(ପଦ୍ମପାଦ ଏବଂ ପିଙ୍ଗଳ ଭଲ୍ଲୁକ ପର୍ବତ ଘାଟି ଭିତରେ ବହମାନ ନଦୀ ତୀରରେ ଆସି ପହଁଚିଗଲେ । ନଦୀ ଶୁଖାଇବା ନିମନ୍ତେ ପଦ୍ମପାଦ ଧ୍ୟାନସ୍ଥ ହେଲେ ଏବଂ ଜପ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ପିଙ୍ଗଳ ଗଦା ହସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ପୈଶାଚିକ ଶକ୍ତିମାନଙ୍କ କବଳରୁ ରକ୍ଷା କଲେ । କ୍ରମେ ନଦୀ ଜଳ ଶୁଖିଗଲା । ନଦୀ ଭିତରୁ ମନ୍ଦିରର ଚୁଡା ଦେଖାଗଲା । ଆଉ ତା’ପରେ)
ଧ୍ୟାନ ତୁଟିବାରୁ ପଦ୍ମପାଦ ମନ୍ଦିର ଆଡେ ଦୃଷ୍ଟିପାତ କଲେ । ମନ୍ଦିରର ଗୋଟିଏ କଡରେ ମହାମାୟଙ୍କର ଦୁଇଜଣ ଶିଷ୍ୟ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଥିଲେ । ପଦ୍ମପାଦ ସେ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ପାଖକୁ ଆସିବାକୁ ସଙ୍କେତ ଦେଲେ । ସେମାନେ ଧିରେ ଧିରେ ପଦ୍ମପାଦଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଲେ ଓ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କଲେ ।
ପଦ୍ମପାଦ କହିଲେ “ତମେ ଦୁହେଁ ମୋର ନିର୍ଦ୍ଧେଶ ପାଳନ କରିଛ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ବହୁତ ପ୍ରସନ୍ନ । ଏଣିକି ଯୁଆଡେ ଇଚ୍ଛା ଯାଅ ।”
ମହାମାୟଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ ଦୁଇଜଣ ପରସ୍ପର ପରସ୍ପରକୁ ଅନାଇଲେ । ତା’ପରେ ସେ ଦୁହିଁଙ୍କ ଭିତରୁ ଜଣେ କହିଲେ, “ହେ ମହାତାନ୍ତ୍ରିକ । ଆପଣଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଧେଶ ଆମେ ଯଥାସାଧ୍ୟ ପାଳନ କରିଛୁ । ଏଥର ଆମକୁ ମନ୍ତ୍ରର ପ୍ରଭାବରୁ ମୁକ୍ତ କରନ୍ତୁ ।”
ପଦ୍ମପାଦ ହସି ହସି କହିଲେ, “ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋ କାମ ପୁରା ନ ହୋଇଛି, ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତମ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଏଠାରୁ ମୁକ୍ତି ଦେବାର କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନହିଁ ଉଠୁନାହିଁ । ମୁଁ ଜାଣେ, ତମେମାନେ ସାଧାରଣ ପ୍ରେତ ପିଶାଚ ନୁହଁ । ତୁମ ଗୁରୁଙ୍କ ସମାଧିରୁ ଆମର କେତେକ ସାମଗ୍ରୀ ଲୋଡା । ସେସବୁ ସଂଗ୍ରହ ହୋଇ ସାରିବା ମାତ୍ରେ ତମେମାନେ ମୁକ୍ତି ପାଇଯିବ ।”
ମହାମାୟଙ୍କର ଦୁଇ ଶିଷ୍ୟଙ୍କ ଚେହେରା ଫିକା ପଡିଗଲା । ସେମାନେ ପୁଣି ପଦ୍ମପାଦଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରି କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ହୋଇ କହିଲେ, “ମହାଶୟ, ଆମେ ଦୁହେଁ ଆପଣଙ୍କ ଦାସାନୁଦାସ । ଯେତେବେଳଠୁଁ ଆପଣ ଆମକୁ ମନ୍ତ୍ର ଦ୍ୱାରା ବଶ କଲେଣି, ସେତେବେଳଠୁଁ ଆମକୁ ମୁଠିଏ ହେଲେବି ଦାନା ମିଳିନାହିଁ । ଆମେ ବଡ କଷ୍ଟ ପାଇଲୁଣି ।”
ସେ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ପିଙ୍ଗଳ ମନରେ ଦୟାର ଉଦ୍ରେକ ହେଲା । ସେ କିଛି କହିବାକୁ ଯାଉଛି, ପଦ୍ମପାଦ ସେ ଦୁହିଁଙ୍କୁ କହିଲେ, “ମୁଁ ତମେ ଦୁହେଁ ଭୋଖିଲା ଥିବା କଥା ଜାଣେ । କିନ୍ତୁ ତମକୁ ମନ୍ତ୍ରର ପ୍ରଭାବରୁ ମୁକ୍ତି ଦେବା ମାତ୍ରେ ତମେ ଦୁହେଁ ପ୍ରଥମେ ଆମକୁହିଁ ଖାଇ ପକାଇବ, ସେକଥା ମଧ୍ୟ ମୋତେ ଠିକ୍ ଜଣା ଅଛି ।”
ଦୁହେଁ ବଡି ବଡି କରି କହିଲେ “ଆପଣଙ୍କ ଭଳି ମହାତାନ୍ତ୍ରିକଙ୍କର ଆମେ ବା ପୁଣି କି କ୍ଷତି କରିପାରିବୁ?”
ପଦ୍ମପାଦ ପିଙ୍ଗଳ ହାତରୁ ଗଦା ନେଇ ହସି ହସି କହିଲେ, “ଆଚ୍ଛା, ତମେ ମଣିଷକୁ ଛାଡି ଆଉ ଯେ କୌଣସି ପ୍ରାଣୀକୁ ଖାଇ ନିଜର କ୍ଷୁଧା ନିବାରଣ କରିପାର । ସେଥିପାଇଁ ତୁମକୁ କୌଣସି ଏକ ପ୍ରାଣୀ ବନାଇଦେବା । କି ପ୍ରାଣୀ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛ କୁହ ।” ସେମାନଙ୍କ ତରଫରୁ ପିଙ୍ଗଳ କହିଲା, “ଏ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ହାତୀ ବନାଇ ଦିଅନ୍ତୁ ଆଜ୍ଞା; ତାହାହେଲେ ଆରାମରେ ବଣଯାକ ବୁଲି ଯେତେ ମନ ସେତେ ଗଛଲତା ଖାଇବେ ।”
ଦୁଇଜଣଯାକ ଚିତ୍କାର କରି କହିଲେ, “ନାହିଁ, ନାହିଁ! ନିରାମିଷ ଭୋଜନ ଆମ ଦେହ ପାଇଁ ବିଷ ସଦୃଶ । ଆମକୁ ମାଂସ ଖାଇବାକୁ ପଡିବ ।”
“ଠିକ୍ ଅଛି । ତେବେ ତମ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ମୁଁ ବାଘ ସିଂହ ବନାଇ ଦେଉଛି ।” ଏହା କହି ପଦ୍ମପାଦ ଜଣକ ମୁଣ୍ଡରେ ଗଦା ଛୁଆଇଁ ଦେଲେ । ସେ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ସିଂହ ବନିଗଲା । ତା’ପରେ ସେ ଅନ୍ୟ ଜଣକ ମୁଣ୍ଡରେ ଗଦା ଛୁଆଇଁ ଦେବା ମାତ୍ରେ ସେ ବାଘ ବନିଗଲା ।
ବାଘ ସିଂହ ଦୁହିଁଙ୍କ ପିଠିରେ ହାତ ବୁଲାଇ ଦେଇ ପଦ୍ମପାଦ ପୂର୍ବଦିଗକୁ ସଙ୍କେତ କରି କହିଲେ, “ତମେ ଦୁହେଁ ସେପଟ ବଣ ଭିତରକୁ ଚାଲିଯାଅ । ଆହାର ଅଭାବ ହେବ ନାହିଁ ।”
ଦୁଇ ନୂତନ ପଶୁ ଭୀଷଣ ଗର୍ଜନ ଛାଡି ପୂର୍ବଦିଗ ଅଭିମୁଖେ ଦୌଡି ଦୌଡି ଚାଲିଗଲେ ।
ପିଙ୍ଗଳ ପଦ୍ମପାଦ ଆଡେ ଅନାଇ ସନ୍ଦେହପୂର୍ଣ୍ଣ କଣ୍ଠରେ ପଚାରିଲା “ଏ ଦୁହେଁ ଆମର ଆଉ କିଛି କ୍ଷତି କରିପାରିବେ ନାହିଁ ତ?”
