ରାଜକୁମାରଙ୍କ ଉଦରସ୍ଥ ସର୍ପକୁ ଯେତେବେଳେ ଏତେଗୁଡାଏ କଥା ଅନ୍ୟ ସର୍ପଟି କହିଗଲା ତାହା ଶୁଣି ସର୍ପ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇ କହିଲା ତୋର ପୁଣି ଏତେ ସାହସ ହେଲା ମୋତେ ଜ୍ଞାନର କଥା କହୁଛୁ । ତୁ ପୁଣି ହୁଙ୍କାମଧ୍ୟରେ କେଉଁ କାଳରୁ ଥିବା ଏତେଗୁଡାଏ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣମୁଦ୍ରାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ କଳସୀ ଦୁଇଟି ପାଖରେ ବସା କରି ସେହି କଳସୀ ଦୁଇଟିକୁ ଦୂଷିତ କରୁଛୁ କାହିଁକି, କେହି ଜଣେ ଜାଣିବା ଶୁଣିବା ଲୋକ ଏକଥା ଜାଣିପାରନ୍ତା ଯଦି ସେ ତୋର ବାସସ୍ଥାନ ଗର୍ଭର ଉତ୍ତପ୍ତ ଜଳ କିମ୍ବା ଉତ୍ତପ୍ତ ତୈଳ ଢ଼ାଳି ତୋତେ ମାରିଦିଅନ୍ତା ତାହାହେଲେ ଗର୍ତ୍ତରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସେ ନେଇପାରନ୍ତା ।
ରାଜକୁମାରୀ ସେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ ବୃକ୍ଷ ଆଢ଼ୁଆଳରେ ଥାଇ ସବୁ ମନଦେଇ ସୁଣୁଥାଆନ୍ତି। ସାପର କହିବା ଅନୁଯାଇ କାଞ୍ଜିରେ ସୋରିଷବାଟି ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ପିଆଇ ଦିଅନ୍ତେ ସର୍ପଟି ମରିଗଲା । ଏହାପରେ ରାଜକୁମାର ରୋଗ ମୁକ୍ତ ହୋଇଗଲେ । ରାଜକୁମାର ଓ ରାଜକୁମାରୀ ଖୁବ୍ ଆନନ୍ଦ ହେଲେ, ଏହାପରେ ଦୁହିଁଙ୍କର ମନ୍ତ୍ରଣା ଦ୍ୱାରା ରାଜକୁମାରୀ କିଛି ତୈଳକୁ ଗରମକରି ହୁଙ୍କା ଗର୍ଭରେ ଢ଼ାଳି ଦିଅନ୍ତେ ସର୍ପଟି ମରିଗଲା ।ଏହିପରି ଭାବରେ ସର୍ପଦୁଇଟିର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଗଲା । ରାଜକୁମାର ସୁସ୍ଥ ହୋଇଯିବାପରେ ଦୁହେଁ ହୁଙ୍କାକୁ ଖୋଳି ଗୁଡାଏ ସୁବର୍ଣ୍ଣର ମୁଦ୍ରାକୁ ଉଦ୍ଧାରକରି ନିଜର ରାଜ୍ୟକୁ ଫେରି ଆସିଲେ । ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀମାନେ ଉଭୟ ଉଭୟଙ୍କର ମର୍ମ କଥାକୁ ଗୋପନ ରଖିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ସେମାନଙ୍କର ଅବସ୍ଥା ଏହିପରି ହୋଇଥାଏ ।
