ରାଜକୁମାରୀ ଯେତେବେଳେ ତା ବାପା ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଥିଲା ବେଙ୍ଗଟି ପୁଣି କବାଟ ଖଡଖଡ କଲା କହିଲା –

‘ଆଗୋ ରାଜକୁମାରୀ ଦିଅ ଦୁଆର ଖୋଲି

କୂଅ ମୂଳ କଥା କିବା ଗଲଟି ଭୁଲି, ଦିଅ ଦୁଆର ଖୋଲି ।’

ରାଜା ଏହା ଶୁଣି କହିଲେ ‘ଦେଖ୍ ଝିଅ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କଲେ ତାକୁ ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ହୁଏ । ତେଣୁ ତୁ ଯା ଦୁଆର ଖୋଲି ଦେ ।’ ତଥାପି ରାଜକୁମାରୀ ଏହା କରିବାକୁ ଚାହୁଁନଥିଲା । ମାତ୍ର ବାପାଙ୍କ କଥାରେ ସେ ଯାଇ କବାଟ ଖୋଲିଦେଲା । ଯେମିତି ସେ କବାଟ ଖୋଲି ଦେଲା ବେଙ୍ଗ ଡେଇଁ ଡେଇଁ ଘର ଭିତରକୁ ରାଜକୁମାରୀ ପଛେ ପଛେ ଗଲା । ଖାଇବା ଟେବୁଲ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାଇ ଚଟାଣ ଉପରେ ବସି ସେ ରାଜକୁମାରୀକୁ କହିଲା ‘ମୋତେ ଟେବୁଲ୍ ଉପରକୁ ଉଠାଇ ନିଅ ।’ ରାଜକୁମାରୀ ତାକୁ ଟେବୁଲ୍ ଉପରକୁ ଉଠାଇ ନେବାକୁ କୁଣ୍ଠିତ ହେଲା । କାରଣ ବେଙ୍ଗଟି ଓଦା ସରସର ଏବଂ ତା ଦେହଯାକ ଆବଡା ଖାବଡା । ମାତ୍ର ରାଜା ରାଜକୁମାରୀକୁ କ୍ରୂର ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁ କହିଲେ, ‘ତୁ ତୋର ପ୍ରତିଜ୍ଞା ରକ୍ଷା କରିବା ଉଚିତ୍ ।’ ରାଜକୁମାରୀ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ବେଙ୍ଗଟିକୁ ଟେବୁଲ୍ ଉପରକୁ ଉଠାଇନେଲା ଏବଂ ବେଙ୍ଗଟି ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ବସିବା ପରେ କହିଲା ‘ମୋ ଆଡକୁ ଖାଇବା ଥାଳିଟା ଠେଲିଦିଅ । ତାହେଲେ ଯାଇ ଆମେ ଦୁହେଁ ଖେଳସାଥି ଭଳି ଏକାଠି ଖାଇବା ।’ ରାଜକୁମାରୀ ଭୟରେ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ବେଙ୍ଗଟି ପେଟପୂରା ଖାଇଲା ମାତ୍ର ରାଜକୁମାରୀ ଟିକିଏ ହେଲେ ବି ଖାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । ତାପରେ ବେଙ୍ଗ କହିଲା ମୁଁ ବହୁତ ଖାଇଦେଇଥିବାରୁ ମୋତେ ନିଦ ଲାଗୁଛି । ମୋତେ ତୁମେ ଶେଯ ଉପରକୁ ନେଇଯାଅ ମୁଁ ଟିକିଏ ଶୋଇ ପଡିବି ।’

ବେଙ୍ଗ କଥା ଶୁଣି ରାଜକୁମାରୀ ଖାଲି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା, ରାଜକୁମାରୀ ଭୟରେ ତା ବାପାଙ୍କ ଆଡକୁ ଚାହିଁଲା, ମାତ୍ର ତା ବାପା କହିଲେ, ‘ସେ ତୁମକୁ ବିପଦ ବେଳେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଛି ତାକୁ ତୁମେ ଘୃଣା କରିବା କ’ଣ ଠିକ୍?

ତାପରେ ସେ ରାଜକୁମାରୀ ପକ୍ଷରେ ଆଉ କିଛି ବି କରିବାର ନଥିଲା ତେଣୁ ସେ ବେଙ୍ଗଟିକୁ ଦୁଇହାତରେ ଟେକି ନେଇ ତା ଶୋଇବା କୋଠରିକୁ ଚାଲିଗଲା ଓ ବେଙ୍ଗଟିକୁ ଘର ଚଟାଣରେ ପକାଇ ଦେଲା । ଭାବିଲା ସେ ଏତିକିରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବ । ରାଜକୁମାରୀ ଶେଯକୁ ଶୋଇବାକୁ ଗଲାପରେ ସେ ‘ଫକ୍ଫକ୍’ ଶବ୍ଦ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲା । ବେଙ୍ଗଟି ଚଟାଣରେ ଡେଇଁଡେଇଁ ଆସି ତା ଶେଯ ପାଖରେ ପହଁଚି କହିଲା ‘ମୁଁ ଭାରି କ୍ଳାନ୍ତ ଓ ଏ ଚଟାଣଟା ଖୁବ୍ କଠିନ । ମୋର ମଧ୍ୟ ତୁମର ଏ କୋମଳ ଶଯ୍ୟାରେ ଶୋଇବାର ଅଧିକାର ଅଛି । ମୋତେ ଉପରକୁ ଉଠାଇନିଅ ନଚେତ୍ ମୁଁ ତୁମ ବାପାଙ୍କୁ କହିଦେବି ।’

ଏଥର ସେ ରାଜକୁମାରୀ ଖୁବ୍ ରାଗିଗଲା ହେଲେ ତା ପାଖରେ ଆଉ କିଛି ବି ଉପାୟ ନଥିଲା । ତେଣୁ ରାଜକୁମାରୀ ସେ ବେଙ୍ଗଟିକୁ ନେଇ ତା ଶେଯରେ ତା ପାଦତଳେ ରଖିଦେଲା । ବେଙ୍ଗଟି ସାରା ରାତ୍ରୀ ସେଠାରେ ରହିଲା ଏବଂ ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟ ପୂର୍ବରୁ ଶେଯରୁ ଡେଇଁ ଦୁଆର ବଂଧ ଦେଇ ଚାଲିଗଲା । ହେଲେ ଏସବୁ କଥା ରାଜକୁମାରୀ ଆଦୌ ଜାଣି ପାରିଲା ନାହିଁ ।

ତାର ପରଦିନରେ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ସେଇଆ ଘଟିଲା । ବେଙ୍ଗଟି ପୁଣି ଆସି କବାଟ ଖଡଖଡ କରି କହିଲା –

ଆଗୋ ରାଜକୁମାରୀ ଦିଅ କବାଟ ଖୋଲି

କୂଅ ମୂଳକଥା କିବା ଗଲଟି ଭୁଲି

ଦିଅ କବାଟ ଖୋଲି ।

                ରାଜକୁମାରୀ ପୁଣି ଯାଇ କବାଟ ଖୋଲିଲା । ବେଙ୍ଗଟି ଆସି ପୂର୍ବ ରାତି ଭଳି ତା ସୁନାଥାଳୀରେ ଖାଇ ସୁନାଗିନାରେ ପାଣିପିଇ ତାର ପାଦ ତଳେ ଶେଯରେ ଶୋଇଲା । ସକାଳୁ ପୁଣି ଚାଲିଗଲା । ପୁଣି ତୃତୀୟ ରାତ୍ରୀରେ ଆସିଲା ଏବଂ ସେମିତି ଖାଇଲା ଓ ପିଇଲା ମାତ୍ର ରାଜକୁମାରୀର ପାଦତଳେ ଶୋଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ପ୍ରକାଶ କଲା ନାହିଁ । ସେ ରାଜକୁମାରୀକୁ କହିଲା ‘ମୁଁ ତୁମ ପାଦତଳେ ଶୋଇବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ ବରଂ ମୁଁ ତୁମ ତକିଆ ତଳେ ଶୋଇବାକୁ ଚାହେଁ । ତାଛଡା ମୋତେ ସେଠାରେ ଶୋଇବାକୁ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗିବ ।’