ଯାହାହେଉ ଅନ୍ୱେଷଣ କରୁ କରୁ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କୁ ପାଇଗଲେ, ସେମାନଙ୍କ ସହ ଆଳାପ ଆଲୋଚନା କରି ଶେଷରେ ଜାଣି ପାରିଲେ ଯେ ବାସ୍ତବରେ ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ପଣ୍ଡିତ ନୁହଁ ଏମାନେ ବ୍ୟବସାୟ କରିବାକୁ ସହରକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ଏହାପରେ ପଣ୍ଡିତେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିଲେ । ଏହି ମିଶିବା ମଧ୍ୟରେ ପଣ୍ଡିତ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ବେପାର କରି ବହୁତ ଧନ ରୋଜଗାର କରୁଛନ୍ତି ।
ଏହା ଦେଖି ପଣ୍ଡିତ ମୁଖରୁ ଲାଳ ବୋହିଲା । ତହୁଁ ନିଜର କୁ-ପ୍ରକୃତି ସଦାସର୍ବଦା ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ମନକୁ ଘାଣ୍ଟିଲା । ଶେଷରେ ସେ କଳେବଳେ କୌଶଳେ ସେହି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଅତି ପାଖଲୋକ ବା ଆପଣାର ପରି ହୋଇଯିବାରୁ ଦିନେ ପଣ୍ଡିତେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ – ଦେଖ ଭାଇମାନେ! ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତୁମମାନଙ୍କର ପରି ଜଣେ ବ୍ରାହ୍ମଣ, ତୁମମାନଙ୍କ ସହିତ ମୋର ତ ଅତି ପରିଚୟ ହୋଇଗଲାଣି ମୋର ମଧ୍ୟ ମନ କରୁଛି ତୁମ ପାଖରେ ରହି ଦି’ ପଇସା ରୋଜଗାର କରନ୍ତି ତୁମେମାନେ ଦୟାକଲେ ହେଲା ।
ସେମିତି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଭାବିଲେ – ହଁ – ଆମରି ସ୍ୱଜାତି ବିଚାରା, ଆମ ସହିତ ରହି କାର୍ଯ୍ୟ କରୁ । ମାସକୁ ମାସ କିଛି ପଇସା ଦେଇଦେବା । ଏହିପରି ଭାବରେ ପଣ୍ଡିତେ ସେହି ବ୍ରହ୍ମଣମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଚାକର ପରି କାର୍ଯ୍ୟ କଲା ।
କିନ୍ତୁ ପଣ୍ଡିତେ ତ ଖୁବ୍ ଲୋଭୀ ଥିଲେ – ସେ ମନେ ମନେ ଭାବିଲେ ଏମିତି କିଛିଦିନ ରହିଗଲାପରେ ସୁଯୋଗ ଦେଖି ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବାକୁ ହବ। ଯେତେବେଳେ ଏମାନେ ବହୁତ ଧନ ରୋଜଗାର କରି ସାରିବେ । ତା’ପରେ କଳେବଳେ କୌଶଳେ ସେମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟାକରି ସମସ୍ତ ରୋଜଗାର ଟଙ୍କାକୁ ଧରି ଚାଲିଯିବି ।
