ସାହୁକାରର ଏପରି କଥା ଶୁଣି ବଣିଆର ହାଲ୍କା ଶୁଖିଗଲା । ସତରେ ଏ ଯୁଗ କ’ଣ ହୋଇଗଲା ଯେ, ଅସୁବିଧାରେ ପଡ଼ି ନିକିତିଟି ବନ୍ଧା ପକାଇ ଟଙ୍କା ନେଲି ଆଜି ପୁଣି ଟଙ୍କା ଦେଇ ନିକିତି ଫେରାଇ ନେବାକୁ ଆସିବା ବେଳକୁ ସାହୁକାର କହୁଛି ନିକିତିଟାକୁ ମୂଷା ଖାଇଗଲା । ଏପରି ଅସମ୍ଭବ ଅନୀତି ସାମାନ୍ୟ ନିକିତି ପାଇଁ କରାଯାଇପାରେ ।
ଏହାପରେ ସେହି ନିକିତି ପାଇଁ ଖୁବ୍ ପାଟିତୁଣ୍ଡ ହେଲା । ହେଲେ ସାହୁକାର ଆଦୌ ନିକିତି ଦେବାକୁ ରାଜି ହେଲା ନାହିଁ । କ’ଣ କରିବ? ବଣିଆ ବିଚରା କାନ ମୁଣ୍ଡ ଆଉଁସି ସେ ତାର ଘରକୁ ଫେରିଲା ।
ଏମିତି କିଛିଦିନ ବିତିଗଲା । ବଣିଆ ସୁବିଧା ଉଣ୍ଡୁଥାଏ । କେଉଁଦିନ ସାହୁକାରକୁ କେଞ୍ଚ ଦେବ । ଦିନକର କଥା । ସାହୁକାର ଆଉ ବଣିଆ ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ନଥାଏ । ଭଲରେ ଭଲରେ ସେମାନେ ଚଳୁଥାଆନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ବଣିଆ ମନରେ ଯେଉଁ ଯୋଜନା ଥିଲା ସେ ଏଥର ତାହା କରିବାକୁ ଚିନ୍ତାକରି ସାହୁକାରକୁ କହିଲା – ଭାଇ! ମୁଁ ନଦୀକୁ ଗାଧୋଇବା ପାଇଁ ଯିବି । ତୁମ ପୁଅକୁ କୁହତ ସେ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଟିକେ ଯାଆନ୍ତା । ସାହୁକାର ସେଦିନ ବଣିଆର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ତ କିଛି ଜାଣିନଥିଲା । ସେ ପୁଅକୁ ବଣିଆ ସାଥିରେ ପଠାଇ ଦେଲା ।
ବଣିଆ ଗଲା ଗାଧୋଇ । ଗାଧୋଇ ଯିବା ପଥରେ ଗୋଟିଏ ଅଦରକାରୀ ଘର ମଧ୍ୟକୁ ସାହୁକାରର ପୁଅକୁ ଡାକିନେଇ ତାକୁ ସେଠାରେ ରଖି ପଦାରୁ ଚାବି ଗୋଟିଏ ପକାଇ ପଳାଇ ଆସିଲା ।
କେତେବେଳରୁ ବଣିଆ ଆଉ ତାଙ୍କ ପୁଅ ଗାଧୋଇ ଗଲେଣି ଏଯାଏ କାହିଁକି ଫେରୁ ନାହାଁନ୍ତି ବୋଲି ଚାଲି ଚାଲି ଯାଇ ବଣିଆ ଘରେ ସାହୁକାର ପହଞ୍ଚିଗଲା । ସେଠାରେ ସେ କେବଳ ବଣିଆକୁ ଦେଖି ପଚାରିଲା ସାଥିରେ ପରା ମୋ ପୁଅକୁ ନେଇ ଯାଇଥିଲୁ, ତୁ ତ ଆସିଲୁଣି ହେଲେ ମୋ ପୁଅ ।
