ଅନେକ ଦିନ ତଳର କଥା । ଇବୋ ନାମକ ରାଜ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅ ଥିଲା । ତା’ର ନାମ ଆକିମ୍ । ଆକିମ୍ର ବାପ ମା ତାକୁ ବାହା ଦେବା ପାଇଁ ଖୋଜି ଖୋଜି ଗୋଟିଏ ଭଲ ବର ଯୋଗାଡ କଲେ । ତା’ପରେ ବାହାଘରର ଆୟୋଜନ ମଧ୍ୟ ହେଲା । ସେ ଦେଶର ନିୟମ ଅନୁସାରେ କନ୍ୟାକୁ ତ ବର ଘରକୁ ପଠାଯାଏ । ସେହିଠାରେ ଯାଇ ଦୁହେଁ ବିବାହ କରି ରହନ୍ତି । ଏଣୁ ସେ ଆକିମ୍ର ମା ବଜାରରୁ ସବୁ ଦରକାରୀ ଜିନିଷ କିଣି ଆଣିଲେ । ସେ ଆକିମ୍ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଚାକରାଣୀ ବି ଠିକ୍ ହୋଇଥାଏ । ଆଉ ସେ ଆକିମ୍ ଯେପରି ତା’ଘରକଥା ଭାବି ବେଶି କନ୍ଦାକଟା ନ କରେ ସେଥିପାଇଁ ତା ସାନ ଭଉଣୀକୁ ମଧ୍ୟ ଆକିମ୍ ସାଙ୍ଗରେ ପଠାଯାଇଥାଏ । ଗାଁ ଲୋକେ ଖୁସି ମନରେ ଆକିମ୍କୁ କଲ୍ୟାଣ କରି ବିଦାୟ ଦେଲେ ।
ତା’ପରେ ବିଦାହୋଇ ସେ ତିନିଜଣଯାକ ଗାଁରୁ ବାହାରିଲେ । ଆଗରେ ଚାକରାଣୀ ବଡ ଗଣ୍ଠିଲିଟି ମୁଣ୍ଡେଇ ଚାଲୁଥାଏ । ତା ପଛକୁ ଆକିମ୍ । ସେ ଅଳଙ୍କାର ଓ ଲୁଗାପଟା ଧରି ଚାଲିଥାଏ । ସବା ପଛରେ ସାନଭଉଣୀ । ବହୁତ ରାସ୍ତା ଯିବାପରେ ସେମାନେ ଗୋଟିଏ ନଈ ପାଖରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲେ । ସେଠାରୁ ଆକିମ୍ର ସ୍ୱାମୀଘର କମ୍ ବାଟ । ସେହି ନଈରେ ଗାଧୋଇ ପଡି ନୂଆ ଲୁଗାପଟା ଓ ଅଳଙ୍କାର ପିନ୍ଧିବାକୁ ଆକିମ୍ ସ୍ଥିରକଲା । ତେଣୁ ସେ ଆକିମ୍ ଓ ତା’ର ଚାକରାଣୀ ପାଣିରେ ପଶିଲେ । ସେ ଚାକରାଣୀଟା ତ ବଡ ବଦମାସ୍ । ସେ ଖାଉନ୍ଦାଣୀକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାର ଛଳନା କରି ଆକିମ୍କୁ ନଈ ଭିତରକୁ ଠେଲିଦେଲା । ଫଳରେ ସେ ଆକିମ୍ ନଈରେ ବୁଡିଗଲା ।
