ଏପରି କଥା ଶୁଣିବାମାତ୍ରେ ପଣ୍ଡିତଙ୍କର ଲୋଭ ଅସମ୍ଭାଳ ହେଲା । ଏମାନେ ତ ଏପରି ଜିଦ୍ ଧରିଲେଣି ନିଶ୍ଚୟ ମୋତେ ସେମାନେ ଯା ନାଇଁ ତାହା କରିଯିବେ । ସେମାନେ ଯଦି କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଧନତକ ପାଇଯିବେ ତାହା ହେଲେ ମୋର ସବୁ ତକ ଆଶା ପଣ୍ଡୁ ହୋଇଯିବ । ତହୁଁ ପଣ୍ଡିତ ଭାବିଲେ ମୋ ପାଖରେ ତ ସତରେ ପଇସାପତ୍ର ନାହିଁ । ମୁଁ ଯଦି କହେ ମୋ ଦେହସାରା ଖୋଜଯେ ଧନ କେଉଁଠାରେ ଅଛି ସେମାନେ କ’ ଣ ସତରେ କାଟିକୁଟି ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି ପକାଇବେ । ବରଂ ମୋ କଥାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରି ନିଜ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରିଯିବେ । ତା’ପରେ ମୁଁ ମୋର କାର୍ଯ୍ୟ କରିବି ।
ମନ ମଧ୍ୟରେ ଏହିପରି ଭାବି ପଣ୍ଡିତେ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କୁ ସେହି କଥା କହିଲା – ଆପଣମାନଙ୍କର ଯଦି ଅବିଶ୍ୱାସ ହେଉଛି ତାହାହେଲେ ଆପଣମାନେ ମୋ ଶରୀରକୁ ଆଗ ପରୀକ୍ଷା କର । କାରଣ ଆମେମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣ । ଆମମାନଙ୍କ ଠାରେ ସତ ଥିବାରୁ ଏ ଯୁଗ ଚଳୁଛି ।
ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କର ଧାରଣା ତ ଶୁଅମାନେ କେବେ ମିଥ୍ୟା କହିବେ ନାହିଁ । ସେଥିଲାଗି ଚୋର ପଣ୍ଡିତକୁ କାଟି ଟିକି ଟିକି କରି ଦେଲେ । ହେଲେ ଚୋର ପଣ୍ଡିତ ପାଖରେ ତ ସତରେ ଧନ ନଥିଲା । ତେଣୁ କିଛି ଧନ ନ ପାଇବାରୁ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କ କଥାକୁ ସତ୍ୟଭାବି ସେମାନେ ଅନ୍ୟ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ।
ପଣ୍ଡିତ ନିଜ କପଟ ଏବଂ ଲୋଭ ର ଫଳ ପାଇଲେ।
