ମୂଳ ମହାଭାରତ ବ୍ୟାସଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଲିଖିତ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ସେଥିରେ ଅନେକ ବିଷୟ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଲିଖିତ ହୋଇଥାଏ । ଏଠାରେ ଥିବା ବିଷୟ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ସେହିପରି ପ୍ରକ୍ଷିପ୍ତ ବିଷୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ।
ସମସ୍ତ ଯାଦବ ଅନ୍ତର୍ଦୀପରେ ମହୋତ୍ସବ କରିବାକୁ ଚାଲିଯିବା ପରେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କର ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କ ସହ ବିବାହ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବଡ ଗୁପ୍ତରେ କରାଇଥିଲେ । ପ୍ରଥମେ ଅର୍ଜୁନ ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କୁ ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେବାରୁ ସୁଭଦ୍ରା କହିଲେ, “ପିତାମାତା ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ, ଭ୍ରାତାଭଗ୍ନୀ ସମସ୍ତିଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଅଗ୍ନିକୁ ସାକ୍ଷୀରଖି ଯେଉଁ ବିବାହ ହୁଏ ତାହାହିଁ ଯଥାର୍ଥ ବିବାହ । ମୁଁ ମୋ ପିତାମାତାଙ୍କର ଏକମାତ୍ର କଡ୍ୟ । ତାଛଡା ଏପରି ଲୁଚିଛପି ବିବାହ କରିବାକୁ ମୁଁ ଆଦୌ ପସନ୍ଦ କରେ ନାହିଁ । ସାରା ଯାଦବବଂଶ ଓ ଦ୍ୱାରକା ମୋ ବିବାହ ଉତ୍ସବରେ କେତେ ଆନନ୍ଦ କରିବେ । ସେପରି ନ ହୋଇ ମୁଁ ପାପ କରିବା ଭଳି ଲୁଚି ଛପି କାହିଁକି ବିବାହ କରିବି?” ଏହି କଥା କହିଲାବେଳେ ତାଙ୍କ ଚକ୍ଷୁରେ ଅଶ୍ରୁ ଭରି ଉଠିଲା ।
ଅର୍ଜୁନ ତାଙ୍କୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ କହିଲେ, “ସୁଭଦ୍ରା, ଆମର ବିବାହ ପ୍ରଥମେ ଗାନ୍ଧର୍ବ ମତରେ ହେଉ । କ୍ଷତ୍ରିୟକନ୍ୟା ଓ ରାଜପୁତ୍ରମାନେ ସେପରି ବିବାହ କରିବାର ପ୍ରଥା ଅଛି । ପରେ ଭଲଭାବରେ ହେବ । ତୁମେ କ’ଣ ବୁଝିପାରୁନାହଁ କି ଏ ସମସ୍ତ ଯାହାବି କିଛି ଘଟୁଛି କାହାର ଆଜ୍ଞାରେ । ତୁମେ ତୁମର ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଭ୍ରାତା ଭଗବାନ୍ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କର, ମୁଁ ମଧ୍ୟ କରୁଛି । ଆଉ ଦୁଃଖ କରନାହିଁ । ଏସବୁ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କେବଳ ସେହିଁ କରିବେ । କାରଣ ସମସ୍ୟା ଉପୁଜାଇବାରେ ସେ ମଧ୍ୟ ବଡ ଧୁରନ୍ଧର; ଯାହାକୁକି ଅନ୍ୟ କେହି ମଧ୍ୟ ସମାଧାନ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏହାପରେ ସେ ଦୁହେଁ ବସି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଧ୍ୟାନ କଲେ । ପୂର୍ବୋକ୍ତ ଉତ୍ସବରୁ ଗୋପନରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତାଙ୍କର କେତେଜଣ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଯାଦବଙ୍କୁ ଧରି ଦ୍ୱାରକା ଚାଲିଆସିଲେ । ସେଠାରେ ରୁକ୍ମୁଣୀ ଓ ଦେବକୀ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ । ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥନାରେ ସ୍ୱୟଂ ଇନ୍ଦ୍ର ତାଙ୍କର ଦଳବଳ ଧରି ସେଠାକୁ ଆସିଲେ ଓ ଶାସ୍ତ୍ରମତେ ସେ ଦୁହିଁଙ୍କର ବିବାହ ଉତ୍ସବ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେଲା ।”
ତା’ପରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କହିଲେ “ଯତିବର, ଏବେ ତ ଚାତୁର୍ମାସ୍ୟାବ୍ରତ ବଡ ଭଲରୂପେ ପାଳନ ହେଲା । ତୁମେ ଏଠାରେ କୋଡିଏ ଦିନ ରହିବା ପରେ ସୁଭଦ୍ରାକୁ ନେଇ ଇନ୍ଦ୍ରପ୍ରସ୍ଥକୁ ଚାଲିଯାଅ । ନଚେତ ବଡ ଭୟଙ୍କର ଅବସ୍ଥା ଉପୁଜିବ । ଆମେ ପରେ ଯାଇ ସେଠାରେ ପହଁଚିବୁ ନାହିଁ କି? ବଳରାମଙ୍କୁ ଶାନ୍ତ କରାଇବାର ଦାଇତ୍ତ୍ଵ ମୋର ।”
“ଯେ ଆଜ୍ଞା” ଏହା କହି ଅର୍ଜୁନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ କଥାକୁ ସ୍ୱୀକାରକଲେ । ତା’ପରେ କୋଡିଏ ଦିନ ରୁକ୍ମିଣୀ ଓ ଦେବକୀଙ୍କ ସେବା, ଆତିଥ୍ୟ ଓ ସ୍ନେହଶ୍ରଦ୍ଧା ମଧ୍ୟରେ ଅତି ଶୀଘ୍ର ଶେଷ ହୋଇଗଲା । ଦିନେ ପ୍ରଭାତରେ ଅର୍ଜୁନ ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କୁ ଧରି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ରଥରେ ଇନ୍ଦ୍ରପ୍ରସ୍ଥକୁ ଗଲେ ।
ଅନ୍ୟ ଯାଦବମାନେ ତ ଏହି ବିବାହ ବିଷୟରେ ଯମାରୁ ଅବଗତ ନଥିଲେ । ତେଣୁ ସେମାନେ ଯାଇ ବଳରାମଙ୍କୁ କହିଲେ, “ପ୍ରଭୂ, ମନେହେଉଛି ଅର୍ଜୁନ ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କୁ ଅପହରଣ କରି ନେଇଗଲେ । ଆମେ କ’ଣ ଏମିତି ସହିଯିବା?”
ବଳରାମ କହିଲେ “କ’ଣ ହେଲା? ଅର୍ଜୁନ ସୁଭଦ୍ରାକୁ ଅପହରଣ କରି ନେଲା? ଇଏ କିପରି ସମ୍ଭବ ହେଲା? କୃଷ୍ଣ କାହିଁ । ସେ କ’ଣ ଏସବୁ ବିଷୟରେ ଅବଗତ ହୋଇନାହିଁ । ଯଦୁବଂଶ ପ୍ରତି ଏହା ଏକ ଘୋର ଅପମାନ । ଚାଲ ଏବେ ଦ୍ୱାରକା ଲେଉଟି ଯିବା ସେଠାରେ ଯାହା କିଛି ବନ୍ଦୋବସ୍ତ କରାଯିବ ।” ଏହାପରେ ସେ ରାଗରେ ଥରି ଥରି ଦ୍ୱାରକା ଫେରିଲେ ।
ଦ୍ୱାରକାରେ ପହଁଚି ସେ ପ୍ରଥମେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ । ସେ ରାଗରେ ଓ ଅପମାନରେ ଜଳିଯାଇ କହିଲେ, “କୃଷ୍ଣ, ଇଏ କି କଥା, ଯେଉଁ ଭୟଙ୍କର ଘଟଣା ଘଟିଲା, ତୁମେ କ’ଣ ଏବିଷୟରେ ଅବଗତ ହୋଇନାହଁ? ଚୁପ୍ କାହିଁକି? ଏବେ ଆଦେଶ ଦିଅ, ମୁଁ ସୈନ୍ୟବାହିନୀଙ୍କୁ ନେଇ ସମଗ୍ର କୌରବବଂଶକୁ ନିପାତ କରି ଫେରିବି ।”
