ଏମିତି କିଛିଦିନ ଯାଆନ୍ତେ ଏକ ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରେ କୁଆଡ଼େ ଥିଲା କେଜାଣି ଠେକୁଆଟା ଆସି ବୃକ୍ଷ ମୂଳରେ ପହଞ୍ଚଗଲା । ସେ ଟିକି ଚଢ଼େଇର ଗର୍ତ୍ତକୁ ଦେଖିଲା । ଭାବିଲା ଏହି ସ୍ଥାନଟି ମୋ ଲାଗି ଉପଯୁକ୍ତ ସ୍ଥାନ । ସେହିଠୁ ଠେକୁଆ ରହିଲା ଟିକି ଚଢ଼େଇର ଗର୍ତ୍ତରେ । ସେ ସ୍ଥାନ ପରିତ୍ୟାଗ କରି ଆଉ କୁଆଡ଼େ ଯିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କଲା ନାହିଁ ।
ଅନେକ ଦିନ ଠେକୁଆ ସେହି ଗର୍ତ୍ତକୁ ଆଦରି ରହିଲା । ହଠାତ୍ ଦିନେ ତଳେ ରହୁଥିବା ଟିକି ଚଢ଼େଇ ଆସିଲା ତା’ ନିଜ ସ୍ଥାନକୁ । ଅନେକ ଦିନ ବାହାରେ ରହିଯିବା ପରେ ତଳେ ରହୁଥିବା ଟିକି ଚଢ଼େଇର ଚେହେରାରେ ବି କେତେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ସେଥିଲାଗି ଗଛ ଡାଳରେ ରହୁଥିବା ଟିକି ଚଢ଼େଇ ଅନେକ ସମୟ ଦୋ ଦୋ ଚିହ୍ନା ହୋଇ ପରେ ଚିହ୍ନିପାରିଲା । ତଳେ ରହୁଥିବା ତାର ପୁରୁଣା ସାଙ୍ଗକୁ ।
ସେ କିନ୍ତୁ ଜାଣେ ଯେ ଟିକି ଚଢ଼େଇର ଗର୍ତ୍ତରେ ଆସି ଠେକୁଆ ରହୁଛି । ଟିକି ଚଢ଼େଇ ଯେତେ କହିଲେ ମଧ୍ୟ ଠେକୁଆ କିନ୍ତୁ ସେ ଗର୍ତ୍ତ ନ ଛାଡ଼ି କହିଲା – ତୋ କଥା ଶୁଣି ମୋତେ ହସ ଲାଗୁଛି । ଏଇଟା ତ ମୋ ବସା । ଅନେକ ଦିନ ହୋଇଗଲାଣି ମୁଁ ଏଇଠାରେ ରହୁଛି । ହଠାତ୍ ତମେ କେଉଁଆଡ଼େ ଥିଲ ଯେ ଚାଲିଆସିଲ କହୁଛ କ’ଣ ନା’ ମୋ ବସା । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ଆଡ଼େ ଯାଇପାରିବି ନାହିଁ । ତମେ ବରଂ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରୁ ଆସିଛ ସେହି ସ୍ଥାନକୁ ଚାଲିଯାଇପାର ।
ଟିକି ଚଢ଼େଇ କହିଲା – ଭଲ କଥା ତ କହୁଛ । ମୋ ବସା । ମୁଁ କେଇଦିନ ଲାଗି ବାହାରକୁ ଯାଇଥିଲି । ମୋର ସାଙ୍ଗ ପରା ଉପରେ ଡାଳରେ ରହୁଛି । ସେ କ’ଣ ମିଛ କହିବ । ସେ ମୋ ଆଗରୁ ଉପର ଡାଳରେ ଅଛନ୍ତି । ତାଙ୍କ କଥା ବି ମିଛ ହୋଇଗଲା । ଦେଖ ଭାଇ ତମେ ମୋ ସହିତ ଅଯଥାରେ କଳି କରୁଛ ସିନା ହେଲେ ଠିକ୍ କରୁନା ।
