ଲିଙ୍କନ୍ ଦାରିଦ୍ର୍ୟର କଷାଘାତରେ ଅହରହ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ କେବେହେଲେ ବି ତାଙ୍କ ଲକ୍ଷପଥରୁ ବିଚ୍ୟୁତ ହୋଇନଥିଲେ । ସେ ପିଲାଟି ଦିନରୁ ପରିଶ୍ରମ କରି କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଶିକ୍ଷା ଶେଷ କରି ଦେଇଥିଲେ । “କର୍ତ୍ତବ୍ୟନିଷ୍ଠା, ସାଧୁତା ଓ ସଚ୍ଚୋଟତା ଏବଂ ଅନୁକରଣୀୟ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଆଧାରରେ ଲିଙ୍କନ୍ ଦିନେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ପଦ ଅଳଙ୍କୃତ କରିପାରିଥିଲେ । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ଜଣେ ସଫଳ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଭାବରେ, ନିଜ ଦେଶରେ ସେ ଯେତିକି ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇପାରିଥିଲେ । ଦେଶବାସୀବି ତାଙ୍କୁ ଯଥେଷ୍ଟ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥିଲେ ।”
ଏତେବଡ ପଦବୀରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଲିଙ୍କନଙ୍କ ମନରେ ଆଦୌ ଟିକିଏ ବି ଗର୍ବ ନଥିଲା । ନମ୍ର ଆଚରଣ ତାଙ୍କ ଚରିତ୍ରର ପ୍ରଧାନ ବିଶେଷତ୍ୱ ଥିଲା । ଦେଶର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ପଦବୀ ହାସଲ କରି ମଧ୍ୟ ସେ ସର୍ବଦା ଉଦାସ ରହୁଥିଲେ । ଏଥିରେ ବିସ୍ମିତ ହୋଇ ଥରେ ଜଣେ ମହିଳା ଲିଙ୍କନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଉଦାସୀନତାର କାରଣ ପଚାରିଥିଲେ ।
ଏବେ ଲିଙ୍କନ୍ ସେ ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ଯାଇ କହିଲେ, “ଅତି ଛୋଟ ଅବସ୍ଥାରୁ ତ ମୁଁ ମୋର ମା’ଙ୍କୁ ହରାଇଥିଲି । ଫଳରେ ମାତୃସ୍ନେହରୁ ବଂଚିତ ମୁଁ ହୋଇଛି । ହେଲେ ଆଜି ମୁଁ ମା’ଙ୍କ କଥା ମନେପକାଇ ଏଭଳି ଉଦାସ ରହୁଛି । ମୋର ମା’ ଅତି ଧର୍ମପରାୟଣା ଓ ସଂସ୍କାରବାଦୀ ଚିନ୍ତାଧାରା ସମ୍ପନ୍ନ ମହିଳା ଥିଲେ । ପିଲାଦିନେ ମୋର ମାଆ ମୋତେ ଶିଖାଇଥିଲେ ଯେ, ପ୍ରଥମେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ କଥା ବିଚାର କରିବ, ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖିବ ଓ ତା’ପରେ ଯାଇ ନିଜ କଥା । ଆଜି ବି ମୁଁ ମୋର ମାଆଙ୍କର ସେହି କଥାକୁ ମନେପକାଇ ପାଳନ କରୁଛି । ଏବେ ମୁଁ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଭାବରେ ଦେଶବାସୀଙ୍କଠାରୁ ଯେଉଁ ସବୁ ସ୍ନେହଶ୍ରଦ୍ଧା ପାଇଛି ତା’ର ଶ୍ରେୟ କେବଳ ମୋର ମାଆଙ୍କୁ ହିଁ ଦିଆଯାଇପାରେ । ସତରେ ମୁଁ ଜଣେ ଅସାଧାରଣ ମା’ଙ୍କୁ ପାଇଥିଲି ଯାହାଙ୍କୁ କି କେବେ ମୁଁ ଜୀବନରେ ଭୁଲିପାରିବି ନାହିଁ ।”
ସତରେ ଏହିଭଳି ଅତି ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର କଥା ଯାହା ତୁଣ୍ଡରୁ ବାହାରୁଥିଲା ସିଏ କାହିଁକି ଜଣେ ମହାନ୍ ବ୍ୟକ୍ତିରେ ଗଣା ହୋଇନଥାନ୍ତେ?
