ସେ କାଳରେ ଫ୍ରାନ୍ସରେ ଜଣେ ରାଜା ରାଜୁତି କରୁଥିଲେ । ବହୁକାଳଯାଏଁ ତାଙ୍କ ରାଣୀଙ୍କର କିଛି ବି ସନ୍ତାନ ହେଲା ନାହିଁ । ଏହି କାରଣରୁ ରାଜା ରାଣୀ ଦୁହେଁ ବଡ ମନ ଦୁଃଖରେ ଥାଆନ୍ତି । କେତେ ଦିଅଁ ଦେବତା ଡାକିଲା ପରେ ଯାଇ ରାଣୀଙ୍କର ଚନ୍ଦ୍ରଉଦିଆ ପରି ଦୁଇଟି ଜାଆଁଳା ଝିଅ ହେଲେ । ସେ ଦୁହେଁ ଦେଖିବାକୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଥିଲେ । ଦୁଇଜଣଙ୍କ ନାଁ ଦିଆହେଲା ‘ଗୋଲାପ’ ଆଉ ‘ହେନା’ । ତିନିବର୍ଷ ପରେ ରାଣୀଙ୍କର ଆଉ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ହେଲା । ତାର ନାଁ ଦିଆଗଲା ‘ରୋଜି’ । କାହିଁକି କେଜାଣି ଜନମବେଳୁ ରାଜାରାଣୀ ଏ ଝିଅଟିକୁ ଆଦୌ ସୁଖ ପାଇଲେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ତାକୁ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଦୂର ମଫସଲରେ ଗୋଟିଏ ଧାଈମା ପାଖରେ ରଖାଇ ଦେଲେ । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ପନ୍ଦରବର୍ଷ ଅତୀତ ହୋଇଗଲା । ଏଣେ ଦିନେ ହେଲେ ବି ସେ ରାଜାରାଣୀ ରୋଜିକୁ ନିଜ ପାଖକୁ ନେଇନାହାଁନ୍ତି କି ତାକୁ ଟିକେ ଦେଖିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଇଚ୍ଛା କରିନାହାଁନ୍ତି । ଦୁଃଖିନୀ ଧାଈମା କୋଳରେ ରୋଜି ଖୁବ୍ ହସଖୁସିରେ କାଳ କାଟୁଥାଏ । ତାର କପାଳକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ପରୀଟିଏ ଆସି ତାର ଧରମା ମା’ ହୋଇଥାଏ । ସେ କାୟା ସାଙ୍ଗରେ ଛାୟା ପରି ଗୋଡେ ଗୋଡେ ଜଗି ଝିଅଟିକୁ ମଣିଷ କରିବାରେ ଲାଗି ପଡିଥାଏ ।

ତେଣେ ବାପା ବୋଉଙ୍କ ପାଖରେ ଅତି ଗେହ୍ଲାରେ ବଢି ‘ଗୋଲାପ’ ଆଉ ‘ହେନା’ ଦୁଇ ଭଉଣୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗର୍ବରେ ଉଦ୍ଧତ ହୋଇପଡିଥାନ୍ତି । ଏପରିକି ସେମାନେ ଦୁହେଁ କେବେ କାହାରି ସୁଖ ସହିପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ଓଲଟି ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କର କୁତ୍ସାରଟନା କରିବା ସେମାନଙ୍କର ଯେପରି ଏକ ସଉକ ହୋଇପଡିଥାଏ ।

ସେପଟେ ରୋଜି କିନ୍ତୁ ‘ପରୀ ମା’ର ହେପାଜତରେ ଖଣ୍ଡା ଖେଳଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଘୋଡା ଚଢାଯାଏଁ ସବୁ ବିଦ୍ୟା ହାସଲ କରିସାରିଥାଏ । ବିଭିନ୍ନ ବିଦ୍ୟା ପଢି ଦିନକୁ ଦିନ ସେ ରୋଜି ଗୁଣର ହୋଇ ଉଠୁଥାଏ । ଏ କଥା ତାର ଦୁଇ ଭଉଣୀ ଏବଂ ରାଜାରାଣୀ କାହିଁକି ଅବା ଜାଣିବେ! ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ତ ରୋଜିକୁ ମଫସଲି ବୋଲି କହି ତାକୁ ଘୃଣାରେ ଆଡେଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଏମିତିକାକି ରୋଜିକୁ ଆପଣାର ବୋଲି ପରିଚୟ ଦେବାକୁ ମଧ୍ୟ ରାଜାରାଣୀ ଦୁହେଁ ଅରାଜି ହେଉଥାଆନ୍ତି ।

ଏହିପରି ଭାବେ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ଚାଲିଗଲା । ବଡ ଦୁଇ ଭଉଣୀଙ୍କର ବାହାଘର ପାଇଁ ରାଜା କେତେ ରାଇଜର ରାଜକୁମାରମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱୟମ୍ବର ପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିଥାନ୍ତି । ରାଜ୍ୟସାରା ନାନାପ୍ରକାର ସଜାସଜି ଚାଲିଥାଏ । ଚାରିଆଡେ କେବଳ ଭୋଜିଭାତ ହେଉଥାଏ । ଏହି ସମୟରେ ରାଜାଙ୍କର ଜଣେ ଦୂତ ଯାଇ ଗାଁରେ ପହଁଚିଲା । କାହିଁକିନା ରୋଜିକୁ ତା ବଡ ଭଉଣୀମାନଙ୍କର ବାହାଘରରେ ଯୋଗ ଦେବାପାଇଁ ରାଜା ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପଠାଇଥିଲେ; କିନ୍ତୁ କିଛି ପୋଷାକ ଦେଇ ନ ଥିଲେ । ତେଣୁ ଧାଈମା’ର ଇଚ୍ଛା ରୋଜି ସେଠାକୁ ନ ଯାଉ । କ’ଣ ଗୋଟାଏ ଆଳ କରି ସେ ରହିଯାଉ । ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ପରୀରାଣୀ ଆସି ସେଠାରେ ପହଁଚିଲେ । ସେ ସବୁ କଥା ଶୁଣି ସାରି କହିଲେ, ରୋଜି ସେ ବାହାଘରରେ ନିଶ୍ଚୟ ଯୋଗଦେବ । ତା ପାଇଁ ମୁଁ ସମସ୍ତ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଦେବି । ଏତିକି କହି ସେ ପରୀରାଣୀ ରୋଜିର ଲୁଗା ଟ୍ରଙ୍କରେ କିଛି ମନ୍ତ୍ରପାଣି ଛିଂଚିଦେଲେ । ତାପରେ ସେ ରୋଜିକୁ କହିଲେ, ଏଥିରେ ତିନିଦିନ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ମୂଲ୍ୟବାନ ଶାଢୀ ଆଉ ଅଳଙ୍କାର ମାନ ଅଛି । ତୁ ଏଥର ମନ ଖୁସିରେ ଯାଇ ସେ ବାହାଘରରେ ଯୋଗଦେବୁ । କୌଣସି ବିଷୟରେ ତୁ ତୋ ମନକୁ ଆଦୌ ମାରିଦେବୁ ନାହିଁ । ତୋ ପାଖେ ପାଖେ ମୁଁ ସବୁବେଳେ ରହିଛି । ତୋର ଆଉ କେହି କିଛି ହେଲେ ମଧ୍ୟ କ୍ଷତି କରିପାରିବେ ନାହିଁ ।