ଏହା ପଢିବା ପୂର୍ବରୁ “କାହାଣୀରେ ଅବୋଲକରା” ପଢନ୍ତୁ
ଏହି ପରି ଭାବରେ ବୋଲକରା ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ପୁଣ୍ୟ ଇଣ୍ଡିଆ ବର୍ଷର ଚାରୋଟି ଧାମ ପରିଭ୍ରମଣ କଲା । ଯେଉଁ କାଳରେ ଆଜିପରି ଯାତ୍ରା ନିମନ୍ତେ ଯାତ୍ରୀଙ୍କ ଲାଗି କୌଣସି ଯାନ ବାହନ ନଥିଲା । ସେତେବେଳେ ତୀର୍ଥ ଯାତ୍ରୀ ମାନେ ଆବଶ୍ୟକ ଚୁଡା ଚାଉଳ ଡାଲିକୁ ଗଣ୍ଠିଲି କରି କାନ୍ଧରେ କାନ୍ଧେଇ ସାରା ଇଣ୍ଡିଆ ପାଦ ଚଲାରେ ପରିଭ୍ରମଣ କରୁ ଥିଲେ ।
ସେଥି ଯୋଗୁଁ ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କ ସହିତ ଅବୋଲକରା ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କର ବୋଲକରା ଭାବରେ ତିନି ଶହ ବର୍ଷ କାଳ ଚାଲି ଚାଲି ତୀର୍ଥ ଭ୍ରମଣ କରି ଥିଲେ । ଅବୋଲକରା ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ମୂର୍ଖ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଉପଦେଷ୍ଟା ନିଜର ତୀକ୍ଷ୍ନ ବୁଦ୍ଧି ବିଦ୍ୟା ଚେତନା ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଅବୋଲକରାକୁ ଧରି ବହୁ ବିପଦ ଶଙ୍କୁଳ ସ୍ଥାନ ମାନ ପରିଭ୍ରମଣ କରି ପାରି ଥିଲେ ।
କିଂ କୁର୍ବନ୍ତି ନ କୁର୍ବନ୍ତି ମନୁଷ୍ୟ
ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗେଣ ଜାନ୍ୟରେ ଉପଦେଷ୍ଟା ଜନ ।
ତେବେ ଏହି ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କର ବୋଲକରା ଜଣକ କିଏ । ତା’ର ପୂର୍ବ ଜନ୍ମ କ’ଣ ଥିଲା । ଆଉ ତା’ର ଭବିଷ୍ୟତ କଥା ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କୁ ହିଁ କେବଳ ଜଣା ଥିଲା ।
ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ ଏହି ଅବୋଲକରା ଜଣେ କୁଳିନ ବିପ୍ର ପରିବାରରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରି ଥିଲେ । ସେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କର ଜଣେ ବୋଲକରା ଶିଷ୍ୟ ଭାବରେ ସେବା କରୁ ଥିଲେ । ଦିନକର କଥା ଅବୋଲକରା କୌଣସି କାରଣରୁ ଗୁରୁଦ୍ରୋହୀ ହୋଇ ପଡିଲା । ସେଥି ଯୋଗୁଁ ତା’ର କର୍ମଫଳ ତାକୁ ଭୋଗ କରିବା ଲାଗି ସେ ପୁଣି ଜଣେ ମୂର୍ଖ ଭାବରେ ନାପିତ ଗୃହରେ ଜନ୍ମ ହେଲା । ଏ କଥା ଚତୁର ବ୍ୟଙ୍ଗ କଥାକାର ଭଲ ଭାବରେ ଧ୍ୟାନ ଦ୍ୱାରା ଜାଣି ପାରି ତା’ର କିପରି ସଦଗତି ହେବ ସେଥି ଲାଗି ଚତୁର ବ୍ୟଙ୍ଗକାର ଚିନ୍ତିତ ହୋଇ ତାର ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତି ସକାଶେ ସେହି ବୋଲକରାକୁ ସାଥିରେ ଧରି ଏପରି ତୀର୍ଥ ଭ୍ରମଣରେ ବାହାରି ଥିଲେ ।
ଏହି ଭ୍ରମଣ କାଳରେ ବହୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କଥା ଦେଖୁ ଥିଲା ସେହି ବୋଲକରା । ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ସେମାନେ ଇଣ୍ଡିଆର ସମସ୍ତ ତୀର୍ଥ ଭ୍ରମଣ କରୁ ଥିଲେ । ହେଲେ ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କ ମୁଣିରୁ କେବେ ଅର୍ଥର ଅଭାବ ଦେଖା ଯାଉ ନଥିଲା । ଚତୁର ବ୍ୟଙ୍ଗକାର ଯେତେ ଅର୍ଥ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁ ଥିଲେ ସେତେ ଅର୍ଥ ପୁଣି ତାଙ୍କ ମୁଣିରେ ଗଚ୍ଛିତ ହୋଇ ଯାଉ ଥିଲା ।
ଏଥୁ ଅନ୍ତେ ସାରା ଇଣ୍ଡିଆ ଭ୍ରମଣ ପରେ ଚତୁର ବ୍ୟଙ୍ଗକାର କହିଲେ ଏଥର ଆମେ ଇଣ୍ଡିଆ ର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପୁଣ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ର ଜଗନ୍ନାଥ ଧାମ ଭ୍ରମଣରେ ଯିବା । ଉଠ ଏଥର ଗଣ୍ଠିଲି ଉଠାଅ । ଏବେ ଆମର ଶେଷ ତୀର୍ଥ ଭ୍ରମଣର ବେଳ ।
