ଘଞ୍ଚ ଅରଣ୍ୟ । ତା’ ମଧ୍ୟରେ ବହୁ ଜାତିର ଫଳ ଫୁଲ, ଲତାଦି ବୃକ୍ଷରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ରହିଥାଏ । କେତେ ଜାତିର ସାତ ରଙ୍ଗରେ ଫୁଲ ସବୁ ବୃକ୍ଷରେ ଫୁଟି ହସୁଥାଏ । ନାଲି ହଳଦୀ ଆଉ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା ଫଳ ମଧ୍ୟ ଝୁଲୁଥାଏ । ତେବେ କହିବାକୁ ଗଲେ ତାହା ଏପରି ଏକ ଅରଣ୍ୟ ଯେ ଝରଣାଠାରୁ ଫଳଫୁଲଯାଏ କୌଣସି କଥାରେ ଅଭାବ ନଥିଲା ।
ତେଣୁ ଏପରି ଏକ ନିର୍ଜନ ସହର ଓ ଗ୍ରାମ ଠାରୁ ବହୁ ଦୂରତ୍ୱ ଅରଣ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ସ୍ୱାଧୀନ ଭାବରେ ବାସ କରୁଥାଆନ୍ତି କେତେ ହିଂସ୍ର ଆଉ ଶାନ୍ତ ପଶୁ । ହରିଣ, ବ୍ୟାଘ୍ର, ଶ୍ୱାନ, ଶୃଗାଳ, ଗୟ, ସିଂହ । ସେହିପରି ନାନା ଜାତିର ନାନା ରଙ୍ଗର ବହୁ ପକ୍ଷୀଙ୍କର କଳରବରେ ଅରଣ୍ୟଟି ସଦା ଚଳଚଞ୍ଚଳ । ମନ ସୁଖରେ ଆହାର ଗ୍ରହଣ କରି ବେଶ୍ ଆନନ୍ଦରେ ବିହାର କରୁଥିଲେ ।
ସେହିପରି ସେହି ଅରଣ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ବୃକ୍ଷ ଥାଏ । ଗହଳିଆ ପତ୍ର ଦ୍ୱାରା ବୃକ୍ଷଟି ଆବୃତ୍ତ । ବର୍ଷକ ବାରମାସ ସାରା ବୃକ୍ଷଟିରେ ନାହିଁ ନଥିବା ଫଳ ଆଉ ଫୁଲ । ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଆଉ ସମସ୍ତ ସୁବିଧା ଥିବା ବୃକ୍ଷରେ ଯେ କେଁଉ ପକ୍ଷୀ ବସା ବାନ୍ଧିବାକୁ ନ ଚାହିଁବ ।
