ପାପବୁଦ୍ଧି କହିଲା – ହଜୁର ମୋର ସାକ୍ଷୀ ସେହି ଧର୍ମବୃକ୍ଷ । ଆମେ ଦୁହେଁ ସେଠାରେ ଧନପୋତି ରଖିବା କଥା ସେ ସବୁ ଦେଖିଛି ।
ସେଇଠୁ ବିଚାରପତି କହିଲେ – ଆସନ୍ତାକାଲି ସାକ୍ଷ୍ୟ ନେବା ନିମନ୍ତେ ଆମେ ବୃକ୍ଷ ମୂଳକୁ ଯିବା । ବୃକ୍ଷ ଯଦି କହିଦେବ ସେ ଧର୍ମବୁଦ୍ଧି ଧନ ସବୁକୁ ନେଇଯାଇଛି ସେହି ହିସାବରେ ଧର୍ମବୁଦ୍ଧିକୁ ଆମେ ଦଣ୍ଡ ଦେବା ।
ଏହିପରି ଭାବରେ ବିଚାରପତିଙ୍କ କଥାକୁ ଦୁହେଁ ଶୁଣିସାରି ଘରକୁ ଗଲେ । ଘରେ ଆସି ପାପବୁଦ୍ଧି ସବୁକଥା ବୁଝାଇ ଶୁଝାଇ ବାପାଙ୍କୁ କହିଲା । ବାପା ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ଧନ ଲୋଭୀ । ସେଥିପାଇଁ ପୁଅର କଥାକୁ ଶୁଣି ପାପ ବୁଦ୍ଧିର ବାପା ବିଚାରପତିଙ୍କର ଯିବା ଆଗରୁ ଯାଇ ସେହି ଗଛର କୋରଡ଼ ଭିତରେ ଲୁଚି କରି ବସିଲା । ବିଚାରପତି ଯାଇ ଗଛକୁ ଏ ସମସ୍ତ ଘଟଣା କହିବାରୁ ଗଛ କହିଲା – ହଁ ଆଜ୍ଞା । ଦୁହେଁ ସିନା ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ମୋ ମୂଳରେ ଟଙ୍କାକୁ ପୋତି ଦେଇ ଗଲେ କେତେ ଦିନ ଅତିବାହିତ ହୋଇଯାଆନ୍ତେ ଏହି ଧର୍ମବୁଦ୍ଧି ଆସି ସବୁତକ ନେଇଗଲା । ତେଣୁ ଆପଣ ଧର୍ମବୁଦ୍ଧିକୁ ଚୋର ଭାବରେ ଦଣ୍ଡ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ ।
ଗଛଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ଧର୍ମବୁଦ୍ଧି ସେହି ଗଛ କୋରଡ଼ରେ ନିଆଁ ଲଗାଇ ଦେବାରୁ ପାପ ବୁଦ୍ଧିର ବାପା ଅଧପୋଡ଼ା ହୋଇ ପଦାକୁ ବାହାରି ଆସିଲେ । ସମ୍ମୁଖରେ ବିଚାରପତିଙ୍କୁ ଦେଖି ପାପ ବୁଦ୍ଧିର ବାପା ପ୍ରାଣ ବିକଳରେ କହିଲା – ଆଜ୍ଞା ଏସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ପାପବୁଦ୍ଧିର । ଧର୍ମବୁଦ୍ଧି ବିଶ୍ୱାସରେ ପାପବୁଦ୍ଧି ସିନା ଧନ ରଖିଥିଲା । ହେଲେ ମୋର ପୁଅ ତା’ ସାଙ୍ଗରେ ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ ଦେଇ ସମସ୍ତ ଟଙ୍କାକୁ ନେଇଗଲା । ମୁଁ ତାର ବାପା ହୋଇ କେବେ ମିଛ କହିବି ନାହିଁ ।
ପାପବୁଦ୍ଧି ଯେ ପ୍ରକୃତ ଚୋର ବିଚାରପତିଙ୍କ ଆଖିରେ ଧରା ପଡ଼ିଗଲା । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପାପବୁଦ୍ଧିକୁ ବନ୍ଦୀଶାଳାକୁ ନେଇଯିବା ଲାଗି ବିଚାରପତି ଆଦେଶ ଦେଲେ । ଆଉ ମଧ୍ୟ ଧର୍ମବୁଦ୍ଧିର ଉପସ୍ଥିତି ବୁଦ୍ଧି ଲାଗି ବିଚାରପତି ତାହାଙ୍କୁ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରଦାନ ଦେଲେ ।
