ରାଜ କୁମାର ସେପରି କଥା ଶୁଣିବା ପରେ ମୁଣ୍ଡଟା ତାଙ୍କର ବୁଲାଇ ଦେଲା । ତହୁଁ ସେଠାରୁ ପଳାଇ ଯାଇ ରାଜ ଉଦ୍ୟାନରେ ଥିବା ପୁଷ୍କରିଣୀରୁ ଜଳ ପାନ କରି ଉଦ୍ୟାନରେ ଥିବା ଏକ ଚମ୍ପା ଫୁଲ ବୃକ୍ଷ ତଳେ ବିଶ୍ରାମ ନେଲେ । ରାଜ କନ୍ୟାଙ୍କର କଥା ମନେ ପକାଇ ଆଖିରୁ ଧାର ଧାର ହୋଇ ଲୋତକ ଝରି ଯାଉଛି । ଠିକ୍ ଏତିକି ବେଳେ ରାଜ କୁମାରୀ ଛଇଳା ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ବଧୂ ବେଶରେ ରାଜ ରାଣୀ ସଦୃଶ ନିଜର ଦାସୀମାନଙ୍କ ସହତ ଆସି ସେହି ଉଦ୍ୟାନରେ ପହଁଚିଲେ ।
ଯୋଗ ଦେଖ, ରାଜ କୁମାର ଯାହାଙ୍କୁ ଏତେ ବିକଳ ହୋଇ ଖୋଜୁ ଥିଲା ସେ ବଳେ ବଳେ ଆସି ତାଙ୍କରି ଆଖି ଆଗରେ ଦେଖା ଦେଲେ । ଯେତେ ରାଜ ପୋଷାକରେ ଆବୃତ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ରାଜ କୁମାର କି ନ ଚିହ୍ନି ପାରିବେ ନିଜର ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ଛଇଳାକୁ ।
ତାଙ୍କୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ସେତେକି ରାଜ କୁମାରଙ୍କ ଜୀବନରେ ଆଉ ଏକ ନୂଆ ଜୀବନ ସ୍ଥାପିତ ହେଲା । ରାଜ କୁମାରଙ୍କ ମନରେ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ଯେ ରାଜ କୁମାରୀ ତାଙ୍କର ବିବାହିତା ସ୍ତ୍ରୀ । ସେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ନିଶ୍ଚୟ ଚିହ୍ନି ପାରି ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ପଳାଇ ଆସି ମୋତେ କହିବେ, ମୋତେ ରକ୍ଷା କର ରାଜ କୁମାର । ମୋତେ ଯେତେ ଶୀଘ୍ର ପାରୁଛ ଏଠାରୁ ନେଇ ପଳାଇ ଚାଲ । ମୋତେ ୟେ ରାକ୍ଷାସ କବଳରୁ ବଂଚାଅ ।
ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କୁ ଦେଖିବା ଠାରୁ ରାଜ କୁମାରଙ୍କ ମନରେ କେତେ ସୁଖ ଆଉ ଆନନ୍ଦ । ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କ ପାଖକୁ ଧାଇଁ ଯାଇ କହିଲା – ତୁମକୁ ନପାଇ ମୁଁ କି ଦୁଃଖ ସନ୍ତାପରେ ସମୟ ଅତିବାହିତ କରୁଛି । ଉପାସ ଭୋକରେ ସମୟ ମୋର କିପରି ଯାଉଛି ତାହା ମୋତେ ଯେଉଁ ଲୋକ ମାନେ ବଂଚାଇ ରଖିଥିଲେ ସେହି ମାନେ କହିବେ । ଆଜି ରାସ୍ତା ପାଦରେ ଚାଲି ଚାଲି ଏଠାରେ ଆସି ପହଁଚିଲି । ଭଗବାନଙ୍କର କରୁଣା ହେଲାରୁ ତୁମକୁ ପାଇ ଗଲି । ରାଜ କୁମାରୀ ଏଥର ମୋ ମନରୁ ତୁମେ ସମସ୍ତ ଦୁଃଖକୁ ଦୂରେଇ ଦେଲ । ଆସ ପ୍ରିୟେ ଆମେ ଆମର ସ୍ୱରାଜ୍ୟକୁ ଫେରି ଯିବା ।
