କଙ୍କଡ଼ା କହିଲା – ମୁଁ କ’ଣ କହିବି? ବୁଢ଼ା ହୋଇଯିବା ପରେ ଏତେବଡ଼ କାର୍ଯ୍ୟ ତୁଲାଇବା ମୋ ପାଇଁ କଷ୍ଟପ୍ରଦ ହେବ ।
ବଗର ଏତାଦୃଶ କଥା ଶୁଣି ମାଛମାନେ ନିରାଶ୍ରୟ ହୋଇ ପଡ଼ିବାରୁ କଙ୍କଡ଼ା ପୁଣି ବଗକୁ କହିଲା – ଦେଖ ବଗ ମଉସା! ଏତେଗୁଡାଏ ଜୀବଙ୍କର ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଯାଇ ତୁମର ଯଦି କିଛି ହୋଇଯାଏ ତାହାହେଲେ ତୁମେ ତ ମୁକ୍ତି ପାଇଯିବ । ତାହାଛଡ଼ା ମାଛମାନେ ବଞ୍ଚି ଯାଆନ୍ତେ । ଦୟାକରି ତୁମେ ଯଦି ଏତିକି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ତୁଲାଇ ଦେଇପାରନ୍ତ ଭଗବାନ ତୁମର ମଙ୍ଗଳ କରିବେ ।
ତହୁଁ ବଗ କହିଲା – ଠିକ୍ ଅଛି । ତୁ ମୋତେ ଯେଉଁ କଥା କହିଲୁ ମୁଁ ସେଥିରେ ରାଜି ହେଉଛି । ଜୀବନର ଶେଷ ଅବସ୍ଥାରେ ଯଦି ମୋ ଦ୍ୱାରା ଏତିକି କାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଯାଏ ତାହାହେଲେ ଜାଣିବି ଯେ ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଛି । ଏହା କହି ବଗ କହିଲା, ମୋର ବଳ ବୟସ ନାହିଁ । ଶକ୍ତି ଅନୁସାରେ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ମାଛ ମୋ ପିଠିରେ ବୋହି ନେଇ ସେହି ପୁଷ୍କରିଣୀରେ ପହଞ୍ଚାଇ ଦେବି । ଆଉ ମଧ୍ୟ ଥକିଯିବା ଯାଏ କରୁଥିବି ।
