କାହାର ଏହି ଶାସ୍ତ୍ରକୁ ପାଠ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଗଣ ନିଜ ଗୁଣରେ ହିଁ ନିଜକୁ ପରିମାର୍ଜିତ ମନୁଷ୍ୟ ଭାବରେ ପରିଗଣିତ କରିପାରିଛନ୍ତି । କାହିଁକି ‘ପଞ୍ଚତନ୍ତ୍ର’ର ପାଠକମାନେ ପଞ୍ଚତନ୍ତ୍ର କାହାଣୀକୁ ଅଧ୍ୟୟନ କରିବା ପରେ ସେମାନଙ୍କ ମନରୁ ବଳେ ବଳେ ଗର୍ବ ଅହଙ୍କାର ଅଭିମାନ ଦର୍ପ ଦମ୍ଭକୁ ଦୂରେଇ ଦେଇପାରନ୍ତି ।
ସେଥିଲାଗି କୁହାଯାଇଅଛି, ସଂସାରରେ ପ୍ରତିଦିନ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆତଯାତ କରୁଛନ୍ତି । ପ୍ରାଣୀ ନାନା ପ୍ରକାର କାର୍ଯ୍ୟରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ସେ ନିଜେ ହିଁ ଜାଣିପାରେ ନାହିଁ ଯେ, ତା’ ନିମନ୍ତେ ଯେଉଁ ଆୟୂଷ ବିଧାତା ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୋଇଛି ତାହା ଏହାରି ମଧ୍ୟରେ କ୍ଷୟପାତ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ଆଉ ମଧ୍ୟ ଏ ପୃଥିବୀର ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମଠାରୁ ତା’ ଜୀବନକୁ ଆସୁଥିବା ଜନ୍ମଠାରୁ ମୃତୁ୍ୟ ଯାଏ ଯେଉଁ ଯେଉଁ ବିଭୀଷିକାମୟ ଦୃଶ୍ୟକୁ ଦେଖି ଆସୁଅଛି ତାହା ଦେଖି ନିଜକୁ ସାମାନ୍ୟ ମାତ୍ର ଭୟଭୀତ କରିପାରୁ ନାହିଁ ।
ମନୁଷ୍ୟର ଏପରି ଅବସ୍ଥାରେ ସେହି ରାଜପୁତ୍ରମାନଙ୍କର ଗମନ ବି ହୋଇଥିଲା । ଯାହାପାଇଁ ରାଜା ସ୍ୱୟଂ ଚିନ୍ତିତ ଥିବା ସମୟରେ ପଣ୍ଡିତ ବିଷ୍ଣୁଶର୍ମା ରାଜାଙ୍କର ସମସ୍ତ ଚିନ୍ତାକୁ ଦୂର କରିଦେଇ ପାରିଥିଲେ ।
