ରାଜପ୍ରାସାଦ ଆଗରେ, ଖୋଲା ପଡିଆରେ ସବୁଦିନ ନାନା ପ୍ରତିଯୋଗିତା, ଖେଳ କସରତ୍ ହେଉଥାଏ । ବିଶ୍ୱଦତ ସେଥିରେ ମଧ୍ୟେ ମଧ୍ୟେ ଭାଗବି ନେଉଥାନ୍ତି । ଦିନେ ଶଶିଧର ଦୌଡରେ ବିଶ୍ୱଦତଙ୍କୁ ହରାଇ ଦେଲା । ସେଥିରେ ବିଶ୍ୱଦତଙ୍କ ମନରେ ତିଳେ ହେଲେ ମାତ୍ର ଦୁଃଖ ନ ଥିଲା । ସେ ବରଂ ଶଶିଧରଙ୍କୁ ବାହା ବା ଦେଲେ । କିନ୍ତୁ ପରଦିନ ବିଶ୍ୱଦତ ଉଦ୍ୟାନ ଭିତରେ ମାଧୁରୀଙ୍କ ସହ ଗପସପ କରୁଛନ୍ତି, ଶଶିଧର ସେଠାକୁ ଆସି ବିନା କାରଣରେ ତାଙ୍କୁ ଅପମାନ ଜନକ କଥା କହିଲା । ରାଜକୁମାର ନିରବ ରହିଲେ ।
କିଛି ସମୟପରେ ଶଶିଧରକୁ ସାପ କାମୁଡିଦେଲା । ଅବଶ୍ୟ ତା’ ବାପା, ରାଜପୁରୋହିତ, ତେଣୁ ସେ ତାକୁ ମନ୍ତ୍ର ତନ୍ତ୍ର ଦ୍ୱାରା ସୁସ୍ଥ କରିଦେଲେ ।
କେଇଦିନ ପରେ ଦିନେ ରାଜକୁମାର ବିଶ୍ୱଦତ, ଅଭିଜିତ୍ ଓ ମାଧୁରୀ ଉଦ୍ୟାନରେ ବୁଲୁଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଗୋଟାଏ ଅପୂର୍ବ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିଲେ । ଆମ୍ବଗଛର ଗୋଟାଏ ଶୀର୍ଷ ଡାଳରେ ଆମ୍ବଟିଏ ପାଚିଛି । ସେଇଟା ଆମ୍ବ ଫଳିବାର ସମୟ ନୁହେଁ । ତେଣୁ ତିନିହେଁ ବିସ୍ମିତ ହେଲେ ।
ମାଧୁରୀ ସେ ଫଳଟି ପାଇବାକୁ ମନ ବଳାଇଲେ । ଏକଥା ଶୁଣି ଅଭିଜିତ୍ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଗଛ ଚଢିଲା । କିନ୍ତୁ ଗରୁକୂଳରେ ରାଜକୁମାର ଗୋପନୀୟ ପରକାୟା ପ୍ରବେଶ ବିଦ୍ୟା ଶିଖିଥିଲେ । ସେ ଦେଖିଲେ ଗୋଟାଏ ଶୁଆ ପକ୍ଷୀ ମରିପଡିଛି । ତେଣୁ ସେ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ମଲା ଶୁଆ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କରି ଉଡିଯାଇ ସେହି ଫଳଟି ଆଣିଲେ । ଶୁଆଟି ଫଳ ଥୋଇ ଦେଇ ପୁଣି ମରିଗଲା । ରାଜକୁମାର ଫଳଟି ମାଧୁରୀଙ୍କୁ ସମର୍ପି ଦେଲେ ।
ଏସବୁ ଘଟଣା ଦେଖି ଅଭିଜିତ୍ ରାଗରେ ନିଆଁ ହୋଇଗଲା । “ଶୁଆ ଫଳ ତୋଳିନେଲା । ତମେ ଏଡେ ବୀର ଯେ ସେ ଶୁଆକୁ ମାରି ଫଳଟି ମାଧୁରୀକୁ ଦେଲ । ତମକୁ ଟିକେ ଲଜ୍ଜା ନାହିଁ?”
ସେ ଏମିତି କହିବା ବେଳେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଉତ୍ତେଜିତ ହୋଇଥିବାରୁ ସେ ହଠାତ୍ ଗୋଡ ଖସି ତଳେ ପଡିଗଲା ଓ ଆହତ ବି ହେଲା ।
ରାଜକୁମାର ତାକୁ ତୋଳି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଡାକି, ତା’ ଘରକୁ ତାକୁ ପଠାଇଦେଲେ । କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଧାରଣା ହେଲା ଯେ ତାଙ୍କୁ କୌଣସି ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତି ସଦା ସର୍ବଦା ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି । ଯିଏ ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି କହୁଛି, ସେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତି ତାକୁ ହଇରାଣରେ ପକାଉଛି । ପୁରୋହିତପୁତ୍ର ଶଶିଧରକୁ ସାପ କାମୁଡିବା, ଅଭଜିତ୍ ଗଛରୁ ଖସିପଡିବା ଇତ୍ୟାଦି ତାଙ୍କ ଧାରଣାକୁ ଦୃଢ କଲା ।
ଏଣେ ରାଜପୁତ୍ର ମାଧୁରୀ ସହ ବୁଲାବୁଲି ଗପସପ କରୁଥିବା କଥା ରାଜା ଶୁଣିଲେ । ସେ ଦିନେ ରାଜପୁତ୍ରଙ୍କୁ ଡାକି କହିଲେ, “ପୁଅ! ଯୁବରାଜ ଭାବରେ ତମର ଅଭିଷେକ ହେବାର ସମୟ ହେଲାଣି । ଭାବୁଛି, ସେହି ଏକାସମୟରେ ତମ ବିବାହ ହୋଇଗଲେ ବି ଉତ୍ତମ ହୁଅନ୍ତା । ଏଥିରେ ତମର ମତ କ’ଣ?”
ତହୁଁ ବିଶ୍ୱଦତ ଉତ୍ତର ଦେଲେ “ଯାହା ଆପଣଙ୍କ ଇଚ୍ଛା!”
ରାଜା ପଚାରିଲେ “ତିନି ଚାରିଗୋଟି ରାଜପରିବାରରୁ ତୁମଲାଗି ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସିଛି । ଆମେ କାହାକୁ ସମ୍ମତି ଦେବା?”
ଏଥର କିନ୍ତୁ ରାଜପୁତ୍ର ଆପଣଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ବୋଲି ଆଉ ନ କହି ଆପଣା ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ କରି ରହିଲେ ।
ରାଜା ପଚାରିଲେ, “କାହିଁକି ଚୁପ୍ ରହିଲ? ତମର ଯଦି ମାଧୁରୀକୁ ବିଭା ହେବାକୁ ମନ, ତେବେ କୁହ । ଆମେ ମହାମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେବୁ ।”
ବିଶ୍ୱଦତ ହସି ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇଲେ । ରାଜା ବି ହସି ଦେଇ କହିଲେ, “ତାହେଲେ ଠିକ୍ ଅଛି । ତମେ ଏଥର ଯାଇ ପାର ।”
