ବେତାଳ ତା’ କାହାଣୀଟି ଏହିଠାରେ ଶେଷ କରି ନିଜ କଣ୍ଠସ୍ୱର ତୀବ୍ର କରି, ପ୍ରଶ୍ନ କଲା, “ରାଜା! ବିଶ୍ୱଦତ କାହିଁକି ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ଅଗ୍ରସର ହେବାକୁ ପିତାଙ୍କୁ ବାରଣ କଲା? ସେ ପୁଣି କାହିଁକି ବା ଦେଶ ଭ୍ରମଣରେ ବାହାରିଗଲା? ଅଭିଜିତ୍କୁ କୌଣସି ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତି ସହାୟତା କରୁଛି, କ’ଣ ସେହି ଭୟରେ? ପାରିଲେ ମୋ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରଦିଅ । ଆଉ ଯଦି ଉତ୍ତର ଦେବାର ଶକ୍ତି ଥାଇ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ନିରବ ରହିବ, ତେବେ ତମ ଶୀର ସ୍କନ୍ଧଚ୍ୟୁତ ହେବ ।”
ରାଜା ବିକ୍ରମାର୍କ ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ମଧ୍ୟ କାଳ ବିଳମ୍ବ ନକରି ଯଥାଶୀଘ୍ର ଉତ୍ତର ଦେଲେ, “ରାଜକୁମାର ବିଶ୍ୱଦତଙ୍କର ଧାରଣା ଥିଲା, କେବଳ ତାଙ୍କୁହିଁ କୌଣସି ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତି ସହାୟତା କରୁଛି । ତାଙ୍କୁ ଡରାଇବା ନିମନ୍ତେ ଅଭିଜିତ୍ ତରବାରୀ ବାହାର କରିବା ଫଳରେ ନୌକା ଓଲଟିଗଲା ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଅଭିଜିତ୍ ହୁଏତ ଡୁବିଥିବ, ତାଙ୍କର ଏହିଭଳି ଧାରଣା ହୋଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ ସେ ଦେଖିଲେ ଅଭିଜିତ୍ର କିଛି ହେଲେ ମଧ୍ୟ ହୋଇନାହିଁ । ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତି ତାଙ୍କ ସହାୟତା କରୁଥିବା ଧାରଣା ଏବେ ତାଙ୍କ ମନରୁ ଦୂର ହେଲା । ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତିର ସେ ଧରଣର ସହାୟତା ଉପରେ ସେ ଯେତେବେଳେ ନିଜେ ଆସ୍ଥା ହରାଇଲେ, ସେଭଳି କୌଣସି ଶକ୍ତି ଯେ ଅଭିଜିତ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି ବୋଲି ସେ ବା କାହିଁକି ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତେ? ତେଣୁ ଏଠାରେ ତାଙ୍କର ଅଭିଜିତ୍କୁ ଡରିବାର କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନହିଁ ଉଠୁ ନାହିଁ । କଥା ହେଲା, ସେ ବୁଝିପାରିଲେ ମାଧୁରୀ ନିଜେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ବିଶେଷ ଅନୁରକ୍ତ ନୁହେଁ । ଅଭଜିତ୍ ନୌକାରେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି କଟୁଭାଷା ପ୍ରୟୋଗ କଲାବେଳେ ମାଧୁରୀ ଥରେ ହେଲେ ବି କହିଲା ନାହିଁ ଯେ ସେ ନିଜେ ବିଶ୍ୱଦତଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ଚାହେଁ! ବରଂ ଯିଏ ଅଭିଜିତ୍ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯିବ, ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତି ତା’ର ଅନିଷ୍ଟ କରିବ, ଏକଥା କହି ମାଧୁରୀ ହୁଏତ ତାଙ୍କୁ ଡରାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା । ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତିରେ ବିବେକୀ ବିଶ୍ୱଦତ ମାଧୁରୀକୁ ବିବାହ କରିବାର ପ୍ରଶ୍ନହିଁ ଉଠୁ ନଥିଲା । କିନ୍ତୁ ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭଦ୍ର ହୋଇଥିବାରୁ କିଛିଦିନ ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ଛାଡି ଚାଲିଯିବାକୁ ମନସ୍ଥ କଲେ । ଏହା ଭିତରେ ମାଧୂରୀ ସୁରୁଖୁରୁରେ ଅଭିଜିତ୍କୁ ବିବାହ କରିପାରିବେ ।”
ରାଜାଙ୍କ ଉତ୍ତର ପ୍ରଦାନ ଶେଷ ହେବା ମାତ୍ରେ ଶବସହ ଶବସ୍ଥିତ ବେତାଳ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ କାନ୍ଧରୁ ଖସିଯାଇ ପୁନର୍ବାର ସେ ବୃକ୍ଷ ଡାଳରେ ଝୁଲି ପଡିଲା ।
