ଗୋଟିଏ ବଣ ମଇଁଷୀ ନଈରୁ ପାଣି ପିଇଲା ବେଳେ ତାହାର ପ୍ରତିଚ୍ଛବି ପାଣିରେ ପଡିଥିବା ଦେଖି ସେ ନିଜର ବିରାଟ କାୟ ଆକୃତି ବିଷୟରେ ଜାଣି ବହୁତ ଖୁସି ହେଲା । ସେ ମନକୁ ମନ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା – ଆହାଃ ! ଭଗବାନ ମୋତେ କେତେ ସୁନ୍ଦର କରି ଗଢିଛନ୍ତି ସତେ । ମୋ ମୁହଁକୁ ଗଢିଲା ବେଳେ ଭଗବାନ୍ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଛାଂଚରେ ଗଢିଛନ୍ତି । ତାହା ଉପରେ ବିରାଟକାୟ ଶିଙ୍ଘ, କେତେ ସୁନ୍ଦର ବଡ ବଡ କାନ । ବଡ ବଡ ଆଖି, ପୁଣି କଳା ରଙ୍ଗର ନାକ । ସତରେ ଭଗବାନ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଶିଙ୍ଘ ଆଉ ଏତେ ମଜବୁତ୍ ଶିଙ୍ଘ ଆଉ କେଉଁ ପଶୁ ମାନଙ୍କୁ ଦେଇ ନାହାଁନ୍ତି । ଏଥି ପାଇଁ ଭଗବାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଅଜସ୍ର ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି ।
ଏଥର ସେ ଚାଲିବାକୁ ଲାଗିଲା, ହଠାତ୍ ତା’ର ଗୋଡ ଆଡକୁ ଦୃଷ୍ଟି ପଡିଲା । ସେ ଦେଖିଲା ତାର ଗୋଡ ଗୁଡିକ ପତଳା ତଥା ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା । ଗୋଡ ଆଗରେ ଥିବା ଖୁରା ପୁଣି ଦୁଇ ଖଣ୍ଡିଆ । ତା ଭିତରେ ପୋକ ଯୋକ ପଶି ତାକୁ ବହୁତ କଷ୍ଟ ଦିଏ । ଏଥି ପାଇଁ ପୁଣି ସେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲା ଭଗବାନ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଶରୀର, ଏତେ ସୁନ୍ଦର ମୁହଁ ଆଉ ଏତେ କୁତ୍ସିତ ଗୋଡ ଦେଇଛ କାହିଁକି? ଏମିତି ଗୋଡ ଦ୍ୱାରା ମୋର ସୁନ୍ଦରତା ମାଟିରେ ମିଶେଇ ଦେଲ ପ୍ରଭୁ !
