ଜ୍ୟୋତିଷ ପୁଣି କହିଲେ ତାହାତ ଜଣା ପଡିଛି । ରାଜ କୁମାରୀ ବଂଚିଛି କିନ୍ତୁ ସେ ଯେ ଆଉ ଜଣଙ୍କୁ ବିବାହ କରି ସଂସାର କଲାଣି । ରାଜ କୁମାରୀ ଆମ ଗ୍ରାମର ଦକ୍ଷିଣ ଦିଗରେ ଯେଉଁ ରାଜ୍ୟ ଅଛି ସେ ସେହି ରାଜ୍ୟର ରାଜାଙ୍କୁ ବିବାହ କରି ସାରିଛି । ହେଲେ ତାଙ୍କ ଲାଗି ଆଉ ଚେଷ୍ଟା କରି ଲାଭ କ’ଣ । ଶୁଆ କହିଲା ଦେଖିଲୁତ ଶାରୀ – ମାଇପି ଜାତିଙ୍କର କଥା, ରାଜ କୁମାର ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ ପାଗଳ ହୋଇ ଯାଉ ଥିଲା । ଯୋଗକୁ ତାଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ସେ ସଂସାର କଲା । ଯଦି ସେ ରାଜ କୁମାରଙ୍କୁ ପ୍ରାଣ ଦେଇ ଭଲ ପାଉ ଥାଆନ୍ତା ତାହା ହେଲେ ତ ସେ ବିଧବା ହୋଇ ଦୁଃଖରେ ଜୀବନ ବିତାଉ ଥାଆନ୍ତା କିମ୍ବା ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ବିରହରେ ପ୍ରାଣ ହାରି ଥାଆନ୍ତା । ସେ ଯେତେ ବେଳେ ବିବାହ କରି ଗଲା ଏଥିରେ କ’ଣ ସେ ତାର ସତିତ୍ୱ ନଷ୍ଟ କଲା ନାହିଁ ।
ଜ୍ୟୋତିଷଙ୍କ ମୁଖରୁ ଏ କଥା ଶୁଣି ରାଜ କୁମାର କହିଲା ରାଜ କୁମାରୀ କ’ଣ ସେ ରାଜାଙ୍କୁ ଛାଡି ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ପଳାଇ ଆସିବ ନାହିଁ । ଜ୍ୟୋତିଷ କହିଲେ – ତମେ ରାଜ କୁମାର ଏହି ନାରୀ ମାନଙ୍କର ଚରିତ୍ର ବିଷୟରେ ଜାଣି ନାହଁ । ସେମାନଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବା ଯେପରି ଭୁଲ୍, ସେମାନଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବା ମଧ୍ୟ ଭୁଲ୍ । ସେ ଯୁଗ ନାହିଁ । ଆରେ ନାରୀ ସତୀ ସାବିତ୍ରୀ, ସୀତା ହୋଇ ଯିବେ । ମୋ କଥା ଯେବେ ତୁମର ବିଶ୍ୱାସ ନ ହେଉଛି ତାହା ହେଲେ ମୁଁ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ସତ୍ୟ ଘଟଣା କହୁଛି ତାହାକୁ ମନ ଦେଇ ଶୁଣ । ଶୁଆ କହିଲା ଏବେ ଶୁଣ ଲୋ ଶାରୀ, ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ମୁଖରେ ତୁମ୍ଭ ନାରୀ ମାନଙ୍କର ଚରିତ୍ର କଥା ।
