ଏହାପରେ ଶୃଗାଳ ରାଜା ସିଂହାସନ ଉପରେ ବସି ସମସ୍ତ ଦିଗକୁ ଚାହିଁଲା । ସିଂହାସନ ପାଖାପାଖି ବସିଥାଏ ଅରଣ୍ୟର ରାଜା ବିଚରା ସିଂହ । ସିଂହକୁ ଦେଖି ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏ ଶୃଗାଳ, ଆରେ ତୁ ତ ଆମକୁ ମୂଷା କରି ରଖିଥିଲୁ, ଦେଖି ପାରିଲୁ ତ ସାମାନ୍ୟ ଶୃଗାଳର କରାମତି ।
ତହୁଁ ଶୃଗାଳ କହିଲା ମୋ ପୂର୍ବରୁ ଏ ଅରଣ୍ୟ ରାଜା କିଏ ଥିଲା?
– ହଜୁର, ଆମ ଅରଣ୍ୟର ରାଜା ଥିଲେ ଆମ୍ଭର ଏହି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସିଂହ ରାଜା ।
ପଶୁମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣି ଶୃଗାଳ କହିଲା – ବାଃ, ସିଂହ ତୁମ୍ଭେ ଅରଣ୍ୟରେ ଖୁବ୍ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ନାଁ, ଠିକ୍ ଅଛି । ଆଜିଠାରୁ ସିଂହ ମୋ ରାଜ୍ୟର ମନ୍ତ୍ରୀ ହେଲା । କାରଣ ସେ ଯୋଦ୍ଧା ଓ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ।
ତା’ପରେ ଅରଣ୍ୟ ରାଜ୍ୟର ରାଜାଙ୍କର ମନ୍ତ୍ରୀ ସେନାପତି ଆଦିଙ୍କର ଗୋଟି ଗୋଟି ପରିଚୟ ନେଇସାରି ଶୃଗାଳ ଏଥର ରାଜା ରାଜପରିଷଦରୁ ମୂଖ୍ୟ ମୂଖ୍ୟ କର୍ମଚାରୀମାନଙ୍କର ନାମ ଘୋଷଣା କଲା ।
ଅରଣ୍ୟର ପୂର୍ବତନ ରାଜା ସିଂହକୁ ମନ୍ତ୍ରୀ କରିବା ପରେ ବ୍ୟାଘ୍ରକୁ ସେନାପତି ହସ୍ତୀକୁ ପାଣିବୁହା, କୁକୁର ଦ୍ୱାରପାଳ ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତି ଦେଇ କହିଲା, ଦୁଃଖର କଥା ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେତେ ଜଣ ମୋର ବିଶ୍ୱାସକୁ ଆସିଗଲେ ଆଉ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କର ଯୋଗ୍ୟତା ଦେଖି ମୋ ପରିଷଦରେ ନିଯୁକ୍ତି ଦେଇଅଛି । ଏଥିରେ କାହାରି ଦୁଃଖ କରିବାର ନାହିଁ । କାରଣ ଆଗାମୀ ଅଳ୍ପ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ମୁଁ ପୁଣି ମୋର ପରିଷଦ ମଣ୍ଡଳୀ ବଢ଼ାଇବି । ସବୁଠାରୁ ଅନୁତାପର କଥା ହେଲା ଯେ କୁକୁରକୁ ଦ୍ୱାରପାଳରେ ନିଯୁକ୍ତି ଦେଲି ସତ ହେଲେ ତାଠାରୁ ନିମ୍ନ ଯୋଦ୍ଧା ଓ ବିଚକ୍ଷଣ ଶୃଗାଳକୁ ମୋ ପରିଷଦରେ ନିଯୁକ୍ତି ଦେଇପାରିଲି ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ଦୁଃଖିତ । କିନ୍ତୁ ବୁଦ୍ଧିଆ ଶୃଗାଳ ଜାଣିଥିଲା ଯେ ସ୍ୱଜାତି ପର ହିଂସୁକ । ପାଖରେ ରହିଲେ ଶୃଗାଳର ଆଚରଣମାନ ଦେଖି କାଳେ କେତେବେଳେ ସାଧାରଣ ତାଙ୍କ ପରି ଶୃଗାଳଟି ବୋଲି ସେମାନେ ଜାଣିପାରିବେ ତାହାହେଲେ ସେମାନେ ସେତେବେଳେ ଶୃଗାଳର ଜାତି ଗୋଚର ରଖିବେ ନାହିଁ । ସେଥିଲାଗି ଶୃଗାଳମାନେ ତାହାର ସ୍ୱଜାତି ହେତୁ ଶୃଗାଳ ନିଜର ସ୍ୱଜାତିକୁ ପରିଷଦରେ ସ୍ଥାନ ଦେଲା ନାହିଁ ।
