ସେ ଯାହା ହେଉ ସେହି ସହରରେ ଜଣେ ମାଢୁଆଳି ଥିଲେ । ସେ ତାଙ୍କର ପିତୃ ପୁରୁଷଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ସଦାସର୍ବଦା ବ୍ୟାକୁଳ ହେଉଥାଆନ୍ତି । ତାଙ୍କ କାନରେ ଯେତେବେଳେ ଏହି କଥା ପଡିଲା ମାଢୁଆଳି ସେଠ୍ ଶର୍ମା ପୂର୍ବ ପୁରୁଷଙ୍କୁ କିପରି ଦେଖିପାରିବେ ସେଥି ଲାଗି ସେ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହେଲେ । ସେ ଭାବିଲେ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋ ପାଖରେ ଯାହା ଗଚ୍ଛିତ ଧନ ସମସ୍ତ ଅଛି ତାହା ତ ସେହି ପୂର୍ବପୁରୁଷଙ୍କର, ତାଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଦଶହଜାର ଟଙ୍କା ଯେବେ ବ୍ୟୟ ହେବ ସେଥିଲାଗି ମନରେ ବା କାହିଁକି ଦୁଃଖ ଆସିବ ।
ଏହାପରେ ସେ ନିଜର ଚାକରକୁ ବିରବଲଙ୍କ ନିକଟକୁ ପଠାଇ ଦେଲେ । ଚାକର ସେଠ୍ ଶର୍ମାଙ୍କ ମନର ଅଭିଳାଶ କଥା ଜାଣି ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିବା ନିମନ୍ତେ ବିରବଲଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ ।
ଏହାପରେ ବିରବଲ ସୂରମା ଧରି ସେଠ୍ ଶର୍ମାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଆନ୍ତେ ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ଏହି ଅସମ୍ଭବ କଥା ଦେଖିବା ନିମନ୍ତେ ଅନେକ ଲୋକ ଚାଲିଲେ ।
ବିରବଲ ଯେତେବେଳେ ସେଠ୍ ଶର୍ମାଙ୍କ ଘର ସମ୍ମୁଖରେ ପହଁଚିଲେ ଚାକର ତାଙ୍କୁ ଘର ଭିତରକୁ ଯିବାକୁ କହନ୍ତେ ବିରବଲ କହିଲେ – ଏହା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଆମ୍ଭେ କାହାରି ଘର ଭିତରକୁ ଯାଇ ବେପାର କରିବାକୁ ଚାହୁଁନା । ତେଣୁ ସେଠ୍ଙ୍କୁ ଏଠାକୁ ଡାକନ୍ତୁ । ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଏହିଠାରେ ସୂରମା ଦେଖାଇବି ।
ଏହାପରେ ଚାକର ଯାଇ ସେଠ୍ଙ୍କୁ ବିରବଲଙ୍କର ଆଗମନର ସୂଚନା ଦିଅନ୍ତେ, ସେଠ୍ ବିରବଲଙ୍କୁ ବାହାରେ ବସିବାର ସୂଚନା ଦେଲେ । ସେଠାରେ ଆସନ ପାଇ ବିରବଲ ଓ ତାହାଙ୍କର ଚତୁଃପାଶ୍ୱର୍ରେ ଶହ ଶହ ଦେଖଣାହାରୀ ମଧ୍ୟ ଜମା ହୋଇ ରହିଲେ ।
ଏଥୁ ଅନ୍ତେ ସେଠ୍ ଦଶହଜାର ଟଙ୍କା ସହିତ ବିରବଲଙ୍କ ପାଖରେ ପହଁଚନ୍ତେ ବିରବଲ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଆଦି ଡବା ମଧ୍ୟରୁ ସୂରମା ବାହାର କଲେ ଓ କହିଲେ – ଦଶହଜାର ଟଙ୍କା ଦେଇଦେବା ପରେ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ସୂରମା ଦେଇ ଆପଣଙ୍କର ପୂର୍ବ ପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ କିପରି ଦେଖିବେ ତା’ର ସୂତ୍ର ଜଣାଇଦେବି ।
ବିରବଲ ଦଶହଜାର ଟଙ୍କା ପରିବର୍ତେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣମୁଦ୍ରା କିଛି ତା’ର ମୂଲ୍ୟର ପ୍ରଦାନ କଲେ ।
ବିରବଲ ସୂର୍ମାର ଟଙ୍କାପାଇଗଲେ, ତା’ପରେ ସେ ସେଠ୍ଙ୍କ କାନ ପାଖକୁ ମୁଖ ନେଇ ଧୀରେ ଧୀରେ କହିଲେ – ସେଠ୍ ଜୀ! ଏହି ସୂର୍ମାର ଏକ ପ୍ରକାର ବିଶେଷ ଗୁଣ ଅଛି । ଏଥିରେ ନିଜର ପୂର୍ବପୁରୁଷଙ୍କୁ ଦେଖିପାରିବେ । ଯଦି କାହାର ମାତା ପରପୁରୁଷ ସଂଯୋଗରେ ସନ୍ତାନ ପ୍ରସବ କରି ଥାଆନ୍ତି ତାହାହେଲେ ସେମାନେ ସୂରମା ଲଗା ପୂର୍ବପୁରୁଷଙ୍କୁ ଦେଖିବାରୁ ନିଷ୍ଫଳ ହେବେ । କାରଣ ଜାରଜ ସନ୍ତାନମାନେ ଏ ସଂସାରରେ କଳଙ୍କ ଓ ପାପ ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ଥାଏ । ପୂର୍ବ ପୁରୁଷଠାରୁ ପରପୁରୁଷ ଯାଏଁ ସେହି ପାପରେ ଘାଂଟି ହୋଇଥାଆନ୍ତି ।
