ଭଣ୍ଡ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ କହିଲା – ତାହାହେଲେ ସେ ଟିକି ଚଢ଼େଇକୁ ମୋ ପାଖକୁ ଡାକ ।
ଟିକି ଚଢ଼େଇ ଆର ଟିକି ଚଢ଼େଇକୁ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଦେବାକୁ ଡାକିବା ମାତ୍ରେ ସେ ତା’ର ଭାଷାରେ କହିଲା – ତୁମେ ଦୁହେଁ ତ ଗର୍ତ୍ତ ଲୋଭରେ କାଳ ହାତରେ ଧରାପଡ଼ିଛି । ମରଣ ତୁମକୁ ଧରି ବସିଛି । ମୋତେ କ’ଣ ସେହି ମରଣ ହାତରେ ଧରାଇ ଦେବାକୁ ଡାକୁଛ । ଏହାକହି ଟିକି ଚଢ଼େଇଟି ଫୁସ୍ କରି ନିଜ ସ୍ଥାନକୁ ଉଡ଼ିଗଲା । ତାହା ଦେଖି ଭଣ୍ଡ ବିଲେଇ କହିଲା – ସାକ୍ଷୀ ତ ପଳେଇଲା । ତାହାହେଲେ ତ ତୁମ ଝଗଡ଼ାର ସମାଧାନ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।
ଟିକି ଚଢ଼େଇ କହିଲା ବାବ! ଏହାର କ’ଣ ଆଉ କିଛି ବିଚାର ନାହିଁ?
ଭଣ୍ଡ ବିଲେଇ କହିଲା – ଏହାର ଉପାୟ ତ ମୁଁ ସ୍ଥିର କରିସାରିଛି । ଏହାକହି ଆଗ ଟିକି ଚଢ଼େଇକୁ ଚିପି ମାରିଦେଲା । ପରେ ଠେକୁଆକୁ କାମୁଡ଼ି କାମୁଡ଼ି ମାରିଦେଇ ମନ ଆନନ୍ଦରେ ଖାଇଲା ।
ଠେକୁଆ ଓ ଟିକି ଚଢ଼େଇ ଜାଣି ଜାଣି ବିଲେଇ ହାତରେ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କଲେ । ଏହା ତାହାଙ୍କର ମୂର୍ଖତାର କାରଣ ନୁହଁ ତ ଆଉ କ’ଣ ହୋଇପାରେ?
