ଏହି ସମୟରେ ଜଣେ ବୁଢୀ ଧାଈ ରାଣୀମାଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଲା, “ରାଜାଙ୍କୁ କହିବା, ଛୁଆଟା ଜନ୍ମ ହେବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ମରିଯାଇଛି । ତାପରେ ଆମେ ଗୋଟିଏ ବାକ୍ସରେ ପୂରାଇ ଏ ମାଙ୍କଡ ପିଲାଟିକୁ ନଈରେ ଭସାଇ ଦେବା ।”
ସତକୁ ସତ ସେ ମାଙ୍କଡ ଛୁଆକୁ ଗୋଟିଏ ବାକ୍ସରେ ପୂରାଇ ରାଜାଘର ଚାକର ତାକୁ ନେଇ ନଈରେ ଭସାଇଦେବ ବୋଲି ଗଲା । ନଦୀ କୂଳରେ ସେ ଚାକର ଜଣକ ପହଁଚି ବାକ୍ସଟିକୁ ଭସାଇ ଦେବ ବୋଲି ବସିଛି, ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ପଡୋଶୀ ରାଜ୍ୟର ରାଣୀ ଗୋଟିଏ ରଥରେ ବସି ସେହି ବାଟେ ଯାଉଥିଲେ । ତାଙ୍କ କୋଳରେ ଥାଏ ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ପାଂଚବର୍ଷର ପୁଅ । ସେ ଏହି ମାଙ୍କଡ ପିଲାଟିକୁ ଦେଖି ତା ସହିତ ଖେଳିବ ବୋଲି ଖୁବ୍ ଜିଗର୍ କଲା । ତେଣୁ ସେ ରାଣୀ ଏ ଚାକରକୁ କିଛି ଟଙ୍କା ଦେଇ ତାଠାରୁ ସେହି ମାଙ୍କଡପିଲାକୁ କିଣି ନେଇଗଲେ ।
ରାଜଉଆସ ମଧ୍ୟରେ ସେ ମାଙ୍କଡପିଲାଟି ତ ବଡ ଆଦର ଯତ୍ନରେ ଥାଏ । ରଜାପୁଅ ସାଥିରେ ସେ ମାଙ୍କଡ ପିଲାଟି ଖେଳୁଥାଏ, ତାରି ହାତରୁ ବି ଖାଉଥାଏ । ରଜାପୁଅ ପାଠ ପଢିଲେ ବି ତାରି ପାଖରେ ବସି ଏ ମାଙ୍କଡପିଲାଟି ସବୁ ଶୁଣେ । ଦିନେ ଜଣାଗଲା ଯେ, ସେ ମାଙ୍କଡର ପାଟି ଫିଟିଯାଇଛି । ସେ ଅବିକଳ ମଣିଷ ପରି ହିଁ କଥା କହୁଛି । ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ହଠାତ୍ ସମସ୍ତେ ତାଟକା ହୋଇଗଲେ ।
ତହୁଁ ସେ ରାଜମହଲର ସମସ୍ତେ ଏ ମାଙ୍କଡ ସହିତ କୌତୁକ କରି ଖୁବ୍ ସୁଖ ପାଇଲେ । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ସେ ମାଙ୍କଡକୁ ଆସି ଷୋଳବର୍ଷ ବୟସ ହୋଇଗଲା । ତା ବିଷୟରେ ଚାରିଆଡେ ତ ପ୍ରଚାର ହୋଇଯାଇଥାଏ । ପାଖ ବଣରେ ଜଣେ ମାଙ୍କଡ ରାଜା ଥାଆନ୍ତି । ତାଙ୍କରି ଅଧୀନରେ ଥାଆନ୍ତି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ମାଙ୍କଡ ସୈନ୍ୟ । ସେମାନଙ୍କ ଅତ୍ୟାଚାରରେ ପାଖ ପଡୋଶୀ ରାଜାମାନେ କରପତ୍ର ଯୋଡି ଥାଆନ୍ତି । ଦିନେ ସେ ମାଙ୍କଡ ରାଜା ଏହି ମାଙ୍କଡ ରାଜକୁମାରୀକୁ ବାହା ହେବା ପାଇଁ ନିଜ ଦୂତ ପଠାଇଲେ । ଏହି ସମ୍ବାଦ ଶୁଣି ରାଜା ରାଣୀ ବା କାହିଁକି ଆଉ ମନା କରନ୍ତେ, ମାଙ୍କଡ ରାଜାକୁ ମାଙ୍କଡ ରାଜକୁମାରୀ ବାହା ହବ । ପୁଣି ଏହା ଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କ ସହିତ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧୁତା ସ୍ଥାପିତ ହେବ ।
କିନ୍ତୁ ଏପରି ଏକ ପ୍ରସ୍ତାବ ଶୁଣି ସେ ମାଙ୍କଡ ରାଜକୁମାରୀର ମନରେ ଆଦୌ ସୁଖ ନ ଥାଏ । ସେ ଯାଇ ରାଜକୁମାରକୁ କହିଲା, “ମୁଁ ତୁମଛଡା ଆଉ କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ବାହାହେବି ନାହିଁ । ତୁମେ ଏଥିରେ ରାଜି ହୁଅ ।”
ମାଙ୍କଡକୁ ବାହାହେବ? ଏ କିପରି କଥା । ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ରାଜାପୁଅ ଖାଲି ହସି ହସି ବେଦମ୍ ହୋଇଗଲା ।
ସେ ମାଙ୍କଡ ରାଜକୁମାରୀ ଜଣକ ଏଥର ଦେଖିଲା ତାର ଆଉ ରକ୍ଷା ନାହିଁ । ସେ ହଠାତ୍ ଛାତଉପରୁ ଡେଇଁପଡି ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ଯାଇ ଲୁଚିଗଲା । ତା ପଛରେ ରାଜାଘର ଲୋକେ କିଛି ବାଟ ଗୋଡାଇ ଗୋଡାଇ ପୁଣି ଫେରି ଆସିଲେ । ତହୁଁ ସେ ମାଙ୍କଡ ରାଜକୁମାରୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମନଦୁଃଖରେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ନଈ ଭିତରକୁ ଡେଇଁ ପଡିଲା । ସୁଅରେ ଭାସିଯାଉଛି, ଏହି ସମୟରେ ମାଛମାନଙ୍କର ରାଜା ତାକୁ (ମାଙ୍କଡଛୁଆକୁ) ପାଣି ଭିତର ଉଆସକୁ ନେଇଗଲେ । ତାର (ମାଙ୍କଡଛୁଆର) ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ହେପାଜତ ମଧ୍ୟ କଲେ । ସେ ମାଙ୍କଡ ଛୁଆକୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଇ ମାଛମାନଙ୍କର ରାଜା ତାକୁ କହିଲେ, “ତୋର ଏ ଦୁଃଖ ଆଉ ଅଧିକ ଦିନ ରହିବ ନାହିଁ ।” ଏତିକି କହି ମାଛମାନଙ୍କର ରାଜା ତାକୁ ତଥା ସେ ମାଙ୍କଡଛୁଆକୁ ଗୋଟିଏ ଜାଦୂ ମୁଦି, ଜାଦୂ ପଥର ଆଉ ଦର୍ପଣ ଦେଲେ । କହିଲେ, “ତୁ ଏହାକୁ ସାବଧାନରେ ରଖିଥିବୁ । ତୋର ବିପଦବେଳେ ଏହା ନିଶ୍ଚୟ ତୋର କାମରେ ଆସିବ ।”
