ହଠାତ୍ ଶୃଗାଳ ରାଜା ହୋଇଛି । ଏଥର ତା’ର ବାସ୍ତବ ଧାରଣା ହୋଇଯାଇଛି ଯେ ମୋର ଶରୀର ନୀଳବର୍ଣ୍ଣ ହେତୁ ମୋତେ ଆଉ କେହି ସାଧାରଣ ଶୃଗାଳ ବୋଲି ଭାବିପାରୁ ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ତାହାର ଏହି ଅଦ୍ଭୂତବର୍ଣ୍ଣ ଦେଖି ଭୟ ମଧ୍ୟ କରୁଅଛନ୍ତି । ଏବେ ଶୃଗାଳ ବେଶ୍ ଆନନ୍ଦ । ସୁଧ ଅୟସର ଅଭାବ ନାହିଁ । ଦିନକୁ ଦିନ ଶୃଗାଳ ମଧ୍ୟ ମୋଟାଶୋଟା ହୋଇଗଲା ।
ଏବେ ଆସିଲା ଶୃଗାଳର ମନ୍ଦ ସମୟ । ହଠାତ୍ ଅରଣ୍ୟର ଜୀବଜନ୍ତୁମାନେ ଆସି କହିଲେ – ଛାମୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମ ଅରଣ୍ୟ ଉପରକୁ ବିପଦ ଘନେଇ ଆସୁଛି । ବାହାର ଶତ୍ରୁମାନେ ଆମ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିବାକୁ ଅଣ୍ଟା ଭିଡ଼ୁଛନ୍ତି ।
ଅରଣ୍ୟରେ ଥିବା ପଶୁମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ଶୃଗାଳର ପିଳେହି ପାଣି ହୋଇଗଲା । ସହଜେ ତ ସେ ଶୃଗାଳ । ଶରୀର ନୀଳ ରଙ୍ଗ ହୋଇଯିବା କାରଣରୁ ସେ ଏବେ ନକଲି ରାଜା । ସେ ପୁଣି ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କ ସହିତ ଲଢ଼େଇ କରିବ!
କଥାଟା ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ ଶୃଗାଳର ତ ହୋସ୍ ଉଡ଼ିଗଲା । କ’ଣ କରିବ କରିବ ବୋଲି ମୁଣ୍ଡରେ ଆଉ କିଛି ବୁଦ୍ଧି ପଶିଲା ନାହିଁ । ସତରେ ଯଦି କେବେ ଏହି ଅରଣ୍ୟର ଜୀବମାନେ ଜାଣିପାରିବେ ମୁଁ ଶୃଗାଳ ଏଠାରେ ନକଲି ରାଜା ସାଜିଛି ୟେ ମନ୍ତ୍ରୀ ସିଂହ, ବ୍ୟାଘ୍ର ଏମାନେ ମୋତେ ନମାରି ଛାଡ଼ିବା ଅସମ୍ଭବ ।
ଶୃଗାଳର ମନର କଥା ମନରୁ ଯାଇନାହିଁ ହଠାତ୍ ଅରଣ୍ୟ ଆଡ଼ୁ କେତେ ଗୁଡ଼ାଏ ଶୃଗାଳ ହୁକେ ହୋ ହୁକେ ହୋ ଛାଡ଼ନ୍ତେ, ୟେତ ଶୃଗାଳ ସେ ମଧ୍ୟ ନିଜର ପ୍ରକୃତିକୁ ଛାଡ଼ି ନପାରି ଭୁକିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଏଥର ଶୃଗାଳର ଅସଲ ରୂପକୁ ସମସ୍ତେ ଜାଣିପାରି ମିଳିମିଶି ଏମିତି ମାଡ଼ ମାରିଲେ ଯେ ସେହି ମାଡ଼ରେ ଶୃଗାଳର ପ୍ରାଣବାୟୁ ଉଡ଼ିଗଲା । ଶୃଗାଳର ନକଲି ରୂପ ଯୋଗୁ ତାକୁ ମରିବାକୁ ହେଲା ।
