ବରଂ କେବଳ ଅପକାର ହିଁ କରିଛି । ଚୁଗୁଲି ଭାଲୁ ବିଲୁକୁ ସେ ନିମ୍ବଗଛ ମୂଳରେ ବସିଥିବାର ଦେଖି ଜାଣିଲା, ବିଲୁ ଏ ଗଛ ମୂଳରେ କାହିଁକି ବସିଛି । ନିଶ୍ଚୟ ମହୁ ଖାଇବା ଆଶାରେ ହିଁ ବସିଛି । ଚୁଗୁଲି ଭାଲୁକୁ ଏହା ବଡ ଅସହ୍ୟ ଲାଗିଲା । ତେଣୁ ହଠାତ୍ ସେ କ’ଣ କଲାନା ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପଥର ଢେଲା ପକାଇ ନିମ୍ବଗଛ ଆଢୁଆଳରେ ଛକି ବସିଲା । ତାପରେ ସେ ଚୁଗୁଲି ଭାଲୁ ମନରେ ଖୁବ୍ ଆନନ୍ଦ । ଚୁଗୁଲି ଭାଲୁ ମନରେ ଭାବୁଥାଏ, ହଠାତ୍ ମହୁମାଛି ମହୁ ଫେଣାରୁ ବାହାରି ଆସିବେ, ଏଣେ ଏ ବିଲୁ ତ ଗଛ ତଳେ ବସିଛି । ବିଲୁ ଦେହସାରା ବିନ୍ଧି ଦେଇ ଯିବେ । ଆଚ୍ଛାକି ପାନେ ପାଇବ ସେ । ଆଉ ଚୁଗୁଲି ଭାଲୁ ସେ ମଜାଟିକୁ ଦେଖିବାକୁ ଗଛ ଆଢୁଆଳରେ ଛକି ବସିଲା ।
ଚୁଗୁଲି ମହୁଫେଣାକୁ ଢେଲା ପକାଇବାରୁ ମହୁମାଛିମାନେ ଭୀଷଣ ଭାବରେ ରାଗିଗଲେ । ଏମିତିକି କିଛି ମହୁମାଛିମାନେ ବି ଫେଣା ମଧ୍ୟରୁ ବାହାରି ଆସିଲେ । ଦେଖିଲେ ବିଲୁ ଭାଲୁଟି ଗଛ ତଳେ ବସିଛି । ବିଲୁ ତ ନିରୀହ ଜଣା ପଡୁଥିଲା । ପ୍ରକୃତରେ ମଧ୍ୟ ସେ ନିରୀହ । ବିଲୁ ଭାଲୁ କାଳେ ତାଙ୍କ ଫେଣାକୁ ଟେକା ପକାଇଥିବ ବୋଲି ସେ ମହୁମାଛିମାନଙ୍କର ଆଦୌ ବିଶ୍ୱାସ ହେଲା ନାହିଁ । ତାପରେ ସେମାନେ ଖୁବ୍ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ଏଣେ ତେଣେ ପ୍ରକୃତ ଚୋରକୁ ଖୋଜିଲେ । ମହୁମାଛିମାନେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ଏଣେ ତେଣେ ଖୋଜୁଥିବା ବେଳେ ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଦେଲା ରାଣୀ ମହୁମାଛି ।
ରାଣୀ ମହୁମାଛିଟି ପ୍ରଜା ମହୁମାଛିଙ୍କୁ କହିଲା, ତୁମ୍ଭେମାନେ ଏପରି ଦଳବାନ୍ଧି କୁଆଡେ ଯାଉଛ? ଖୁବ୍ ବ୍ୟସ୍ତ ବି ଜଣାପଡୁଛ! ତହୁଁ ସେ ପ୍ରଜା ମହୁମାଛି କହିଲେ, ମହୁଫେଣାକୁ ଗୋଟାଏ ଭାଲୁ ଟେକା ପକାଇଛି । ରାଣୀ ମହୁମାଛି କହିଲା ଏ ବିଲୁ ଭାଲୁ, ଏ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୟାଳୁ । ଆଜି ମୁଁ ପୋଖରୀ ପାଣିରେ ବୁଡି ଯାଉଥିବା ବେଳେ ଏ ମୋତେ ଉଦ୍ଧାର କରିଛି । ତେଣୁ ତମେ ସମସ୍ତେ ଏ ଭାଲୁଟିକୁ କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କର । ବିଚରା ବିଲୁ ଭାଲୁଟି ‘ମହୁ’ ଖାଇବା ଆଶାରେ ଏଣେ ତେଣେ ଘୂରି ବୁଲୁଛି । ପ୍ରଥମେ ଏ ବିଲୁ ଭାଲୁକୁ ସମସ୍ତେ ମହୁ ଦିଅ, ସେ ଆଗେ ମହୁ ଖାଉ, ତା’ପରେ ଯାଇ ଅନ୍ୟକଥା ।
