ’ଣ କିଛି ଅଭାବ ହେଉଛି ବୋଲି ତୁମେ ଦିନକୁ ଦିନ ଚିନ୍ତାର୍ଥିନୀ ହୋଇ ପଡୁଛ?
