ରାଜ କନ୍ୟା ଛଇଳା ଠାରୁ ଏ କଥା ଶୁଣି ଶୁଆ ତାକୁ ବୁଝାଇ କହିଲା –
ଆଗୋ ରାଜ ଯେମା
ନହୁଅ ବିମନା
ମୋର କଥା ଶୁଣ ବାରେ ।
ଶୁଣିଲେ ଆନନ୍ଦ
ଲାଗିବ ବିନୋଦ
କର କିମ୍ପା ଅବିଚାର ।
ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର ଜାଣି ଅଛି ମୁହିଁ
ଶିଖିବାକୁ ଯେବେ ମନ ।
ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା ବଳେ ଜୀବନ କେନବ
ହୋଇବ ତୁମ୍ଭେ ଅମର ।
ଶୁଆ ଠାରୁ ଏ କଥା ଶୁଣି ସାରି ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳା କହିଲା –
ଯଦି କହିଲୁଣି ମନ ମୋହିଲୁଣୀ
ବିଶ୍ୱାସ ହୋଇଲା ତୋତେ ।
କହି ଦିଅ ଥରେ ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର
ଆପଶାର ହୋଇ ମୋତେ ।
ଶୁଆ କହିଲା – ଏତେ ବେଳକେ ମନକୁ ଆସିଲା – ଛୁରୀ ମଗାଉ ଥିଲ ଶୁଆଟାକୁ ମାରି ଦେବା ଲାଗି, ମୁଁ କାହାର ଖାଏ ନା ଧାରେ । ସଂସାରରେ ମୋର କେହି ଆପଣାର ନୁହଁନ୍ତି କି କେହି ପର ମଧ୍ୟ ନୁହଁନ୍ତି । ହଉ ହେଲା ତମେ ଯଦି ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର ଜାଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁଛ ତାହା ହେଲେ ଦାସୀ ମାନଙ୍କୁ ଏଠାରୁ ଦୂରେଇ ଦେବ । କାରଣ ଏକା ଥରକେ ସମସ୍ତେ ଏହି ମନ୍ତ୍ର କଥା ଜାଣି ଯିବେ ।
ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳା ଶୁଆର କଥା ଶୁଣି ଦାସୀ ମାନଙ୍କୁ ନିଜ ପାଖରୁ ହଟାଇ ଦେଲେ । ଘରର ସମସ୍ତ ଝରକା ବନ୍ଦ କରି ଦେଲା । କେବଳ ଶୁଆ ଲାଗି ଗୋଟିଏ ଝରକା ଖୋଲା ରଖିଲା ତାପରେ ଶୁଆକୁ କହିଲା, ଏଥର ଆସ ମୋତେ ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର କହି ଚାଲି ଯାଅ ।
ତା’ପରେ ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳାଙ୍କ ପାଖକୁ ଶୁଆ ଆସି କହିଲା – ତମେ ମୋତେ ଆଗ ମୁନ୍ଦେ ପାଣି ଦିଅ । ମୋତେ ଖୁବ୍ ଶୋଷ ହେଉଛି ।
ରାଜ କୁମାରୀ ନିଜ ହସ୍ତରେ ଶୁଆକୁ ପାଣି ଆଣି ଦେଲାରୁ ଶୁଆ ସେ ପାଣି ପିଇ ସାରି ଟିକିଏ ଝରକା ଉପରେ ବସିଲା ।
ରାଜ କୁମାରୀ କହିଲା – ଏଥର ପାଣି ପିଇ ସାରିଲୁତ, ପାଖକୁ ଆସି ମନ୍ତ୍ର ଦେ, ମନ୍ତ୍ର ଶୁଣିବା ଲାଗି ମୁଁ ଖୁବ୍ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଲିଣି ।
ରାଜ କୁମାରୀଠାରୁ ଶୁଆ ଏପରି ଶୁଣି ସାରି ସେ ସେଠାକୁ ଯାଇ କହିଲା – ଏଥର ତୁମର କାନଟାକୁ ମୋର ଥଂଟ ଆଡକୁ ରଖନ୍ତୁ । ମୁଁ ଚୁପି ଚୁପି ସେହି ମନ୍ତ୍ରକୁ ତୁମ କାନରେ କହି ଦେଇ ମୋର କାମ ଶେଷ କରିବି ।
ଏହା ପରେ ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳା ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ର ଶୁଣିବା ଲାଗି ଶୁଆ ଆଡକୁ କାନ ଦେଖାଇବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲାରୁ ରାଜ କୁମାରୀର କାନ୍ଧରେ ଯାଇ ଶୁଆ ବସିଲା । ଏହା ପରେ ରାଜ କୁମାରୀର କାନରେ ମନ୍ତ୍ର କହିବ କ’ଣ ଗାଲରୁ ପୁଳାଏ କାମୁଡି ମାଂସ ପୁଳାଏ ଧରି ପଳେଇ ଆସିଲା ।
ଶୁଆ ଯାଇ ରାଜା ବିଜୟ ସେନ୍ଙ୍କ ନିକଟରେ ସମସ୍ତ କଥା କହି ଖୁସି ହୋଇ ଗଲା, ବିଜୟ ସେ କଥା ଶୁଣି ଶୁଆକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇ କହିଲେ – ଆସନ୍ତାକାଲି ଆମେ ମାହେନ୍ଦ୍ର ବେଳା ଦେଖି ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳାଙ୍କ ଦେଶକୁ ଯିବା ।
ଏହା ପରେ ରାଜା ବିଜୟ ସେନ୍ ଘୋଡା ଉପରେ ବସି ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲା । ସାଥିରେ ଶୁଆକୁ ମଧ୍ୟ ନେଲା ।
ଶୁଆ ସହ ବିଜୟ ସେନ୍ଙ୍କୁ ସେହି ରାଜ୍ୟରେ ପହଁଚିବାକୁ ଗୋଟିଏ ଦିନ ଲାଗିଲା । ସେମାନେ ଯାଇ ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କ ଫୁଲ ବଗିଚାରେ ରହିବା ଲାଗି ଡେରା ପକାଇଲେ । ଗୋଟିଏ ଦିନ ଉଦ୍ୟାନରେ ରହି ଯିବା ପରେ ମାଲୁଣୀ ଦେଖିଲା ଯେ ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କ ଉଦ୍ୟାନରେ ରାଜ କୁମାର ବିଜୟ ସେନ୍ ଆସି ଡେରା ପକାଇ ରହି ଛନ୍ତି । ସେ ତହୁଁ ତାଙ୍କୁ ନାନା ପ୍ରକାର କଥା କହି ସେଠାରୁ ପଳାଇ ଯିବାକୁ କହନ୍ତେ ରାଜ କୁମାର ବିଜୟ ସେନ୍ ମାଲୁଣୀର କଥା ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ ।
