ଓଡ଼ଶ କହିଲା – ମୁଁ ଏଠାକୁ ଆସିବା ଆଗରୁ ବହୁତ ସ୍ଥାନ ବୁଲି ଆସିଛି । ସେଥି ମଧ୍ୟରେ ବୟସ୍କ, ପିଲା ଆଉ ଯୁବକ, ଏମିତି ଅନେକ ଲୋକଙ୍କର ରକ୍ତ ଶୋଷି ସାରିଛି । ନିଜର କ୍ଷୁଧା ନିବାରଣ ନିମନ୍ତେ ସିନା ଯାର ନାହିଁ ତା’ର ସିନା ରକ୍ତ ପିଇଲି ହେଲେ ସେମାନଙ୍କର ରକ୍ତଗୁଡ଼ା କାହାର କଷା ତ କାହାର ମୋତେ ଆମ୍ବିଳା ଲାଗିଲା । ହେଲେ ଭାଇ ତୁମେ ତ ସଂସାରର ଖୁବ୍ ବଡ଼ ଲୋକ । ମାନ୍ୟଗଣ୍ୟ ଲୋକ! ରାଜାଙ୍କର ରକ୍ତ ପିଉଛ । ହେଲେ ସାଧାରଣ ମଣିଷର ରକ୍ତ ଠାରୁ ଜଣେ ରାଜାଙ୍କର ରକ୍ତର ସ୍ୱାଦ କିମିତିକା ତାହା ଯଦି ତୁମ୍ଭର ଦୟା ହେବ ତାହାହେଲେ ମୁଁ ଚାଖି ପାରନ୍ତି । ତୁମେ ମୋତେ ଏଥିପାଇଁ ଦୟାକରି ଅନୁମତି ଦେବ । ଆଉ ମଧ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ । ଏତିକି ସୁବିଧା ପାଇଲେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଅତିଥି ସାଥିଙ୍କୁ ଭାଇ ପାରି ଭାଇ ଗୋଟିଏ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ରହିବି । କାରଣ ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କର କାମ ତ ମଣିଷ ଠାରୁ ରକ୍ତ ଶୋଷିବା, ତେବେ ଦୟାକର । ଭାଇ ହୋଇ ତୁମ୍ଭ ସହ ରାଜାଙ୍କର ରକ୍ତର ସ୍ୱାଦ କିପରି ତାହା ମଧ୍ୟ ଚାଖିଯାଆନ୍ତି ।
ଏପରି ଓଡ଼ଶ ଉକୁଣୀକୁ ଅନେକ ମନ ଭୁଲାଣିଆ କଥା କହିଲା । ଏପରି କଥା ଓଡ଼ଶ କହିଲା ଯେ ଉକୁଣୀ ମଧ୍ୟ ଓଡ଼ଶ ପ୍ରତି ଥିବା ସମସ୍ତ ରାଗ କ୍ରୋଧ କଥାକୁ ଭୁଲିଗଲା । ଉକୁଣି ତହୁଁ କହିଲା, ମୁଁ ରାଜାଙ୍କର ରକ୍ତକୁ ଶୋଷିବା ସମୟରେ ବହୁ ସାବଧାନତା ସହିତ ଶୋଷିଥାଏ । କିପରି କହିଲ – ଏ ରାଜା ଭାରି କ୍ରୋଧୀ । ତା’ ପାଖରେ ଯିଏ ସାମାନ୍ୟ ଟିକିଏ ଦୋଷୀ ସେ ତାକୁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପ୍ରାଣଦଣ୍ଡ ଆଦେଶ କରିଦିଏ । ସେଥିପାଇଁ ରାଜା ଯେତେବେଳେ ଖୁବ୍ ନିଦରେ ଶୋଇପଡ଼ିବ ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଧିରେ ଧିରେ ଯାଇ ପଲଙ୍କ ବାଡ଼ରୁ ବାହାରି ଯାଇ ତା’ ମୁଣ୍ଡରେ ପଶିବି । ତା’ପରେ ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ସ୍ଥିର ହୋଇ ପେଟ ପୂରିବା ଯାଏ ରକ୍ତ ଶୋଷିବି । ଯେତେବେଳେ ପାଆନ୍ତି ପ୍ରହର ହେବ ମୁଁ ଧିରେ ଧିରେ ରାଜାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରୁ ବାହାରି ଆସି ପୁଣି ଏହି ପଲଙ୍କ ବାଡ଼କୁ ପଳାଇ ଆସେ । ସେଥିପାଇଁ ଏତେଦିନ ହେଲା ମୁଁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଏତେ ସାବଧାନତାର ସହିତ କରିଚାଲିଛି ଯେ କେହି ମୋତେ ଦେଖିପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ତେଣୁ ତୁମକୁ ସେମିତି ହୁସିଆର ହୋଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ହେବ ।
