ଦ୍ୱିତୀୟ ମୁହଁଟା କାହିଁକି ଶୁଣିବ । ସେ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏ ନିଜର ସ୍ୱାର୍ଥ ଭୋଗ କରିବା ସମୟରେ ତ ମୋ କଥାକୁ ଟିକିଏ ଶୁଣୁ ନଥିଲା । ନିଜେ ତ ସୁବିଧା ହୋଇ ନିଜର କାମନା ସାର୍ଥକ କଲା । ଏବେ ଏତେ ବିନୟତା ଗୁଣ ଆସୁଛି କେଉଁଠୁ । ଯାହାର ଯେଉଁ ଭାବରେ ପ୍ରକୃତି ସେ ସେହିପରି ଭାବରେ ଆଚରଣ କରିବ । ଏପରି ପ୍ରକୃତି କାହାରି ନାହିଁ, ତା’ର ମୃତ୍ୟୁ ହେବା ମଧ୍ୟରେ ମାର୍ଜିତ କରିଥାଏ । ବରଂ ମୃତ୍ୟୁ ଅନ୍ତେ ସେ ପ୍ରକୃତି ଯାଏ ନାଁ ଆଜି ତା’ କଥାରେ ଭୁଲିଯିବାର ନାହିଁ । ଏହା ଚିନ୍ତା କରି ନିଜରକ୍ରୋଧ ପରିତ୍ୟାଗ କରିନପାରି ଦ୍ୱିତୀୟ ମୁହଁଟି ମଧ୍ୟ ବିଷ ଫଳଟିକୁ ଖାଇଥିଲା – ଯାହାଦ୍ୱାରା ପକ୍ଷୀଟି ସେଙ୍ଗ ସେଙ୍ଗ ଛଟପଟ ହୋଇ ମରିଗଲା ।
ଯଦି ଦୁଇ ମୁହଁଙ୍କର ବୁଝାମଣାର ସମାନ ଜ୍ଞାନ ଥାଆନ୍ତା ତାହାହେଲେ ପକ୍ଷୀଟା ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିଥାଆନ୍ତା କାହିଁକି? ବରଂ ସୁଖରେ ସୁଖରେ ଜୀବନ ବିତାଇ ଥାଆନ୍ତା ।
