କିଛି ଦିନପରେ ସେ ସାଧୁ ଭାବିଲେ – ଏବେ ଏ ଝିଅଟିର ବିବାହ କରିଦେବା ଉଚିତ୍ ହେବ । କନ୍ୟାଦାନ କରି ଏ ଜନ୍ମରେ ମହାପୁଣ୍ୟ ହେବ ଭାବି ସାଧୁ ଯୋଗ୍ୟ ବରପାତ୍ର ସନ୍ଧାନରେ ବାହାରିଗଲେ । କିଛି ବାଟ ଗଲାପରେ ସେ ସାଧୁ ଜଣକ ରାଜ୍ୟର ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ । ତହୁଁ ସାଧୁ ସେ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ କହିଲେ, “ହେ ପୁତ୍ର” ମୋର ଏକ ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା ଅଛି । ତୁମେ ମୋ କନ୍ୟାକୁ ପସନ୍ଦ କଲେ ତୁମ ସହିତ ତାକୁ ମୁଁ ବିବାହ ଦେବି । ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ରାଜକୁମାର କହିଲେ – ବରପାତ୍ର ହେବା ପାଇଁ କ’ଣ ଯୋଗ୍ୟତା ଆବଶ୍ୟକ । ଏକଥା ଶୁଣି ସାଧୁ କହିଲେ – “ଏ ସଂସାରରେ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି କାହାକୁ ବି ଭୟ କରୁନଥିବ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ମୋ କନ୍ୟା ଦେବି ।”
ଏପରି କଥା ଶୁଣି ସେ ରାଜକୁମାର କହିଲେ – ମୁଁ କାହାରିକୁ ମଧ୍ୟ ଭୟ କରେନା ସତ ମାତ୍ର ସାପକୁ ବହୁତ ଡରେ । କାହିଁକିନା ପିଲାଦିନେ ଏକ ଭୟଙ୍କର ବିଷାକ୍ତ ସାପ ମତେ କାମୁଡି ଦେଇଥିଲା । ତେଣୁ ମୋ ଠାରୁ ବରଂ ସାପ ଉପଯୁକ୍ତ ବର ପାତ୍ର ହେବ ।
ଏ କଥା ଶୁଣି ସାଧୁ ବିବ୍ରତ ହୋଇ ପଡିଲେ । ତାପରେ ସେ ସାପ ପାଖକୁ ଗଲେ । କହିଲେ – ହେ ସର୍ପ ମହାଶୟ, କେବଳ ଆପଣ ହିଁ କାହାକୁ ଡରନ୍ତି ନାହିଁ । ତେଣୁ ମୋ କନ୍ୟାକୁ ଆପଣ ବିବାହ କରନ୍ତୁ । ଏ କଥା ଶୁଣି ସାପ ତା ଫଣା ଟେକି ନାଚି ଉଠିଲା ମାତ୍ର କିଛି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସେଠାରେ ଏକ ନେଉଳ ଆସି ପହଁଚିଲା । ସେ ନେଉଳକୁ ଦେଖିବା କ୍ଷଣି ସାପ ତୁରନ୍ତ ବଣୁଆ ଗାତ ମଧ୍ୟକୁ ଚାଲିଗଲା । ସାଧୁ ଦେଖିଲେ ଯେ, ଏ ସାପ ଠାରୁ ନେଉଳ ଉପଯୁକ୍ତ ବରପାତ୍ର ।
ଏହାପରେ ସେ ସାଧୁ ନେଉଳକୁ କହିଲେ ତୁମେ ମୋ କନ୍ୟାକୁ ବିବାହ କର । କାରଣ ତୁମେ ହିଁ ଏ ସଂସାରରେ ସବୁଠୁ ସାହସୀ । ତୁମର କାହା ପ୍ରତି ଟିକିଏ ବି ଡର ନାହିଁ । ମୋ ଝିଅ ପାଇଁ ତୁମେହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ । ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ନେଉଳ କହିଲା – ‘ମୁଁ କାହାକୁ ଡରେ ନାହିଁ ସତ ମାତ୍ର ନିଆଁକୁ ଅତ୍ୟଧିକ ଭୟ କରେ । ତେଣୁ ମୋ ମତରେ ନିଆଁ ସହିତ ଆପଣ ଆପଣଙ୍କର କନ୍ୟାକୁ ବିବାହ କରିଦିଅନ୍ତୁ ।’ ତାପରେ ସାଧୁ ନିଆଁ ପାଖକୁ ଗଲେ । କହିଲେ ଆପଣ ଅଗ୍ନି ଦେବତା । ଆପଣଙ୍କୁ ତ ଏ ସଂସାରର ସମସ୍ତେ ଡରନ୍ତି । ତେଣୁ ଆପଣ ହିଁ ମୋ ଝିଅ ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ବରପାତ୍ର । ତେଣୁ ମୋ ଝିଅକୁ ଆପଣ ହିଁ ବିବାହ କରିବେ ।
