ଗଞ୍ଜା ଏହାର ଉତ୍ତର ଦେଇ କହିଲା – ବିଲୁଆ, ଶିକାରୀକୁ କ’ଣ ଶିକାର ଦିଆଯାଇ ପରୀକ୍ଷା କରାଯାଇପାରେ? ମୋର ପୂର୍ବ ଜ୍ଞାତିକୁଟୁମ୍ବମାନଙ୍କୁ ଖାଇ ତୁମ ପାଟିରୁ ସ୍ୱାଦ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାଇ ନାହିଁ । ତୁମେ ସେହି ଆଶାରେ ପୁନର୍ବାର ମିଛ କଥା କହି ମୋତେ ଖାଇବାକୁ ଆସିଛ ।
ବିଲୁଆ ତଳେ ଥାଇ କହିଲା – ପ୍ରଭୁ ! ମୋ ପାଖକୁ ଥରେ ମାତ୍ର ଆସି ପରୀକ୍ଷା କରି ଯାଆନ୍ତୁ । ତା’ପରେ ଯଦି ମୋ ପ୍ରତି ବିଶ୍ୱାସ ଆସେ, ମୋର ଦେବତା ଭାବରେ ପୂଜା ପାଇବ, ନଚେତ୍ ମୋତେ ଶତ୍ରୁ ରୂପରେ ଭାବି ଆଉ ମୋ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବ ନାହିଁ ।
ଗଞ୍ଜା କହିଲା – ଯଦି ଆପଣ ଏତେ କଥା କହୁଛନ୍ତି ତାହା ହେଲେ ଆପଣ ଗଛ ଉପରକୁ ଆସି ମୋର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିଚୟ ନିଅନ୍ତୁ । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ତଳକୁ ଯାଇପାରିବି ନାହିଁ ।
ବିଲୁଆ କହିଲା – ତୁମେ ଯଦି ମୋତେ ଭୟ କରି ଉଡିଯିବ ମୁଁ କାହାଠାରୁ ପରିଚୟ ପାଇବି?
ଗଞ୍ଜା କହିଲା – ଆପଣ ମୋତେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତୁ ମୁଁ ଏହିଠାରେ ହିଁ ବସିରହିବି ।
ବିଲୁଆ କହିଲା – ସତ କହୁଛ? ଗଞ୍ଜା କହିଲା – ହଁ, ମୁଁ ସତ କହୁଛି ।
ବିଲୁଆ ଗଞ୍ଜା କଥାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରି ଗଛରେ ଚଢି କୌଶଳର ସହିତ ତାକୁ ମାରି ତା’ର ମାଂସ ଖାଇବା ପାଇଁ ଉପାୟ ଖୋଜିଲା ।
ବିଲୁଆ ଗଛ ଚଢିବା ସମୟରେ ଗଞ୍ଜା କହିଲା – ଦେଖ ବିଲୁଆ ! ତୁମେ ମୋ ପ୍ରତି ବିଶ୍ୱାସ ଘାତକ କରିବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ମନେରଖ, ଯଦି ବିଶ୍ୱାସଘାତକ କରିବ ତା’ର ଉପଯୁକ୍ତ ଫଳ ତୁମେ ଭୋଗ କରିବ ।
ବିଲୁଆ ଗଞ୍ଜା କଥାକୁ କର୍ଣ୍ଣପାତ ନକରି ଗଛ ଚଢି ଡାଳ ଉପରେ ବସିଲା । ଗଞ୍ଜା ଏହାଠାରୁ କିଛି ଦୂରରେ ବସିଥାଏ । ଗଛମୂଳ ଠାରୁ ଖୁବ୍ ଉଚ୍ଚରେ ଦୁଇ ଜଣ ଯାକ ବସିଥାନ୍ତି ।
