ପିଲାଟିଏ ତା’ର ବାପାମାଆଙ୍କ ସହିତ ପରିବାରରେ ଅତି ଖୁସିରେ ଥାଏ । ମାତ୍ର ସେ ତା’ର ମାଆଙ୍କୁ ଅନେକ ସମୟରେ କାନ୍ଦୁଥିବାର ଦେଖେ ।
ଦିନେ ଏହାର କାରଣ ପିଲାଟି ମାଆଙ୍କୁ ପଚାରି ବସିଲା । କହିଲା, “ମାଆ ତୁମେ ବେଳେବେଳେ କାନ୍ଦୁଛ କାହିଁକି? ତୁମେ ତ ପରିବାରରେ ସମସ୍ତଙ୍କ କଥା ବୁଝୁଛ ହେଲେ ତୁମର କେଉଁକଥା ଅବୁଝା ରହିଯାଉଛି ଯେ, ତୁମେ କାନ୍ଦୁଛ?”
ପିଲାଟିର ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ମାଆଙ୍କୁ ବଡ ଅଡୁଆରେ ପକାଇ ଦେଲା । ମାଆ କି ପ୍ରକାର ଉତ୍ତର ଦେଇ ପୁଅର ସନ୍ଦେହ ମୋଚନ କରିବେ ଠିକ୍ କରିପାରିଲେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ପୁଅର ମନକୁ ବୁଝେଇ ଦେବା ପାଇଁ ଅତି ସାଧାରଣ ଭାବରେ ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ଯାଇ ମାଆ କହିଲେ, “ଧନରେ! ମୁଁ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ତ ସେଇଥିପାଇଁ କାନ୍ଦୁଛି ।”
ହେଲେ ପିଲାଙ୍କ ମନ ତ ଅବୁଝା । ତାଙ୍କୁ ଯେତେ ବୁଝାଇଲେ ବି କେମିତି ହେଲା, କାହିଁକି ହେଲା – ଏହିଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରି ସେମାନେ ନୟାନ୍ତ କରିଦେବେ ସିନା ସହଜରେ ଛାଡିଦେବେନି । ସୁତରାଂ ମାଆଙ୍କର ଏଭଳି ସହଜ ଉତ୍ତରରେ ପୁଅ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଲା ନାହିଁ ।
ଆଉଦିନକର କଥା । ସେଇ ଏକା ପ୍ରଶ୍ନଟି ପୁଅ ଏବେ ବାପାଙ୍କୁ ପଚାରିଲା । ସୁତରାଂ ବାପା ଏହାର ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ଯାଇ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ଭାବରେ କହିଦେଲେ, “ସିଏ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ତ ସେଇଥି ପାଇଁ କାନ୍ଦୁଛି ।”
