ଜଙ୍ଗଲର ରାଜା ସିଂହ ଗୁମ୍ଫାରେ ବାସ କରୁଥାଏ । ହଠାତ୍ ସିଂହର ଦେହ ଖରାପ ହୋଇଯିବାରୁ ସେ ଜଙ୍ଗଲରେ ବୁଲି ଶିକାର କରି ପାରିଲା ନାହିଁ । ସୁତରାଂ ଜଙ୍ଗଲର ପଶୁମାନେ ଜଣଜଣ କରି ସିଂହ ପାଇଁ ପଥ୍ୟଦ୍ରବ୍ୟ ଆଣି ଭେଟି ଦେଲେ । ହେଲେ ବହୁତ ଦିନ ଯାଏଁ ବିଲୁଆର ଦେଖାନଥାଏ ।
କିଛିଦିନ ପରେ ବିଲୁଆ ଭାବିଲା ମୁଁ ରାଜାଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ କରିବା ପାଇଁ ଯାଇ ନଥିବାରୁ ରାଜା ବୋଧେ ମୋ ଉପରେ ରାଗିଥିବେ । ତେଣୁ ଯାଉଛି ରାଜଉଆସ ଆଡେ ଟିକିଏ ବୁଲିଆସିବି । ଏହା ଭାବି ସେ ରାଜାଙ୍କ ପାଖକୁ ଗଲା ।
ଏବେ ସିଂହରାଜା ଦୁଆରେ ପହଂଚି ବିଲୁଆ ଦେଖିଲା, ଚାଟୁକାର ଗଧିଆଟି ସିଂହରାଜାଙ୍କ କାନରେ କ’ଣ କହୁଛି । ଏବେ ବିଲୁଆ ଏକ ଗଛ ଉଢାଳରେ ଲୁଚି ରହି ସବୁ କଥା ଶୁଣିଲା ।
ଗଧିଆ ରାଜାଙ୍କୁ କହୁଥିଲା, “ସତରେ ଆପଣ ଜଣେ ଭଲ ରାଜା । ଆପଣ ଗୁମ୍ଫା ଭିତରେ ରହି ବହୁତ କଷ୍ଟ ଭୋଗୁଛନ୍ତି । ସେଇଥିପାଇଁ ଆପଣଙ୍କୁ ସମବେଦନା ଜଣାଇବାକୁ ଜଙ୍ଗଲର ସମସ୍ତ ପଶୁ ପଥ୍ୟ ନେଇ ଆସିଲେ, ହେଲେ ବିଲୁଆ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆସିଲାନାହିଁ । ଏଇ ଦେଖୁନାହାନ୍ତି, ସେ ନବାବ ଭଳି ହଲି ହଲି ଖାଲି ହାତରେ ଆସୁଥିଲା ଯେ, ପୁଣି କୁଆଡେ ଲୁଚିଗଲା । ସତେ ଯେମିତି ଜଣାପଡୁଥିଲା, ସେ ଆପଣଙ୍କୁ ସମବେଦନା ଜଣାଇବାକୁ ନୁହେଁ ବରଂ ଥଟ୍ଟାମଜା କରିବାକୁ ଆସୁଛି । ସୁତରାଂ ଆପଣ ତାକୁ ଆଜି ହତ୍ୟା କରି ତା’ର ମାଂସ ଖାଇ କ୍ଷୁଧା ନିବାରଣ କରନ୍ତୁ ।” ଏହିଭଳି ଗଧିଆ ନଅଛଅ କରି ବିଲୁଆ ବିରୋଧରେ କହିଗଲା । ଏସବୁ କଥା ଲୁଚି ରହି ବିଲୁଆ ବି ଶୁଣୁଥିଲା । ତାପରେ ଗଧିଆ ତା’ର ଘରକୁ ଚାଲିଗଲା ।
