ଚରଣ ସିଂ ସେ ସୈନିକମାନଙ୍କ ମୁହଁରୁ ଏକଥା ଶୁଣି ହଠାତ୍ କାନ୍ଦି ପକାଇଲେ ଓ କହିଲେ ମୁଁ ତ ଏ ଝିଅର ବାପା ହିଁ ନୁହେଁ । ତାପରେ ପ୍ରମିଳାର ଦୁଃଖ କାହାଣୀ ସବୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଚରଣ ସିଂ ସେ ସୈନିକମାନଙ୍କୁ କହିଲେ । ସବୁ କଥା ଶୁଣି ସମସ୍ତେ ଖୁବ୍ ଦୁଃଖ ପ୍ରକାଶ କଲେ । ସବୁ ସତ୍ୟାସତ୍ୟ ଘଟଣା ପରସ୍ପର ପଚାରି ବୁଝି ଜାଣିଲେ । ଏହାପରେ ସେ ସୈନିକମାନଙ୍କର ଟ୍ରେନିଂ ମାଷ୍ଟର ଏ ଚରଣ ସିଂଙ୍କୁ କହିଲେ ଆପଣଙ୍କର ଯଦି କୌଣସି ଆପତ୍ତି ନଥାଏ ତେବେ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଝିଅ ପ୍ରମିଳାକୁ ବିବାହ କରିବି ।
ଏହା ଶୁଣି ସେ ଚରଣ ସିଂ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆନନ୍ଦରେ ଆତ୍ମହରା ହୋଇ କହିଲେ ବାବୁ, ଏଥିରେ ଆଉ ଆପତ୍ତି କ’ଣ ବା ଅଛି । ଆପଣ ଯେତେବେଳେ ଏକ ନିଃସହାୟ ନିରିମାଖି ଝିଅକୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱର ଆପଣଙ୍କର ନିଶ୍ଚୟ ମଙ୍ଗଳ କରିବେ? ମୁଁ କେବଳ ମୋ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରିବି । ସୈନିକ ମାଷ୍ଟର ଯୁବକ ସହିତ ପ୍ରମିଳାର ବିଭାଘର ବିଧିବଦ୍ଧ ଭାବରେ ହେଲା । ଚରଣ ସିଂ ସେ ପ୍ରମିଳାର ବାପ ହୋଇ ଟ୍ରେନିଂ ମାଷ୍ଟର ହାତରେ ପ୍ରମିଳାକୁ ସମର୍ପଣ କଲେ । ସେତେବେଳେ ସେ ପ୍ରମିଳାର ଆଖିରୁ ଖାଲି ଧାର ଧାର ହୋଇ ଆନନ୍ଦର ଲୁହ ନିଗିଡି ପଡୁଥିଲା । ସେ ପ୍ରମିଳା କେବେ ବି ଚିନ୍ତା କରି ନଥିଲା, ତା’ ଭାଗ୍ୟରେ ପୁଣି ଦିନେ ଏଭଳି ସୌଭାଗ୍ୟ ଆସିବ । ସେ ସୈନିକ ମାଷ୍ଟରକୁ ବିବାହ କରି ପ୍ରମିଳା, ଘର ସଂସାର କରି ଅତି ସୁଖରେ ରହିଲା । ସାଧାରଣ ଜଣେ ଗାଆଁ ଚୌକିଦାର ନିଃସହାୟ ଝିଅ ପ୍ରତି ଏତେ ବଡ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କଲେ । ବାପର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରି ସେ ଚରଣ ସିଂ ପ୍ରମିଳାକୁ ବିବାହ ଦେଲେ ଅଥଚ ପ୍ରମିଳାର ଅତି ଆପଣାର ରକ୍ତ ସମ୍ପର୍କୀୟ ମାଉସୀ ପ୍ରମିଳାକୁ ସାତ ପର କଲେ । ଶେଷରେ ସେ ଗାଆଁ ଚୌକିଦାରକୁ ସମସ୍ତେ ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ କହିଲେ ।
