ଏଣେ ରାଜାଙ୍କ ଘରେ କ’ଣ ହୋଇଛି ନା ଯେତେ ଖାଦ୍ୟ ରୋଷେଇ ଘରେ ତିଆରି ହୁଏ ସେସବୁ କମିଯାଏ । ରୋଷେଇଆ ରାନ୍ଧିବା ବେଳେ ସବୁଦିନେ ଅଧିକ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟ ତିଆରି କରେ । ଅଥଚ ସବୁଦିନେ ଖାଉଥିବା ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ । ସେ ଭାବିଲା ଏହା ବୋଧହୁଏ କୌଣସି ଚୋରର କାମ । ସେ ବହୁତ ଜଗିଲା କିନ୍ତୁ ଚୋର ଧରି ପାରିଲା ନାହିଁ । ଶେଷରେ ସେ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଏକଥା ରାଜାଙ୍କୁ କହିଲା । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତ ସେ ରାଜା ଏକଥା ବିଶ୍ୱାସ କଲେ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ପରେ ନିଜେ ଯାଇ ଦେଖିଲେ କଥାଟା ସତ୍ୟ ।
ଏକଥା ରାଜା ତାଙ୍କ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ କହିଲେ । ସେ ମଧ୍ୟ ନିଜେ ଯାଇ ଦେଖିଲେ ପ୍ରକୃତରେ ସେପରି ହିଁ ଘଟୁଛି । ରାଜପରିବାରରେ ଘଟୁଥିବା କଥା ଆଉ ବେଶି ସମୟ ଲୁଚି ରହିଲା ନାହିଁ । ସାରା ରାଜ୍ୟରେ ଏକଥା ପ୍ରଚାର ହୋଇଗଲା । ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ ଦୀନୁର ଅତିଥି ସତ୍କାର କଥା ମଧ୍ୟ ପ୍ରଚାର ହୋଇଗଲା । ଏହି ଦୁଇଘଟଣା ଯେ ପରସ୍ପର ସମ୍ବନ୍ଧିତ ଏକଥା ରାଜା ଓ ମନ୍ତ୍ରୀ ଅନୁମାନ କଲେ ।
ମନ୍ତ୍ରୀ ରାଜାଙ୍କୁ ସବୁକଥା ଭଲଭାବରେ ବିଶ୍ଲେଷଣ କରି କହିଲେ, “ମହାରାଜ, ଦୀନୁ ଚାଷୀ ବିଷୟରେ ମୁଁ ଖବର ନେଇ ଯାହା ଜାଣିଲି ସେ ରାଜ୍ୟର ଶେଷଭାଗରେ ଘର କରି ଗୁଡିଏ ପିଲାପିଲି ଧରି ଥାଏ । ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦରିଦ୍ର ସେ । କିନ୍ତୁ ଏବେ ସେ ଅତିଥି ସତ୍କାର କରୁଛି ଅତ୍ୟନ୍ତ ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ଖାଦ୍ୟ ଦେଇ । ଲୋକମାନେ କହନ୍ତି କି ସେ ଜଣେ ଦେବତା । ଏଥିରୁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ବୋଲି ପ୍ରତୀତ ହେଉନାହିଁ ଯେ ସବୁଦିନେ ଦୁଇବେଳା ସେ ଆମ ରୋଷେଇ ଘରୁ ଚୋରୀ କରି ନେଉଛି । ଯଦି ବା ସେ ଚୋରୀ କରନ୍ତା ତ ତେବେ ଖାଲି ଖାଦ୍ୟ ପଦାର୍ଥ କାହିଁକି, ସେ ତ ଚାହିଁଲେ ଅନେକ ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ଜିନିଷ ମଧ୍ୟ ନେଇଯାଇ ପାରନ୍ତା ଓ ସେଥିରେ ସାରା ଜୀବନ ସେ ସୁଖରେ ରହନ୍ତା । ତା’ଛଡା ଦିନକୁ ଦୁଇଥର ଖାଦ୍ୟ ଚୋରୀ କରିବା ପାଇଁ ରାଜମହଲରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା କିଛି ସହଜ କଥା ବି ନୁହେଁ । ପୁଣି ବହୁତ ଖାଦ୍ୟ ସେ ଅତିଥି ସତ୍କାରରେ ଦେଇ ଦେଉଛି ।”
ଏସବୁ କଥା ଶୁଣି ରାଜା କହିଲେ, “ଚାଲ ତମେ ଓ ମୁଁ ଥରେ ଛଦ୍ମବେଶରେ ଯାଇ ତା’ଘରେ ଅତିଥି ହୋଇ ପହଁଚିବା । ଅତେବ ନିଜେ କିଛି ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ।”
ଦିନେ ସେ ରାଜା ଓ ତାଙ୍କ ମନ୍ତ୍ରୀ ଛଦ୍ମବେଶରେ ମୁଣ୍ଡରେ ପଗଡି ବାନ୍ଧି ଠେଙ୍ଗା ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ ଧରି ଯାଇ ଦୀନୁ ଘରେ ପହଁଚିଲେ । ରାଜମହଲରୁ ବାହାରିବା ପୂର୍ବରୁ ସେମାନେ ଦେଖି ନେଇଥିଲେ ସେଦିନ କି କି ଖାଦ୍ୟ ରନ୍ଧା ହୋଇଥିଲା ।
ଦୀନୁ ଘରେ ସେଦିନ ବହୁତ ଲୋକ ଖାଇବା ପାଇଁ ବସିଥା’ନ୍ତି । ରାଜା ଓ ମନ୍ତ୍ରୀ ସେଠାରେ ପହଁଚି କହିଲେ, “ମହାଶୟ, ଆମେ ଦୂର ଗାଁରୁ ଆସିଛୁ । ଏବେ ତ ଦ୍ୱିପ୍ରହର ସମୟରେ କୁଆଡେ ଯିବୁ? ଏଠାରେ କିଛି ଖାଦ୍ୟ ମିଳିବ କି?”
ତହୁଁ ଦୀନୁ ବଡ ଆଦରରେ ସେମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ କଲା । ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପତର ପକାଇ ଦେଲା ଓ ସେମାନଙ୍କୁ ନେଇ ବସାଇଲା । ତା’ପରେ ସେ କହିଲା, “ମହାନୁଭବ, ଆମେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଯାହା କିଛି ବି ଖୁଆଇବୁ, ସେସବୁ ଖାଇବା ପରେ ଆପଣ ସେ ବିଷୟରେ ମୋତେ କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନ କରିବେ ନାହିଁ ।”
ତା’ପରେ ଖାଦ୍ୟ ପରଷା ଗଲା । ସେସବୁ ଦେଖି ରାଜା, ମନ୍ତ୍ରୀ ଜାଣିନେଲେ ଯେ ଏସବୁ ଖାଦ୍ୟ ରାଜାଙ୍କ ମହଲରେ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ଖାଦ୍ୟ । ସେମାନେ ତ ସେଠାକୁ ଆଉ ଖାଇବା ପାଇଁ ଯାଇ ନଥିଲେ, ତେଣୁ ସେମାନେ ପଚାରିଲେ, “ବଡ ବଡ ଧନୀ ପରିବାରଙ୍କ ପାଇଁ ଯାହା କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ତାହା ତୁମେ କିପରି ଏଠାରେ ତିଆରି କରୁଛ?”