ବିଚରା ବିଲୁଆର ଏପରି ଆତୁର ବାଣୀ ଶୁଣନ୍ତେ ସିଂହ ରାଜା ତାକୁ କହିଲା -ଆରେ ଏପରି ବିପଦ ସମୟରେ ଅଧୈର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ ଚଳିବ? ତୁ ମୋ କଥାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିନେଇ ଗୋଟେ ଉପାୟ କର । ତାହାହେଲେ ତୁ ଏପରି ଏକ ଶିକାର ଦେଖିବୁ ଯେ ଯାହାକୁ ମୁଁ ଏହି ଘାଇଲା ଅବସ୍ଥାରେ ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ମାରି ପାରୁଥିବି ।
ଯାହାହେଉ ବିଚରା ବିଲୁଆକୁ ଏବେ ଏକ ସୁବିଧା ମିଳିଗଲା । ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ରାଜା ସିଂହଠାରୁ ଆଦେଶ ପାଇ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା । ଏପରି ଯାଉ ଯାଉ ମାର୍ଗ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଗ୍ରାମ ମୁଣ୍ଡରେ ଯାଇ ସେ ପହଞ୍ଚିଗଲା । ସେ ଦେଖିଲା ଗ୍ରାମର ଶେଷ ଭାଗରେ ଗୋଟିଏ ଗଧ ଆନନ୍ଦରେ ଘାସ ଚରୁଛି । ସେ ଚତୁରତାର ସହିତ ଗଧର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେବା ମାତ୍ରେ ଗଧ ତାହାକୁ ଦେଖି ହଠାତ୍ ଚମକି ପଡ଼ିବା ବେଳକୁ ଚତୁର ବିଲୁଆ ତାକୁ ଚଟାପଟ ଗୋଟାଏ ଲମ୍ବା ନମସ୍କାର ପକାଇ ଦେଲା ।
ବିଲୁଆର ଏପରି ରଙ୍ଗ ଢ଼ଙ୍ଗ ଦେଖି ଗଧିଆ ତାକୁ ପଚାରିଲା – କିଏ ତୋର ଚତୁରତାର ଆଚରଣ ନଜାଣିଛି, କୁଆଡ଼େ ଯାଇଥିଲୁ । ହଠାତ୍ ଆମ ଆଡ଼େ ଚାଲି ଆସିବାର କାରଣ କ’ଣ କହିଲୁ? ଆଚ୍ଛା ତୋର ମୋ’ ପାଖରେ କିଛି କାମ ଥିଲା ନା’ କ’ଣ?
ବିଲୁଆ ସତକୁ ସତ ଗଧ ନିକଟରେ ତାର ଚତୁରତା ଦେଖାଇ ହସିଦେଇ କହିଲା, ନାଇମ ନନା । ଆଜି ମୁଁ ତୁମର ଅଦ୍ଭୁତ ରୂପ ଦେଖି ତାଟସ୍ଥ ହୋଇଗଲି । କାରଣଟା ଏୟା ଯେ ମୁଁ ଦେଖୁଛି ଆଗଠାରୁ ଏବେ ତୁମେ ବହୁତ ଦୁର୍ବଳ ହୋଇପଡ଼ିଛ । କାରଣ କ’ଣ? ତୁମର ମାଲିକ କ’ଣ ତୁମକୁ ଆଉ ଆଗପରି ଆଦର କରୁନାହିଁ ! ସେଇଥିଲାଗି ଖାଇବାକୁ ଦେବାରେ ଏତେ ଅବହେଳା କରୁଛି, କିହୋ ମାଲିକ ହୋଇ ବେଶ୍ କାମ ତ ଉଠାଇ ପାରୁଛ, ତାହାହେଲେ ଖାଇବା ପିଇବାରେ ଅସୁବିଧା କରୁଛ କାହିଁକି? ଏୟା ନା ନନା । ନାଁ ତୁମର ଏବେ ବେଶି କିଛି ପାରିବାରିକ ଅସୁବିଧା ହୋଇଛି ?
