ଏ କଥା ଶୁଣି ଗୋପାଳ ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ – ତୁ ତ ଯାହା କହିଲୁଣି ତାହା ଯଥେଷ୍ଟ । ମୁଁ ଏଥର ବାଇଗଣ ନେଇ ଯାଉଛି, ଘରେ ରଖି ଦେଇ ପଇସା ଆଣି ଦେବି । ବେପାରୀ ଜଣକ କହିଲା – ନା ତାହା ହେବନି । ଆଗେ ପଇସା ଆଣିବୁ ଯା, ପଛରେ ବାଇଗଣ ନେବୁ । ବେପାରୀ ଏହା କହୁ କହୁ ଗୋପାଳ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖରୁ ବାଇଗଣତକ ଛଡାଇ ରଖିଲା । ଏହା ଦେଖି ଗାଁ ମାଇପେ ହସି ଦେଲେ । ଗୋପାଳ ସ୍ତ୍ରୀ ଲଜ୍ଜା ଓ ଅପମାନରେ ମୁହଁ ଟେକି ନପାରି ଭିତରକୁ ପଳାଇ ଗଲା । କିନ୍ତୁ ଘରେ ଆଉ କିଛି କାମ କଲାନି । ଖାଲି ରାଗରେ ଗର ଗର ହୋଇ ଗୋପାଳକୁ ଚାହିଁ ବସି ରହିଲା ।
କିଛି କ୍ଷଣ ପରେ ଗୋପାଳ ଭାଣ୍ଡ ଆସି ଦେଖିଲା ଯେ, ସ୍ତ୍ରୀ ତାର କାଳ ଭୈରବୀ ରୂପ ଧାରଣ କରି ଦୁଆର ମୁହଁରେ ବସିଛି, ସତେ ଯେପରି ଗୋଟିଏ କିଛି କରି ପକାଇବ । ସ୍ତ୍ରୀର ବିକୃତ ରୂପ ଦେଖି ଗୋପାଳ ଭାଣ୍ଡକୁ ବଡ ଅଡୁଆ ଲାଗିଲା । ରୋଗଟାକୁ ପତଳା କରି କଥାଟା ବାହାର କରିବା ପାଇଁ ସେ ତା ପାଖକୁ ଆଗେଇ ଆସି ହସି ହସି କହିଲା – କି ଗୋ ମାନମୟୀ ଆଜି ଏ ଅଭିମାନ କାହା ଉପରେ? ଗୋପାଳ ଭାଣ୍ଡର ରସିକତା କଥା ପଦକ ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ସ୍ତ୍ରୀ ତାର ବାଘ ପରି ଗର୍ଜି ଉଠି ସମସ୍ତ କଥା କହି ଗଲା । ଗୋପାଳ କଥା ଗୁଡିକ ପେଟ ଭିତରେ ପୂରାଇ ସ୍ତ୍ରୀର ମୁଣ୍ଡଟି ଆଉଁସି ଦେଇ କହିଲା – ଏଇ ଛାର କଥାଟି ପାଇଁ ତୁମେ ଏତେ ରାଗ କରୁଛ । ସେ ଲୋକଟା ପ୍ରତି ମଙ୍ଗଳ ବାର ଦିନ ଆସୁଛି । ଏବାର ଆସୁ, ତାକୁ ପହଁରାରେ ପିଟି ହୁଡି ଦେଲେ ତ ହେଲା । ସ୍ତ୍ରୀ ତାର କହିଲା ମୁଁ ଯେଉଁ ଅପମାନ ପାଇଛି ତାହା ନ କରିବା ଯାଏଁ ରାଗ ଶାନ୍ତ ହେବନି । ଗୋପାଳ ଭାଣ୍ଡ ହଉ ହଉ ବୋଲି କହି ଚାଲି ଗଲା । ସ୍ତ୍ରୀ ତାର ଶାନ୍ତ ହୋଇ ରନ୍ଧା ବଢା କଲା ।
ଯେଉଁ ଦିନ ପରିବା ବେପାରୀ ଆସିବାର ପାଳି ସେଦିନ ଭାଣ୍ଡ କୁଆଡେ ଗଲାନି । ସ୍ତ୍ରୀ କାନରେ କ’ଣ କହି ଦେଇ ପିକାଟିଏ ଲଗାଇ ଦାଣ୍ଡ ବାରଣ୍ଡାରେ ବସି ରହିଲା । ସ୍ତ୍ରୀ ତାର ପହଁରା ମୁଠା ଧରି କବାଟ ଆଢୁଆଳରେ ଛିଡା ହୋଇ ଥାଏ । ବେଳ ହେଲାରୁ ସେହି ବେପାରୀଟି ବୋଝେ ପନିପରିବା ମୁଣ୍ଡାଇ ଆସି ଗୋପାଳ ଭାଣ୍ଡର ଦୁଆର ସଳଖ ଦାଣ୍ଡରେ ଛିଡା ହୋଇ ଦେଖିଲା ଯେ, ମୁଣ୍ଡରୁ ବୋଝଟି ଓହ୍ଲାଇ ଦେବା ପାଇଁ ସେଠାରେ କେହି ନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ ମାତ୍ର ଗୋପାଳ ଭାଣ୍ଡ ପିଣ୍ଡାରେ ବସି ପିକା ଖାଉଛି । ବୋଝଟି ଭାରି ହୋଇ ଥିବାରୁ ବେପାରୀଟି ମୁଣ୍ଡାଇ ନପାରି ଭାଣ୍ଡକୁ ଡାକିଲା, ଭାଇ ଟିକେ ବୋଝଟି ଓହ୍ଲାଇ ଦେଇ ଯିବଟି ।
ବେପାରୀଟିର କଥା ଶୁଣି ଗୋପାଳ ଭାଣ୍ଡ ଆଖି ମିଟି ମିଟି କରି ତାକୁ ଚାହିଁ କହିଲା – ହଁ ବୋଝଟି ଓହ୍ଲାଇ ଦେଇ ପାରିବି । କିନ୍ତୁ ମୋର ଅପସ୍ମାର ଭଳି ମୃଗୀ ରୋଗ ଅଛି । ସେ କେତେ ବେଳେ ବାହାରି ପଡେ ମୁଁ ତାହା ଜାଣି ପାରେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ମତେ ବହୁତ ସାବଧାନରେ ଚଳିବାକୁ ହୁଏ । ଆଜି ସକାଳୁ ଥରେ ବାହାରି ପଡି ଥିଲା ବୋଲି ପିଣ୍ଡାରେ ବସି ରହିଛି । ତୁମ ବୋଝଟି ଓହ୍ଲାଉ ଓହ୍ଲାଉ ଯଦି ମୃଗୀ ରୋଗଟି ପୁଣି ବାହାରି ପଡେ, ତେବେ ମୁଁ କଷ୍ଟ ପାଇବି ଓ ତୁମର ବି କ୍ଷତି ହେବ ।
ଏ କଥା ଶୁଣି ବେପାରୀଟି ନିରୂପାୟ ହୋଇ କହିଲା – ନା ଭାଇ କିଛି ହେବନି । ଏହି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଓହ୍ଲାଇ ଦେଇ ଚାଲି ଯିବ । ଗୋପାଳ ଭାଣ୍ଡ ଆଉ କିଛି ନ କହି ଧିରେ ଧିରେ ଆସି ବେପାରୀଟିର ମୁଣ୍ଡରୁ ବୋଝଟି ଓହ୍ଲାଇଲା । କିନ୍ତୁ ବୋଝଟି ଅର୍ଦ୍ଧେକ ଓହ୍ଲାଇଛି ହଠାତ୍ ସେ ଆଁ କରି ବୋଝଟିକି ଛାଡି ଦେଇ ତଳେ ପଡି ଗଲା ଏବଂ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ମୁହଁଟାକୁ ମାଟିରେ ଘଷିବା ପରି ଅଭିନୟ କରି ଗଁ ଗଁ ହେଲା । ଗୋପାଳର ଘଟଣା ଦେଖି ବେପାରୀଟି କାଠ ପିତୁଳା ପରି ଛିଡା ହୋଇ ରହିଲା । ପନିପରିବା ଗୁଡିକ ସେଇଠି ରଣ ଝଣ ହୋଇ ପଡି ଥାଏ ।
