ମୃଗଟିକୁ ଦେଖିବା ପରେ ରାଜା ପୁଅ ମାନେ କହିଲେ – ଯାହା ହେଉ ଆମ୍ଭ ମାନଙ୍କର ଆଜିର ଅନୁକୂଳଟା ଖୁବ୍ ଶୁଭରେ ହୋଇ ଥିଲା । ଏଥର ଆମକୁ ଦେଖା ଦେଇ ମୃଗଟି ଆଉ ଯିବ କୁଆଡେ ।
ଏହା ପରେ ଚାରି ଭାଇ ଚାରି ଦିଗରେ ଅଶ୍ୱ ଛୁଟାଇ ଦେଲେ । ମୃଗଟି କିନ୍ତୁ ଖୁବ୍ ଚାଲାଖ୍ । ସେ ଠିକ୍ ଜାଣି ପାରି ଥିଲା ଯେ ଏଇମାନେ ଅରଣ୍ୟ ମଧ୍ୟକୁ ଶିକାର କରିବାକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଯେତେ ବେଳେ ଏମାନଙ୍କର ହାବୁଡରେ ଆଗ ପଡିଛି ଏମାନେ ମୋ ଉପରେ ନିଶ୍ଚୟ ନଜର ରଖି ଚାରି ଦିଗରେ ଗଲେଣି ।
ମୃଗଟିର ମନରେ ସେଥି ଲାଗି ଭୟ ସଂଚାର ହେଲା । ତେଣୁ ସେ ନିଜର ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରିବା ଲାଗି ସେମାନଙ୍କର ଅଶ୍ୱ ଆଗରେ ଦୌଡିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଲା ।
ଏହି ପରି ଭାବରେ ରାଜା ପୁଅ ଚାରି ଭାଇଙ୍କ କବଳରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ଲାଗି ମୃଗ ବହୁ ପରିଶ୍ରମ କରି ଏପରି ଦୌଡିଲା ଯେ ଏମାନଙ୍କର ଅଶ୍ୱ ମୃଗକୁ ଆଉ ଧରି ପାରିଲା ନାହିଁ । ମୃଗ ଏଣେ ତେଣେ ଦୌଡିବା ଦ୍ୱାରା ରାଜା ପୁଅ ମାନେ ବାଟ ବଣା ହୋଇ ଅରଣ୍ୟରେ ଦିଗ ହରା ହୋଇ ଗଲେ ।
ଚାରି ଭାଇ ଯାକ ହାଲିଆ ହୋଇ ଯାଇ ଥାଆନ୍ତି । ମୃଗକୁ ତ ଧରି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ଏହା ପରେ ମନ ବିରଷରେ ଆସି ଅରଣ୍ୟ ଶେଷରେ ଥିବା ଏକ ପତ୍ର ଗହଳି ବୃକ୍ଷ ତଳେ ବିଶ୍ରାମ ନେଲେ ।
ଅରଣ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ସୁଲୁ ସୁଲିଆ ପବନ, ତହିଁ କି ବୃକ୍ଷର ଛାଇ, ସେମାନଙ୍କ ଆଖିରେ ନିଦ ଆସି ଗଲା । ସେଥି ଯୋଗୁଁ ସେମାନେ ନିଦରେ ଶୋଇ ପଡିଲେ ।
