ଦେଗାଁର ହନୁମାନଜୀ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦେବତା । ସେ ତ ଆଉ ଆଜିକାଲିକା କଳିଯୁଗର ଦେବତା ନୁହଁନ୍ତି, ସତ୍ୟଯୁଗରୁ ସେଠାରେ ସେ ବିରାଜୁଛନ୍ତି । ସେଠାକାର ମହନ୍ତ ମହାରାଜାଙ୍କ ନାମ ହନୁମାନ ଦାସ । ତାଙ୍କର ବି ଠିକ୍ ସେହିପରି ମହିମା । ବଡ ବଚନସିଦ୍ଧ ପୁରୁଷ ଥିଲେ ସେ । ଯାହାକୁ ଯାହା ସେ ଆଜ୍ଞା କରୁଥିଲେ, ତୁରନ୍ତ ତାହା ଫଳିଯାଉଥିଲା । ତେଣୁ ତାଙ୍କ ମହିମା କଥା ପୃଥିବୀଯାକ ଜାରୀ । ନାଗପୁର ମରହଟ୍ଟା ଫୌଜଦାର ସବୁ କଥା ଶୁଣିପାରି ତାଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଅଇଲା । ସକାଳଓଳିଆ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ ଗୋଟାଏ କାନ୍ଥଡା ଉପରେ ବସି ଗଞ୍ଜେଇ ଟିପୁଥିଲେ । ଦୂରକୁ ଅନାଇ ଦେଲେ ଯେ ଗୋଟାଏ ଖୁବ୍ ବଡ ଦନ୍ତାହାତୀ ଉପରେ ଅମାରି କସା, ତା ଉପରେ ପାଟଛତା ଉଡୁଛି, ଫୌଜଦାର ତା ଉପରେ ବସି ଆସୁଛି । ମହନ୍ତ ମହାରାଜ ଖାଲି ଏତିକି କହିଲେ, ହଁ – ଚେଲ୍ ବାବା କାନ୍ଥଡା ଚେଲ୍! ଆଉ କଣ କାନ୍ଥଡା ସେଠି ରହିପାରେ, ଚାଲିଲା । ତେଣୁ ଆସୁଛି ହାତୀ, ଏଣୁ ଯାଉଛି କାନ୍ଥଡା, ଅଧବାଟରେ ସେମାନେ ହେଲେ ଭେଟାଭେଟି! ଫୌଜଦାର ଯିମିତି ଅନାଇ ଦେଇଛି ଆଉ କଣ ହାତୀରେ ସେ ବସିପାରେ । ଖପ୍କରି ହାତୀରୁ ଡେଇଁପଡି ଲମ୍ ଲମ୍ ଗୋଡତଳେ ପଡିଗଲା । ମହନ୍ତ ମହାରାଜ ତାଙ୍କୁ କଲ୍ୟାଣ କଲେ, ଜୀତେରହୋ – ଜୀତେରହୋ ବଚ୍ଚା, ଉଠ – ଉଠ । ଫୌଜଦାର ଯିମିତି ଉଠିଛି, ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ତମ୍ବା ପାଟିଆରେ ବାରବାଟୀ ଜମି ଅକରା ସନନ୍ଦ କରିଦେଲା । ଏହି ମହନ୍ତ ଗାଦିରେ ବସିଥିଲେ – ବାରଶ ବାର ବରଷ ବାର ମାସ ବାର ଦିନ । ସେ ତ ଥିଲେ ଇଚ୍ଛାମୟ ପୁରୁଷ, ଆଉ ପୃଥିବୀରେ ରହିବାକୁ ତାଙ୍କର ମନ ବଳିଲା ନାହିଁ । ଅଯୋଧ୍ୟାକୁ ଖବର ଗଲା । ହନୁମାନ ଗାଦିରୁ ଜଣେ ଚେଲା ଆସିଲେ । ୟାଙ୍କ ହାତରେ ଗାଦି ଦେଇ ସେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଚାଲିଗଲେ । ଏ ଚେଲାଙ୍କ ନାମ ମର୍କଟ ଦାସ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ । ଗାଦିର ମହିମା – ଏ ମହନ୍ତ ବି ଠିକ୍ ସେହିପରି । ୟାଙ୍କ ସମୟରେ ପଡିଲା ଫିରିଙ୍ଗୀ ଅମଳ ଜାରୀ । ସବୁ ଶୁଣି କଟକ ସାହେବ କହିଲା, କ୍ୟା – ହିନ୍ଦୁ ଫକିରଟା ଖଜଣା ନ ଦେଇ କେଉଁ ଏତେଗୁଡାଏ ଜମି ମାହାଳିଆ ଖାଏଗା? ବୋଲାଓ ଉସ୍କୁ ହାମ୍ ଦେଖେଙ୍ଗା । ପରବାନା ପାଇ ମହନ୍ତ ଘୋଡାରେ ଚଢି ବାହାରିଲେ । ଆଗରେ ତାଙ୍କର ବାନା ବୈରଖ ଉଡୁଛି, ହରିବୋଲ ବି ପଡୁଛି, କୀର୍ତନ ଲାଗିଛି, ଯାଇ ବିଜେ ହୋଇଗଲେ ମହାନଦୀ କୂଳରେ । ଭୋଦୁଅ ମାସିଆ ଦିନ – ମହାନଦୀ ଏକୂଳ ସେକୂଳ ଖାଉଛି । ବର୍ଷା ତୋଫାନ ବୋଲେ ମୁହିଁ – ନାଉରି କହିଲା, ନାଆ ଫିଟାଇବି ନାହିଁ । ପାରି ହେଉଛନ୍ତି କିମିତି? ମହନ୍ତ ମହାରାଜ ଆଜ୍ଞା କଲେ, ପରବା ନାହିଁ । ତାଙ୍କ କାଖରେ ଯେଉଁ ବାଘଛାଲ ଥିଲା, ତାକୁ ସେ ପାଣିରେ ପାରି ଦେଲେ – ଆପେ ବିଜେ ହୋଇଗଲେ, ଅଧିକାରୀ ଟହଲିଆ ସୁଆର ଚଳିବା ଭଳି ଲୋକଙ୍କୁ ପାଖରେ ବସାଇ ନେଲେ । ଜଣେ ଛତିଆ ମହନ୍ତଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ପାଟଛତି ଟେକିଥାଏ । ଦୁଇ ଜଣ ବାହିଆ ଛାଲ ବାହି ଯାଉଥାନ୍ତି । ଏଣେ ମହାନଦୀ ଆରକୂଳରେ ସାହେବ ରାଉଟି ପକାଇ ବସିଥିଲା । ଦୂରବୀନରେ ଚାହିଁଦେଲା, ପାଖ ଲୋକଙ୍କୁ ପଚାରିଲା, ଏ କ୍ୟା? ତହୁଁ ଲୋକେ କହିଲେ, ହିନ୍ଦୁ ଫକିର ବିଜେ ହୋଇ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏସବୁ ଦେଖି ସେ ସାହେବ ଆଉ କଣ ଚୌକିରେ ବସିବ – ସିଧା ନଈକୂଳକୁ ଧାଇଁ ଆଇଲା । ମୁଣ୍ଡରୁ ଟୋପି ତଳେ ରଖି ସେ ତିନି ସଲାମ କଲା । କହିଲା – ଯାଓ ଫକିର! ତୁମାରା ଜମିନ ବାହାଲ । ଏ ମହନ୍ତ ଦେଢହଜାର ବର୍ଷ ଗାଦିରେ ବସିଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଉତାରେ ସେ ଗାଦିରେ ବସିଲେ ଜମ୍ବୁବାନ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ । ସେ ମନ୍ଦିର ପଛପଟରେ ଯେଉଁ ଦି ଫାଙ୍କୁଡିଆ ବୁଢା ସାହାଡା ଗଛ ଦେଖୁଛ, ଏଟା କଣ ଜାଣ? ମହନ୍ତ ଦିନେ ସାହାଡା ଦାନ୍ତକାଠିରେ ଦାନ୍ତ ଘଷୁଥିଲେ । କାଠିଖଣ୍ଡ ଦାନ୍ତରେ ଚିରି ଜିଭ ଛେଲିପକାଇ ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ କାଠି ଯୋଡି ମାଟିରେ ପୋତିଦେଲେ । ତା ଉପରେ ଯେମିତି ସେ ଟୋପାଏ ପାଣି ପକାଇଛନ୍ତି, ସିମିତି ତାହା ଗଜେଇ ଗଲା । ଏଇଟା ହେଉଛି ସେଇ ଗଛ । ବର୍ତ୍ତମାନ ମହନ୍ତଙ୍କ ନାମ ବାନ୍ଦର ଦାସ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ । ଏପରି ପୁରୁଷ କାହିଁ ଦେଖା ନାହିଁ, ନ ଥିବ ବୋଧେ । ପଂଚହତା ମର୍ଦ, ଗାଲ ଓଠ ଛାତିରେ ଲାଗିଯାଇଛି, ବେକ ଦିଶେ ନାହିଁ । ବାହୁ ଆଉ ଲୋକଙ୍କ ଜଙ୍ଘ ପରି, ମୋଟା ପେଟଟି ଗୋଟିଏ ଦଶନୌତିଆ ଘୁମ । ଅଜଣା ଲୋକ ତାଙ୍କୁ ହଠାତ୍ ଦେଖି କହିବେ, ମହନ୍ତ ଲଙ୍ଗଳା । ନାହିଁ ନାହିଁ – ଚାଖଣ୍ଡେ ଚୌଡା ଦେଢ ହାତ ଲମ୍ବ ଖଣ୍ଡେ କନା କୌପୀନ ସେ ମାରିଥାଆନ୍ତି । ଜଙ୍ଘକୁ ଜଙ୍ଘ ଲାଗିଯାଇଛି – ପେଟଟି ତାଙ୍କର ଝୁଲିପଡିଛି, ତେଣୁ କୌପୀନ ଦିଶେ ନାହିଁ । ଏ ମହନ୍ତଙ୍କର ବି ମହିମା ଅପାର । ସେ ମନ୍ଦିରରେ ଏତେ ଖଟ ପଲଙ୍କ, ହେଲେ ସେ କୋଉଥିରେ ବି ଶୋଇବେ ନାହିଁ, ସବୁବେଳେ ଖାଲି ସେ ଧୂଳିରେ ଗଡୁଥାନ୍ତି । ଏଣୁ ତାଙ୍କ ଦେହଯାକ ଧୂଳିଧୂସର । ତାଛଡା ସେ କେବେ ବି ସ୍ନାନ କରନ୍ତି ନାହିଁ, ପାଣି ମଧ୍ୟ ଛୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ଏଥିପାଇଁ ଲୋକମାନେ ସେ ମହନ୍ତ ମହାରାଜଙ୍କୁ ଧୂଳିଆବାବା ବୋଲି ଡାକନ୍ତି । ମନ୍ଦିରରେ ଏତେ ଧନଦୌଲତ, ଏତେ ପିଠା ଖଜା, ହେଲେ ସେ ମହନ୍ତ ସେସବୁ କିଛି ବି ଛୁଇଁବେ ନାହିଁ । ଦଶ ସେର ନିରୁତା ଦୁଧ ଆଉଟି ଆଉଟି ପାଂଚ ସେର ରହିବ – ଅଳତା ଫଡା ପରି ତା’ଉପରେ ସର ପଡିବ – ଦି’ପହର ଧୂପରେ ଠାକୁରଙ୍କ କତିରେ ତାହାହିଁ ଭୋଗ ଲାଗେ – ସେ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ କେବଳ ସେତିକି ସେବା କରନ୍ତି । ଆଉ ତୋଳାଏ ଆପୁ, ପାଏ ଗଞ୍ଜେଇ ଖଞ୍ଜା । ଦିନରାତି ତାଙ୍କ ହାତରୁ ଗଞ୍ଜେଇ ଚିଲମ ମୋଟେ ଛୁଟଣ ନ ଥାଏ । ତେଣୁ ତାଙ୍କ ଆଖି ଯୋଡିକ ସାନ ସାନ ସିନ୍ଦୂରବିନ୍ଦୁ ପରି ଲାଲ । ସବୁବେଳେ ସେ ଖାଲି ମିଞ୍ଜିମିଞ୍ଜି କରି ଚାହାଁନ୍ତି । ତାଙ୍କ ଗଞ୍ଜେଇ ଚିଲମଟା ହାତେ ଲମ୍ବ । ଦଶ ପନ୍ଦର ଜଣ ଭଗତ-ଚେଲା ସବୁବେଳେ ତାଙ୍କୁ ବେଢି ବସିଥାନ୍ତି । ଗଞ୍ଜେଇଟିପା କାମ ପାଂଚ ଛ’ଜଣଙ୍କ ହାତରେ ଲାଗିଥାଏ । ମନ୍ଦିରରୁ ପ୍ରସାଦ ସେବାକରି ସବୁବେଳେ ଏମାନେ ପାଖରେ ହାଜର ।
ଧୂଳିଆବାବା
You may also like
ଗପ ସାରଣୀ
ଲୋକପ୍ରିୟ
ତାଲିକାଭୁକ୍ତ ଗପ
- ଚିତ୍ରଲେଖା କଥା
- ଭାଗ୍ୟର ଖେଳ
- ମା’ର ଋଣ
- କାହାକୁ ହୀନ ମଣିବା କାହିଁକି
- ଦାଢି ଟାଣୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ପୁରସ୍କାର
- ଚିକିତ୍ସା
- କୀର୍ତ୍ତିସିଂହ
- କୃଷ୍ଣାବତାର
- ସୂର୍ଯ୍ୟଦେବଙ୍କ ବାହାଘର
- ସୁନା ସମ୍ପଦ
- ସାବାସ୍ ମହାରାଜ!
- ବିଶ୍ୱର ମଙ୍ଗଳ
- ସମୁଦ୍ର ପାଣି ଲୁଣିଆ କାହିଁକି?
- ଭିନ୍ନ ଭାବଧାରା
- ବିଚିତ୍ର ପୁଷ୍ପ
- ଦାନୀକର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିନାଥ
- ଶଳା ଅନ୍ଧ
- ଶଶ ଜାତକ
- ଯୋଗ୍ୟ କିଏ?
- ଅମ୍ବା
- ଚୋର ଓ ବ୍ରହ୍ମରାକ୍ଷାସ କଥା
- ମହା ଠକ
- ସୁଖରାମ ଆଉ ଦୁଃଖରାମ
- ବିଶ୍ୱାସ
- କୁଜାର କୁହୁକ ଲଢେଇ
- ବିଚିତ୍ର ବେଣୁ
- ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ଏବଂ ମୂଷା
- ସମସ୍ତେ ସୁଖରେ ରହନ୍ତୁ
- ତରବର
- କାହାଣୀରେ ଅବୋଲକରା
- ବିଡାଏ କାଠ
- ମିତ୍ରତାର ମୂଲ୍ୟ
- ମାତୃଭକ୍ତ ପରଶୁରାମ
- ଲୀଳାବତୀ କଥା
- ଅମୂଲ୍ୟ ଉପଦେଶ
- ମାଛ ଫସଲ
- ଆମେ ଇଣ୍ଡିଆନ ଦେବା ଶିଖିଛୁ, କାହାଠାରୁ ଛଡେଇ ନେବା ଶିଖି ନାହୁଁ
- ଦାସତ୍ତ୍ଵର ଶୃଙ୍ଖଳ
- ସହଯୋଗରେ ସବୁ କାମ ଚାଲେ
- ସାହସୀ
- ବିଷମ ପରୀକ୍ଷା
- ମନ କିଣିନେଲା ଜନମ ମାଟି
- ମେଧାବୀ
- କେଁ କେଁ ଶଗଡ
- ସବୁଠାରୁ ମଣିଷର ବିଷ ଅଧିକ ଉତ୍କଟ
- ସମୁଚିତ ଶାସ୍ତି
- ସାନପିଲାଟିର ବୁଦ୍ଧି ସରସ
- ଯେପରି କର୍ମ ସେପରି ଫଳ
- ପାଗଳ ପ୍ରେମୀ
- ପିଶାଚର ସାହାଯ୍ୟ
- ମହାଭାରତ
- ବିଚାରବାନ ଚୋର
- ସଚ୍ଚା ଶିଳ୍ପୀ
- ମହାଭାରତ
- ଗୋପୀର ଅନୁମାନ
- ଅଭିନବ ପରୀକ୍ଷା
- ପ୍ରଥମେ ନିଜକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କଲେ ଭଲ ମଣିଷ ହେବ
- ବିଷ୍ଣୁଭକ୍ତ ଗଜରାଜ
- ପରାଧୀନ ଜୀବନ
- ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସମୁଦ୍ର ପିଇଯିବି
- ପେଟ ଓ ଶରୀର
- କୂପର ବିବାହ
- ତିନୋଟି ଗଧଙ୍କର ବୋଝ
- ଗୋ-ପାଳକର ପତ୍ନୀ
- କୁଆ ଏବଂ ଗୋଖର ସାପ କଥା
- ଭୁଲାମନ
- ଜଗଦୀଶ୍ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ସ୍ୱଦେଶପ୍ରୀତି
- ବାକ୍ୟବିନ୍ୟାସ
- କଞ୍ଜୁସ୍ ଓ କରିତ୍କର୍ମା
- କାଉର ମୟୂର ଚାଲି
- ନାନ୍ଦୁରା କାନ୍ଦୁରା ଚନ୍ଦରା
- ରାକ୍ଷସର ଧର୍ମ
- ବହ୍ନି ଦ୍ୱୀପ
- ଅନ୍ୟକୁ ଉପଦେଶ
- କଳା ଫରୁଆ
- ଦେବୀଙ୍କ ଅଳଙ୍କାର
- ଦେବୀଙ୍କ ଶାଢୀ
- ସବୁଠାରୁ ବଡ ଶିଶୁ
- ଘରର ଦାୟିତ୍ୱ
- କୃଷ୍ଣାବତାର
- ଡାଆଁସର ଗର୍ବ
- ଦକ୍ଷିଣା
- ଆତ୍ମାଭିମାନ
- ବିଦୂଷକଙ୍କ ମନ୍ତ୍ରଶକ୍ତି
- ବୁଦ୍ଧିମାନ ଭିକାରୀ
- ବୁଦ୍ଧିହୀନ କୁଆ
- ସବୁ ମଣିଷଙ୍କୁ ସମାନ ମଣି ସେବା କର
- ଭାଇ ହେବତ ଏମିତି
- ମହାଜନୀ କାରବାର
- ଅପୂର୍ବଙ୍କ ପରାକ୍ରମ
- ଆକବର ଏବଂ ମଦୁଆ
- ‘ପାଷାଣ୍ଡ’ର ପରାକ୍ରମ
- ବିଲେଇ ବେକରେ ଘଂଟି ବାନ୍ଧିବ କିଏ?
- ସିଂହର କୃତଜ୍ଞତା
- ବିଷ୍ଣୁ ପୁରାଣ
- ବୀରକ ଜାତକ
- ଉତ୍ତରାଧିକାରୀର ଅଧିକାର
- ପ୍ରକୃତ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ
- ସାଧୁ ଲୋଭ ଯୋଗୁ ମଲେ
- ଏକ କ୍ରୀତଦାସର କାହାଣୀ
- ବୁଦ୍ଧିମାନ ବାଳକ
- ପରିଶ୍ରମର ଫଳ
- କନ୍ୟା ନର୍ମଦା
- ବିଲୁଆର ଉପଦେଶ
- ଅଦ୍ଭୁତ ମଣିଚୁଳ କଥା
- ବନ୍ଧୁଙ୍କ ଅସୁଲି
- ଧନର ମୂଲ୍ୟ
- କର୍ମ ଘେନି ଫଳ
- ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ବିବାଦରେ, ତୃତୀୟର ଲାଭ
- ସାଗର ଓ ନଦୀ କଥା
- ଶାଗୁଣା ଏବଂ ବିରାଡି
- ଯୌତୁକର ଭୂତ
- ଅସମ୍ଭବ ତର୍କ
- ଦସ୍ୟୁ ରାଜକୁମାର
- ପାଣ୍ଡିତ୍ୟ
- ଭିନ୍ନ ବିଦ୍ୟା
- ପ୍ରତିଶୋଧ
- କିଏ ଠକ?
- ପରୀକ୍ଷା
- ସୁନା ଗୋଟିଏ ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ଧାତୁ
- ଉପକାରୀ ଇଗଲ୍
- ଦୁଷ୍ଟା ଦାସୀ
- କୃଷ୍ଣାବତାର
- ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଭୃତ୍ୟ
- ମୂଷା ନୁହେଁ ଚୁଚୁନ୍ଦ୍ରା
- ଦୁଇ ଅସୁର କଥା
- ଭାଗ୍ୟଦେବୀ ଓ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟଦେବୀ
- ବନଲତା କୁମାରୀ ଚରିତ
- ପୁରସ୍କାର
- ନେତ୍ରଦର୍ଶୀ
- କୂଟନୀତି
- ଯଥାର୍ଥ ବର
- ଚମ୍ପା ଓ ଚୁନ୍ନି
- ଶକ୍ତିର ବଳଠାରୁ ବୁଦ୍ଧିର ବଳ ବେଶି
- ଅତିଲୋଭ ମୃତ୍ୟୁର କାରଣ
- ବଲ୍ଲଭ ଓ ବନଦେବୀ
- ଶନି କୋପ ଓ ଧନ ଦେବୀଙ୍କ କୃପା
- ଦୁଇଜଣଙ୍କ କଳିରେ ତୃତୀୟର ଲାଭ
- ନିଜର ଖୁଣ ଦିଶେନା
- ରୋଗ
- ସ୍ୱାଧୀନ ଜୀବନ ସବୁଠୁ ଭଲ
- ସଚ୍ଚା ବିଦୂଷକ
- ଧୈର୍ଯ୍ୟ ମଣିଷର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଗୁଣ
- ତିନୋଟି ମାଛର କାହାଣୀ
- ମନ୍ଦିର ଅମରନାଥ
- ଶିବୁର ଚାଲାକି
- ଗୋଟିଏ କୁକୁରର କାହାଣୀ
- ଅଧିକ ଦଣ୍ଡ
- ସ୍ତ୍ରୀ କାହାର
- ଅହଂକାରୀ ଓ ମୂର୍ଖ
- ରାମନାଥଙ୍କ ବୁଦ୍ଧି
- ରୂପଧରଙ୍କ ଯାତ୍ରା
- ରାଜକୁମାରୀ ଓ ଶିମ୍ବମଞ୍ଜି
- ଦିବାସ୍ୱପ୍ନ
- ଭୂତୁଣୀ
- କୁପ୍ରବୃତି ବଦଳିଗଲା
- ଭାଗ୍ୟ
- ଅତି ଭକ୍ତି
- ବିଦ୍ୟାବତୀ କଥା
- ବୈଦେହୀ କଥା
- ବିଚିତ୍ର ସ୍ୱପ୍ନ
- ଚଢେଇର ମନ୍ଦବୁଦ୍ଧି
- ଉପସ୍ଥିତ ବୁଦ୍ଧି ବିପଦରୁ ରକ୍ଷା କରେ
- ପରିବର୍ତ୍ତନ
- ଅଦୃଶ୍ୟକରଣି
- ଯଥାର୍ଥ ସମାଧାନ
- ସୁନ୍ଦରୀ ପରୀରାଣୀ
- ବୋକାମାନଙ୍କର ତାଲିକା
- ବିହଙ୍ଗ କଥା
- ଲୋଭୀ ବେପାରୀ
- କୃଷ୍ଣାବତାର
- ମା ଆସନ୍ତି ନାହିଁ ବାପା ଆସନ୍ତି
- ଅନୁସନ୍ଧାନ
- ଦଲିଲ୍ର ବ୍ୟାଖ୍ୟା
- ତ୍ରିଲୋଚନା କଥା
- ଆଦର୍ଶ ଗୁରୁ
- ତାମ୍ର ଯନ୍ତ୍ର
- ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କଠାରୁ କବି ଶିଖିଲେ
- ସିଂହ ଓ ସାଧକ
- ଭଲମନ୍ଦ
- ମୁଖା ଦ୍ୱାରା ମୁଖକୁ ଆବୃତ କରିବା
- ସହାନୁଭୂତି
- ଚମର ଜୋତା
- ଚୋର ହେଲେ ରାଜା
- ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ନିଷ୍ଠା ଓ ଭକ୍ତି
- ଉପସ୍ଥିତ ବୁଦ୍ଧିର ବଳ
- ଭାଗ୍ୟ
- ଅବୋଲକରାର ଜନ୍ମ କଥା
- ବିଧାତାର ଦଣ୍ଡ
- ଉଦାରତା
- ଯୌନାଙ୍ଗ ପୂଜା ଏବଂ ବୁଦ୍ଧ
- ଗୋପନୀୟ କଥା ଗୋପନୀୟ ରହିବା ଉଚିତ୍
- ଶ୍ରଦ୍ଧାପୂର୍ବକ ସେବା କର
- ବୀର ହନୁମାନ
- ହାରଜିତ୍
- ଭୂମି କ’ଣ ସାଙ୍ଗରେ ଯିବ?
- ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବିଦ୍ୟା
- ଦରିଦ୍ର ରାଜା
- ଚମତ୍କାର ହିସାବ!
- ସତ୍ୟପାଳ ଓ ଦୁଇଶତ୍ରୁ