ଗଧ ଚାଲିଯିବାରୁ ବିଲୁଆ ସିଂହକୁ ଚାହିଁ କହିଲା – ହଜୁର ମୋର ବା ଉପାୟ କ’ଣ? ଆପଣ ତ ଶିକାରକୁ ହଠାତ୍ ଚାଲାଖ କରି ଦେଲେ । ସେ ଦେଖିବାମାତ୍ରେ ଚମ୍ପଟ ମାରିଲା । ମୁଁ ଏବେ କ’ଣ କରିବି କହୁନାହାଁନ୍ତି ।
ସିଂହ କହିଲା – ଆରେ ନାଇଁରେ । ଥରେ ସିନା ମୁଁ ଅପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇପଡ଼ିଲି ଏଥର କ’ଣ ମୁଁ ଆଉ ଏପରି ଭୁଲ କରିବି । ଆଉ ଥରେ ଚେଷ୍ଟା କର ତ ଦେଖିବା ।
ବିଲୁଆ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପୁଣି ସେହି ଗଧ ପାଖରେ ଯାଇ ପହଞ୍ଚି କହିଲା – ବୁଝିଲ ନନା ତୁମେ ଏବେ ଯାହା କରିଲ ତାହା କିନ୍ତୁ ଠିକ୍ ହେଲା ନାହିଁ । କାହିଁକି ଯେ ପଳାଇ ଆସିଲ ତାହାର କାରଣ କ’ଣ ମୁଁ ଯେ ବୁଝିପାରିଲି ନାହିଁ ।
ବିଲୁଆର ଏପରି ମନବୋଧ କଥା ଶୁଣି ଗଧ ପୁଣି କହିଲା – ତୁମେ ମୋତେ ଗୋଟେ ଘାଇଲା ସିଂହ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚାଇ ଦେଇ ପଳାଇ ଆସିବ ବୋଲି ଭାବିଥିଲ ନୁହେଁ ।
ଏଥର ବିଲୁଆ ବାସ୍ତବିକ ଗଧ ନିକଟରେ ଚତୁରତା ପଣ ଦେଖାଇ କହିଲା – ମୁଁ ଦେଖୁଛି ତୁମର ଦେଖିବା ଆଦୌ ଠିକ୍ ହୋଇନାହିଁ । ତୁମେ ଯାହାକୁ ସିଂହ ଭାବି ପଳାଇ ଆସିଲ ସେ କଣ ସିଂହ ଯେ, ସେ ପରା ଘାଇଲା ଗଧଟାଏ ମୋରି ଭରସାରେ ପଡ଼ିରହିଛି । ଆଉ ମଧ୍ୟ ତୁମର ପରା ତାର ସମ୍ପର୍କ ଅଛିବୋଲି ସେ ତୁମକୁ କେବଳ ଝୁରି ଝୁରି ମରିବାକୁ ବାହାରିଲାଣି ।
ଗଧ ପୁଣି ବିଲୁଆର ଏହି ଛଳନାମୟ କଥାକୁ ଆଉ ଥରେ ବିଶ୍ୱାସ କରି ପୁଣିଥରେ ବିଲୁଆ ସାଥିରେ ବଣକୁ ଗଲା । ଗଧ ଭାବି ସେ ଯେତେବେଳେ ସିଂହ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଗଲା ସେତେବେଳେ ଘାଇଲା ହୋଇ ପଡ଼ିଥିବା ସିଂହ ଚଟକରି ଗଧକୁ ମାଡ଼ିବସି ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି ପକାଇଲା ସେଣିକି ଚତୁର ବିଲୁଆ କ’ଣ କଲା ନା ସିଂହର ଅଜାଣତରେ ଗଧର କାନ ଆଉ କଲିଜାକୁ ଚଟାପଟ ଖାଇଦେବାରୁ ସିଂହ କହିଲା ଆରେ ପାପିଷ୍ଠ ତୁ ମୋର ଶିକାରଟାକୁ ଅଇଁଠା କରି ପକାଇଲୁ ।
ଏହାକହି ସିଂହ ରାଗିଯିବାରୁ ହଜୁର ମୋର ଏଥିରେ ଦୋଷ କିଛି ନାହିଁ । ମୁଁ କାହିଁକି ତାକୁ ଅଇଁଠା କରିବି? ମୁଁ ପରା ପ୍ରଥମରୁ ଦେଖିଛି ଗଧଟାର କଲିଜା ଆଉ କାନ ନଥିଲା ।
ସିଂହ ଏଥର ବିଲୁଆର କଥାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିଗଲା ସିନା, ହେଲେ ଉପାସରେ ପେଟ ତ ପୋଡ଼ିଯାଉଛି । ଏଠି ଆଉ ଅଇଁଠା ବିଚାର ନକରି ସିଂହ ଓ ଗଧିଆ ସାଥି ହୋଇ ମଲା ଗଧଟାକୁ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ ।
