ତକ୍ଷଶୀଳା ନଗର ନାମରେ ଏକ ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ସେ ରାଜ୍ୟକୁ ଭାରତିକାସୁ ନାମକ ଜଣେ ରାଜା ଶାସନ କରୁଥିଲେ – ଦିନକର କଥା ଜଣେ ବିଦେଶୀ ଆସି ସେହି ରାଜ୍ୟର ଧର୍ମଶାଳାରେ ରହିଲେ । ସେଠାରେ ଚାନ୍ଦ ନାମରେ ଜଣେ ଧୋବଣୀ ଥିଲା । ଚାନ୍ଦ ଦେଖିବାକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ଅପସରାଙ୍କ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଅହୁରୀ ଅଧିକ ସୁନ୍ଦରୀ ଥିଲା । ସେ ଧୋବଣୀ ନିଇତି ଧର୍ମଶାଳାକୁ ଆସେ । ଚାନ୍ଦକୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ସେ ବିଦେଶୀ ଜଣଙ୍କ କହିଲା – ଆଲୋ ହେ ମୋ ଲୁଗାପଟା ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ ନେଇ ସଫା କରି ଆଣନ୍ତୁ ନାହିଁ ।
ଧୋବଣୀ କହିଲା – ହଁ ବାବୁ, ତୁମେ କି କଥା କହୁଛ ବା । ମୋର ଯାହା ବୃତି ତାହାକୁ କ’ଣ ଛାଡି ଚଳି ପାରିବି ଦୋଉନ ଦିଅ । ତୁମର ଯାହା ଯାହା ସଫା ହବ । ହଁ ସଫା କରି ଆଣି ଦେବାକୁ ଗୋଟିଏ ଦିନ ଲାଗିବ ।
ବିଦେଶୀ ଜଣଙ୍କ ତାଙ୍କର ଧୋତି ପଞ୍ଜାବୀ ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ ସଫା କରିବାକୁ ଦେଇ ଦେଲା ।
ଧୋବଣୀ ଲୁଗା ନେଇ ଚାଲି ଯାଉଥିବା ସମୟରେ ବିଦେଶୀ ପଚାରିଲେ ଏହି ସଫା କରିବା କାର୍ଯ୍ୟ ଲାଗି ମୋର ତୁମକୁ କେତେ ପ୍ରାପ୍ୟ ଦେବାକୁ ହେବ ।
ଧୋବଣୀ କହିଲା – ଧୋତି ଖଣ୍ଡିଏ ସଫା କରିଦେଲେ ପଞ୍ଜାବୀଟିଏ ନେବି । ପଞ୍ଜାବୀ ଗୋଟିଏ ସଫା କରି ଦେଲେ ଧୋତି ଗୋଟିଏ ନେବି । ଦେଖୁ ନାହାଁନ୍ତି ବାବୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ବଜାରରେ କିପରି ଧୋଇବା ଦ୍ରବ୍ୟ ଗୁଡିକର ମୁଲ୍ୟ କିପରି ଉଚ୍ଚା ହୋଇଛି ।
