ତାଙ୍କର ଏଭଳି ପ୍ରସ୍ତାବ ଶୁଣି କଟୁଆଳ କହିଲେ “ମନ୍ତ୍ରଶକ୍ତିର ଅନ୍ୟ କିଛି ପରିଚୟ ମୋର ଲୋଡା ନାହିଁ । ଯଦି ମନ୍ତ୍ର ଦ୍ୱାରା ଡାକୁ ଧରିଦେଇ ପାରିବ, ତେବେ ମୁଁ ମୋର ଦୁଇବର୍ଷର ଦରମା ତମକୁ ଦେଇଦେବି ।”
ବିଦୂଷକ ସେଥିରେ ରାଜି ହୋଇ ସେଠାରୁ ବାହାରିଗଲେ । ସହରର ଗୋଟିଏ ଛକ ଉପରେ କେତେଜଣ ଅମାତ୍ୟ ବସିଥାନ୍ତି । ବିଦୂଷକ ସେଠିକୁ ହାଇ ମାରି ମାରି ଯାଇ ପହଁଚିଲେ ।
ଜଣେ ପଚାରିଲେ “କିହୋ ରମନ୍, ଏଭଳି କାହିଁକି ହାଇ ମାରୁଛ? ରାତିରେ ଶୋଇ ନାହଁ କି?”
ବିଦୁଷକ କହିଲେ “ନା ଭାଇ, ଡାକୁ ଡରରେ ମୁଁ ଶୋଇପାରି ନାହିଁ!”
ଅମାତ୍ୟ ଟିପ୍ପଣୀ ଦେଲେ “ଅର୍ଥାତ୍ ଘରେ ବହୁତ ଟଙ୍କା!”ଏକଥା ଶୁଣି ବିଦୂଷକ ହସିଦେଇ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲେ ।
ଆହୁରି ବି ଗୋଟାଏ ଦୁଇଟା ସ୍ଥାନରେ ବିଦୂଷକ ପରୋକ୍ଷରେ ପ୍ରଚାର କରିଦେଲେ ଯେ ତାଙ୍କ ଘରେ ବହୁତ ଟଙ୍କା ।
ପରଦିନ ରାତିରେ ସେ ଶୋଇଛନ୍ତି, କେହି ଘରେ ପଶିବାର ସେ ବୁଝିପାରିଲେ । ପୂର୍ବରୁ ସେ ତ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ତାଲିମ୍ ଦେଇ ରଖିଥାନ୍ତି ।
ସ୍ତ୍ରୀ ପଚାରିଲେ, “ଏ ଜହ୍ନ ପକ୍ଷରେ ତମେ ଉପାର୍ଜନ ପାଇଁ ଯିବ ନାହିଁ କି?”
ଉତ୍ତର ଆସିଲା “ନା, ଏଥର ନୁହେଁ । ଆଗାମୀ ଜହ୍ନପକ୍ଷକୁ ଯିବା ।”
ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ “ଆଚ୍ଛା ତମେ ମୋତେ ସେ ମନ୍ତ୍ରଟି କହିଦେବ ବୋଲି ଶହେଥର ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇ ତାହା ରଖିନାହଁ । ଆଜି ଯଦି ନ କହିବ, ତେବେ ମୁଁ ଅବଶ୍ୟ ମୋ ପ୍ରାଣ ହାରିବି ।”
ବିଦୂଷକ ପଚାରିଲେ “ତମ ପେଟରେ କଥା ରହିବଟି? ମୁଁ ରାଜାଙ୍କ ଖଜଣାଖାନାରୁ ଚୋରି କରୁଛି, ଥରେ ଏକଥା ଜଣାପଡିଗଲେ ଜାଣ କଥା ସରିଲା ।”
ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ “ମୁଁ କାହାରିକୁ କିଛି କହିବି ନାହିଁ ବୋଲି ଶପଥ କରୁଛି ।”
ବିଦୁଷକ କହିଲେ “ରାଜାଙ୍କ ଉଆସର ପୂର୍ବପଟ ପାଚିରୀ ଉପରକୁ ଉଠିଗଲେ ଗୋଟାଏ ଝରକା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିବ । ସେ ଝରକା ଉପରେ ତ ଠିଆ ହେବା ସମ୍ଭବ । ପାଚିରୀରୁ ଝରକାକୁ ଯାଇ ତାକୁ ଖୋଲି ହେବ । କାରଣ ଭିତରପଟରୁ ଝରକା ବନ୍ଦ ନଥାଏ । ସେଇଠି ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ହେବ । ଯେମିତି ଜହ୍ନ ସିଧା ସେ ଝରକାରେ ପଡିବ, ସେମିତି ମନ୍ତ୍ରଟି ତିନିଥର ପଢି ଭିତରକୁ ଲମ୍ଫ ଦେବାକୁ ହେବ । ଜହ୍ନ କିରଣ ଦୋଳି ଭଳି କାମ ଦେବ । ଧିରେ ଧିରେ ସେ ଆଣି ଭିତରେ ପହଁଚାଇ ଦେବ । ତା’ପରେ ସିନ୍ଦୁକରୁ ତିନି ଖେପରେ ଯେତିକି ସମ୍ଭବ ସେତିକି ବିତ କାଢିନେଇ ପୁଣି ତିନିଥର ମନ୍ତ୍ରଟି ପଢି ଉପରକୁ କୁଦିଲେ ଜହ୍ନ କିରଣ ପୁଣି ଧିର ଭାବରେ ଆଣି ଝରକାରେ ପହଁଚାଇ ଦେବ । ମନ୍ତ୍ରଟି ହେଲା “ଉଃଭ୍ରାନ୍ତି, ଉଃଭ୍ରାନ୍ତି ଉଃଭ୍ରାନ୍ତି!”
“ଓ, ଏମିତି କଥା!” ସ୍ତ୍ରୀ ଏତକ କହି ଶୋଇଯିବାର ଅଭିନୟ କଲେ ।
ଡାକୁ ସବୁ ଶୁଣିଲା ଓ ସେଠୁ କିଛି ନେବାର ଚେଷ୍ଟା ନକରି ଫେରିଗଲା ।
ପର ରାତିରେ ବିଦୂଷକଙ୍କ ପରାମର୍ଶରେ ଉଆସର ପୂର୍ବତଟ ଝରକା ଖୋଲା ରଖାହେଲା । ଜହ୍ନ ସେ ଝରକା ଉପରେ ପଡିବା ପରେ ପରେ ଗୋଟାଏ ଶବ୍ଦ ଶୁଭିଲା । ଠିକ୍ ଏହା ମଧ୍ୟ ଆଶା କରାଯାଉଥିଲା । ପ୍ରାସାଦର ପ୍ରହରୀମାନେ ଯାଇ ଦେଖିଲେ, ଜହ୍ନ କିରଣ ଯୋଗେ ଦୋଳି ଖେଳି ଭିତରେ ପହଁଚିବା ଆଶାରେ ଲମ୍ଫ ଦେଇଥିବା ଡାକୁ ତଳେ ପଡିଛି । ତା’ର ହାତ ମକଚି ଯାଇଛି । ଏହିଭଳି ଭାବେ ସେ ଡାକୁ ଧରା ହେଲା ।
ସକାଳେ କଟୁଆଳ ବିଦୂଷକଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ବର୍ଷର ଦରମା ଦେଇ ଦେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲେ । ତେବେ ରାଜା କୃଷ୍ଣଦେବରାୟ ନିଜେ ସେତକ ପୁରସ୍କାର ରୂପେ ବିଦୂଷକଙ୍କୁ ଦେଇ ଦେଲେ । ଅର୍ଥାତ୍ କଟୁଆଳଙ୍କୁ ଆଉ କିଛି ବି ଦେବାକୁ ପଡିଲା ନାହିଁ ।
