ଗଧ ବିଲୁଆକୁ ଏଥର ଚତୁର ପରିବର୍ତ୍ତେ ନିଜର ପରି ମନେ କଲା । ସେ କହିଲା ସେ କଥା ସତ, ମୋ ମାଲିକକୁ ତ ଏବେ ନିଜର ଖାଇବା ଲାଗି ଦାନାର ଅଭାବ ହୋଇଛି । ତାକୁ ତ ଦୁଇଓଳି ଗଣ୍ଡେ ଆହାର ଜୁଟୁନାହିଁ । ଆଉ କ’ଣ ସେ ଏବେ ମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଅଛି ଯେ ଗରୀବ ଗୁରୁବାଙ୍କ ତଣ୍ଟି ଚିପି କଳା ଧନ ଖାଇ ହାତୀ ହୋଇଯିବ । ତା’ର ଯେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଅଛି, ୟାର ଏହି ଅନ୍ୟାୟ ଆଚାରଣ ଲାଗି ମନ୍ତ୍ରୀ ପଦରୁ ବାହାର କରିଦେଲେ । ପୁଣି ମନ୍ତ୍ରୀପଦରୁ ବାହାର କରିଦେଲା ତ ଦେଲା । ହେଲେ ତାର ଏହି ବିପଦ ବେଳକୁ ବିରୋଧୀ ଗୋଷ୍ଠୀ ଏମିତି ମାଡ଼ି ବସିଲେ ଯେ ଏବେ ସେ ଦୁର୍ନୀତିରେ ପଡ଼ି ଛଟପଟ ହେଉଛି । ଆଉ ସେ ବାବୁ ଅଛି ନା ଅଛି ତା’ର ଗାଡ଼ି ଘୋଡ଼ା । ଏବେ ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଯେ ଖାଇବାକୁ ଗଣ୍ଡେ ତାର ପିଲାପିଲିଙ୍କୁ ଦେଇପାରୁନାହିଁ । ସେ ପୁଣି ମୋତେ କେଉଁଠୁ ଆଣି ଖାଇବାକୁ ଦେବ ।
ତୁ ଠିକ୍ କହିଛୁ ନନା । ଏଥର ଆଉ ଚିନ୍ତା କରିବାର ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ । ତୋତେ ଦେଖିଲା ଠାରୁ ତ ମୋର ମନଟା କ’ଣ ହୋଇଗଲା । ଆଉ ତୁ ତ ଜାଣୁ ତୋପରି ମିତ୍ରମାନଙ୍କର ଏପରି ଦଶା ଦେଖିଲେ ମୋତେ ବିକଳ ପରି ଲାଗେ । ଆଚ୍ଛା ଠିକ୍ ଅଛି ତୁ ନନା ଆଉ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ । ଏଣିକି ସଦାବେଳେ ମୁଁ ତୋରି ପଛେ ପଛେ ରହିଥିବି । ଏଣିକି ଆଉ ତୋର କିଛି ବି ଅସୁବିଧା ହେବ ନାହିଁ । ଆଚ୍ଛା ଏଥର ତୁ ଗୋଟେ କାମ କର । ମୁଁ କହୁଥିଲି କି ଆଜି ତୁ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଏ ଗାଁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲେ ଆଉ କିଛି ଅସୁବିଧା ହେବ ନାହିଁ ।
ବିଲୁଆଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ଗଧ କହିଲା – ମୁଁ ଜାଣିପାରୁଛି ଯେ ତୁମେ ମୋର ହିତକଥା କହୁଛ । କିନ୍ତୁ ମୋର ଭୟ ହେଉଛି ବଣର ଥିବା ସେହି ହିଂସ୍ରଜନ୍ତୁମାନଙ୍କୁ ।
ବିଲୁଆ ହସି ଦେଇ କହିଲା – ତୁମ ପାଖରେ ପରା ମୁଁ ତୁମର ବନ୍ଧୁ ପରି ପାଖେ ପାଖେ ରହୁଥିବି । ବଣର ହିଂସଜନ୍ତୁମାନେ ପୁଣି ତୁମର କ’ଣ କରିବେ? ଆରେ ମୋ କଥାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରି ଚାଲୁନା ନନା ।
ଏଥର ବିଲୁଆ କଥାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରି ଗଧ ବଣକୁ ଚାଲିଗଲା କିନ୍ତୁ ବିଲୁଆ ଯେତେବେଳେ ଗଧକୁ ନେଇ ସିଂହ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଗଲା ସେତେବେଳେ ସିଂହକୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ଗଧ ଡିଆଁଟେ ମାରିଲା ଯେ ଏକା ନିଶ୍ୱାସରେ ସେ ପଳାଇଗଲା ।
