ଅବଶ୍ୟ ସ୍କଟ୍ ସେତେବେଳେ ନିଜକୁ ଦେବାଳିଆ ଘୋଷଣା କରି ଏଇ ଋଣଭାରରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ପାରିଥାନ୍ତେ ଅଥବା ସେହି ବ୍ୟବସାୟର ସମସ୍ତ କ୍ଷତି ଭରଣା କରିବାର ଦାୟିତ୍ୱ ନିଜେ କାହିଁ ନେବେ ବୋଲି ଯୁକ୍ତିବାଢି ଖସି ଯାଇପାରିଥାନ୍ତେ । ମାତ୍ର ଏଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ ଜମା ଭଲ ନୁହେଁ ବୋଲି ଚିନ୍ତାକରି ବହି ପରେ ବହି ସେ ଲେଖି ତାକୁ ବିକ୍ରିକରି ସେଥିରୁ ମିଳୁଥିବା ଟଙ୍କାରେ ସେ ତାଙ୍କ କରଜ ଶୁଝିଲେ । ଏଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଅନେକ ବହି ଲେଖିବାକୁ ପଡିଲା ଓ ରାତି ରାତି ଉଜାଗର ବି ରହିବାକୁ ପଡିଲା । ଏହିଭଳି କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରି ସ୍କଟ୍ଙ୍କର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପଛେ ଖରାପ ହୋଇଗଲା, ହେଲେ ବି ସେ ଋଣ ପରିଶୋଧରୁ ଆଦୌ ବିରତ ହୋଇ ନଥିଲେ । ଫଳରେ ସେ କେବଳ ଶାରୀରିକ ଭାବରେ ନୁହେଁ, ବରଂ ମାନସିକ ଭାବରେ ବି କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହେଲେ ।

                ଶେଷରେ ସମସ୍ତ ଋଣ ଶୁଝି ଯାଇଥିବା ଖବର ପାଇବା ପରେ ସ୍କଟ୍ଙ୍କ ସହିତ ତାଙ୍କର ପରିବାର ଲୋକ ବି ଆଶ୍ୱସ୍ତି ଲାଭ କଲେ । କିଛିକାଳ ଶାନ୍ତି ପାଇବା ପରେ ତାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଲା, ଯାହାକି ଥିଲା ତାଙ୍କର ଅତ୍ୟଧିକ ପରିଶ୍ରମର ପରିଣାମ । ଆଜିକାଲି ଯୁଗରେ ସ୍କଟ୍ଙ୍କ ଉଦାହରଣ ଅବିଶ୍ୱାସନୀୟ ଲାଗିପାରେ, ହେଲେ ବି ଏ ଘଟଣାଟି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସତ୍ୟ ଥିଲା । ଏହି ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ଜୀବନୀରୁ ଏହି ଶିକ୍ଷା ମିଳେ ଯେ, ଜୀବନରେ କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ ଅସାଧ୍ୟ ନୁହଁ । କେବଳ ମନ ଥିଲେ ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ସାଧିତ ହୋଇପାରିବ । ସୁତରାଂ ଏଇ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇପାରେ ଯେ –

“ନ ହୋଇ ଅବଶ ଜୀବନର ଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କରି ଯା’କର୍ମ

ମୋ’ଦ୍ୱାରା ନୁହେଁ ଏ ସମ୍ଭବ ଭାବିବା ନୁହଁଇ କଦାପି ମାନବଧର୍ମ ।”