ସେଦିନ ଉଆସରେ ଥାଆନ୍ତି ସମ୍ରାଟ୍ । କୌଣସି ଏକ ମଜା କଥାରେ ବେଗମ୍ ସାହେବ୍ଙ୍କ ସହିତ ମାତି ଯାଇଥିଲେ । ସେତିକି ବେଳେ ଦାସୀ ଆସି ସମ୍ରାଟଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ ନିବେଦନ କରି କହିଲା, ଜାହାଁପନା ଶଳା ସାହେବ ପ୍ରବେଶ ନିମନ୍ତେ ଜାହାଁପନାଙ୍କର ଆଦେଶ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ।
ସମ୍ରାଟ୍ ସେ କଥା ଦାସୀଠାରୁ ଶୁଣି ହସି ଉଠି କହି ପକାଇଲେ ଯେ, ଆରେ ଶଳା ସାହେବଙ୍କର ଆସିବା ନିମନ୍ତେ କି ଆଦେଶ । ଆରେ ସବୁ କଥା ଗୋଟେ ଆଡେ ତ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଭାଇ ଅନ୍ୟ ଗୋଟେ ଆଡେ । ଏହା ପରେ ଦାସୀ ସ୍ମିତ ହସଟିଏ ହସି ଦେଇ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା ।
ସମ୍ରାଟଙ୍କ କଥାକୁ ତ ଭଲ ଭାବରେ ଶୁଣିଥିଲେ ବେଗମ୍ ସାହେବା, ସେ କୋଉ ଛାଡିବା ଲୋକ ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କଥାକୁ ଛଡେଇ ନେଇ କହିଲେ, ଠିକ୍ ସେୟା ନୁହେଁ, ସବୁ ଗୋଟେ ଆଡେ ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ଭାଇ ଗୋଟେ ଆଡେ ।
ଏହିପରି କଥୋପକଥନ ମଧ୍ୟରେ ଶଳା ସାହେବ ସେଠାରେ ଆସି ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଯାଆନ୍ତେ ସମ୍ରାଟ୍ ପଚାରିଲେ, କ’ଣ ଆଉ ସବୁ ଭଲ ତ? କୁଶଳ ନେଇ ଆସିଅଛ ତ!
ସ୍ତ୍ରୀ ହସିଦେଲାବେଳେ ଶଳା ସାହେବ୍ କହିଲେ – ସବୁକିଛି ମଙ୍ଗଳ, ହେଲେ ମୋର ଜାହାଁପନାଙ୍କ ନିକଟରେ ଗୋଟିଏ ଆବେଦନ ଅଛି । କହିବେ ତ ଏଠାରେ ପ୍ରକାଶ କରିପାରିବି?
ସମ୍ରାଟ୍ କହିଲେ, ତାହା ହେଲେ ତୁମର ଆବେଦନ ଏଠାରେ ପ୍ରକାଶ କର । ଆବେଦନ କଲେ ସେ ବିଷୟରେ କଥା ହେବା ।
